Sokul

Сокіл (Рожищенський район)

Kościół pod wezwaniem świętych Piotra i Pawła (1907), Rzeźba Matki Bożej
Państwo	Ukraina
Obwód	wołyński
Rejon	rożyszczeński
Powierzchnia	4,02 km²
Populacja  • liczba ludności • gęstość	797 198,26 os./km²
Nr kierunkowy	+380 3368
Kod pocztowy	45113
Tablice rejestracyjne	AC
Położenie na mapie obwodu wołyńskiego Sokul
Położenie na mapie Ukrainy Sokul
51°02′48″N 25°20′21″E/51,046667 25,339167

Sokul, Sokol (ukr. Сокіл) – wieś w rejonie rożyszczeńskim obwodu wołyńskiego Ukrainy.

Historia

W Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego r. wydanym w 1890 r. czytamy: pow. łucki, 0 35 w od Łucka, st. p. Kołki (o 29 w.), ma 98 domów, 777 mieszkańców, dwie cerkwie, kościół par. kat. dom modlitwy żydowski, 2 sklepy, 17 rzemieślników, 2 nieznaczne jarmarki (1 października i 15 sierpnia). Kościół kat. p. w. Wniebowzięcia N.M.P., z drzewa wzniesiony w 1748 przez ks. Wierzbickiego. Par. kat. (od 1623 r.) do dekanatu łuckiego, ma 460 wiernych; kaplica w Nawozie. Podług przywileju przechowanego w miasteczku, S. otrzymał prawa miejskie od Zygmunta Augusta w r. 1564. Własność niegdyś ks. Zbaraskich, dalej Sokulskich, stanowiących boczną linię ks. Czetwertyńskich; w 1612 r. należy do Marka kn. Sokulskiego, potem przechodzi do Stefana kn. Sokulskiego, wreszcie drogą wiana za Aleksandrą Sokulską przechodzi do Krzysztofa Bożeniec Jełowieckiego, podstolego wołkowyskiego. W 1714 r. jest własnością Dymitra Jełowieckiego, wojskiego nowogródzkiego, dalej Konstantego Jełowieckiego, stolnika pińskiego, w 1803 r. Ignacego Jełowieckiego, sukcesyjnie przeszło do Stępkowskich. Do S. należał Nawóz, który w 1871 r. był własnością Michała, Krzysztofa, Dymitra i Jana braci Jełowieckich.

Zabytki

• zamek^[1]

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Sokul, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XI: Sochaczew – Szlubowska Wola, Warszawa 1890, s. 39 .
• Zamek w Sokulu