Sobiejuchy
wieś
Ilustracja
Dwór w Sobiejuchach z lat 1910–1914
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Powiat

żniński

Gmina

Żnin

Liczba ludności (III 2011)

192[1]

Strefa numeracyjna

52

Kod pocztowy

88-400[2]

Tablice rejestracyjne

CZN

SIMC

0100865

Położenie na mapie gminy Żnin
Mapa konturowa gminy Żnin, u góry znajduje się punkt z opisem „Sobiejuchy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Sobiejuchy”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Sobiejuchy”
Położenie na mapie powiatu żnińskiego
Mapa konturowa powiatu żnińskiego, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Sobiejuchy”
Ziemia52°54′37″N 17°42′41″E/52,910278 17,711389[3]
Kaplica pw. św. Izydora

Sobiejuchy – wieś w Polsce położona w województwie kujawsko-pomorskim, w powiecie żnińskim, w gminie Żnin.

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bydgoskiego. Według Narodowego Spisu Powszechnego (III 2011 r.) liczyła 192 mieszkańców[1]. Jest 21. co do wielkości miejscowością gminy Żnin.

Wieś położona 8 km na północ od Żnina, pomiędzy jeziorami: Sobiejuskim (pow. 118,0 ha; głębokość: 10,9 m) i Dobrylewskim (pow. 53,9 ha; głębokość: 7,8 m) i przepływającą przez nie rzeką Gąsawką. Wzmiankowana była w roku 1363 jako Sobeince.

Prehistoria

W 1956 r. na przesmyku między jeziorami odkryto wielką osadę prehistoryczną. U schyłku epoki brązu i we wczesnej epoce żelaza istniała tutaj osada obronna kultury łużyckiej. Większe od biskupińskiego prapolskie grodzisko, bo zajmujące powierzchnię około 5 ha, jest nawet wcześniejsze o około 200 lat. Według hipotez grodzisko uległo zniszczeniu 700 lat p.n.e., a jego mieszkańcy mogli zbudować późniejsze osiedle obronne na terenie Biskupina. W trakcie wykopalisk odkryto wał drewniano-ziemny oraz falochron. Zabudowa wewnętrzna uległa zniszczeniu w minionych wiekach wskutek uprawy roli[4].

Zabytki

Według rejestru zabytków NID[5] na listę zabytków wpisany jest zespół dworski z 1. ćwierci XX w., nr rej.: A/496 z 15.01.1983 i z 13.04.2005:

  • dwór, lata: 1910-1914
  • oficyna, tzw. pałacyk myśliwski, 1925 r.
  • 2 spichlerze, XX w.
  • park

Dwór z portykiem i łamanym dachem, otoczony parkiem, pochodzi z 1912 r., był własnością rodziny Chłapowskich. Poza tym jest tu pałacyk myśliwski (murowany) z początku XX w., dwa spichlerze, dom mieszkalny i kaplica podworska, zbudowane już w XX w.[4]

Przypisy

  1. 1 2 GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
  2. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1183 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  3. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 125906
  4. 1 2 Jerzy Sobczak, Pałuki, Poznań: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987, ISBN 83-03-01818-3, OCLC 69294346.
  5. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo kujawsko-pomorskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 123 [dostęp 2016-02-28].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.