Somebody to Love
Wykonawca singla
z albumu Surrealistic Pillow
Jefferson Airplane
Strona B

She Has Funny Cars

Wydany

1 kwietnia 1967

Nagrywany

3 listopada 1966, RCA Victor's Music Center, Hollywood, Kalifornia, Stany Zjednoczone

Gatunek

rock psychodeliczny[1]

Długość

2:54

Wydawnictwo

RCA Victor

Producent

Rick Jarrard

Format

winyl (7") 45 RPM

Singel po singlu
„My Best Friend”
(1966)		 „Somebody to Love”
(1967)		 „White Rabbit”
(1967)

Somebody to Love – utwór rockowy autorstwa Darby'ego Slicka, oryginalnie nagrany w połowie lat 60. XX wieku przez zespół The Great Society. Sławę utworowi przyniosła wersja Jefferson Airplane. Magazyn Rolling Stone umieścił wersję Jefferson Airplane na 274. miejscu w rankingu 500 najlepszych piosenek wszech czasów[2].

Powstanie utworu

"Somebody to Love" został napisany przez gitarzystę The Great Society, Darby'ego Slicka[2], kiedy ten rozstał się ze swoją dziewczyną. Pierwsze wykonanie zostało nagrane właśnie przez zespół Slicka, kiedy należała jeszcze do niego późniejsza wokalistka Jefferson Airplane, Grace Slick (będąca wtedy w związku małżeńskim z bratem Darby'ego). Singel został wydany w 1966 razem z drugą kompozycją gitarzysty, "Free Advice" jako B-side singla.Wydawnictwo uzyskało małą popularność w obrębie rodzinnego miasta zespołu, San Francisco[3].

Ponowne nagranie

Kiedy Grace Slick dołączyła do Jefferson Airplane, zespół zgodził się nagrać utwór do albumu Surrealistic Pillow[2], razem z nową kompozycją Grace - "White Rabbit". Nowa wersja stała się pierwszym sukcesem dla Jefferson Airplane, zdobywając piąte miejsce na liście przebojów Billboard Hot 100[2]. Był to też jeden z pierwszych hitów, który został nagrany na zachodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych i poruszał tematykę ówczesnych kontrkultur.

Wykonawcy

W kulturze masowej

Wersja Jefferson Airplane była wykorzystana w filmie Fear and Loathing in Las Vegas, gdy główny bohater wspomina, gdy po raz pierwszy brał LSD w klubie The Matrix w San Francisco w 1967. Piosenka pojawia się także w prologu filmu A Bright Shining Lie (1998), oraz w Home at the End of the World (2004). Kompozycja została zawarta także w filmie St. Vincent z 2014 roku.

W filmie The Cable Guy (1996) aktor Jim Carrey wykonał wersję karaoke jako odgrywana przez niego postać, Ernie "Chip" Douglas.

Pełna wersja piosenki została użyta na początku filmu Four Brothers.

Utwór użyto także na potrzeby gry Rock Band 3.

Przypisy

  1. ↑ Larry Starr: Rock: A Canadian Perspective. 2008. ISBN 978-0195427615.
  2. 1 2 3 4 Rolling Stone: 500 Greatest Songs Of All Time.
  3. ↑ Allmusic: Darby Slick Biography. [dostęp 2016-09-16].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.