Sobór Zaśnięcia Matki Bożej
собор Успенский
6210014016[1] z dnia 30.08.1960
sobór parafialny
Ilustracja
Widok ogólny
Państwo

 Rosja

Obwód

 riazański

Miejscowość

Riazań

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Parafia

Zaśnięcia Matki Bożej w Riazaniu

Wezwanie

Zaśnięcia Matki Bożej

Wspomnienie liturgiczne

15/28 sierpnia

Położenie na mapie Riazania
Mapa konturowa Riazania, w centrum znajduje się punkt z opisem „Sobór Zaśnięcia Matki Bożej”
Położenie na mapie Rosji
Mapa konturowa Rosji, po lewej znajduje się punkt z opisem „Sobór Zaśnięcia Matki Bożej”
Położenie na mapie obwodu riazańskiego
Mapa konturowa obwodu riazańskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Sobór Zaśnięcia Matki Bożej”
54,63611°N 39,74904°E/54,636114 39,749036
Strona internetowa

Sobór Zaśnięcia Matki Bożej – prawosławny sobór w Riazaniu.

Sobór został wzniesiony w stylu późnego baroku rosyjskiego na miejscu starszego, drewnianego soboru pod tym samym wezwaniem. Budowę rozpoczęło w 1684 trzech budowniczych o nazwiskach Susanin, Szarypin i Kalinin, których trzy lata później zastąpił mistrz przybyły z Moskwy (prawdopodobnie Osip Starcew)[2]. Pod jego kierunkiem wzniesiono ściany nawy obiektu oraz bębny przeznaczone dla pięciu kopuł, gdy południowa ściana soboru zawaliła się, niszcząc już istniejącą konstrukcję. Powodem katastrofy było wznoszenie świątyni na podmokłym gruncie[2]. Prace budowlane podjęto jednak od nowa, w tym samym miejscu. Tym razem kierował nimi Jakow Buchwostow. Ukończona budowla należała do największych cerkwi prawosławnych ówczesnej Rosji (o 13 metrów przewyższała moskiewski sobór Zaśnięcia Matki Bożej)[2]. Grubość ścian cerkwi sięgała 2,4 metra[2]. Budynek został zewnętrznie udekorowany rzeźbami i płaskorzeźbami z białego kamienia, z motywami roślinnymi oraz zwieńczony pięcioma kopułami. W czasie jednego z późniejszych remontów soboru zostały one pomalowane na złoto (centralna) oraz niebiesko z gwiazdami (boczne)[2].

W 1698 sobór w Riazaniu był inspiracją dla Dorofieja Miakiszewa, architekta soboru Zaśnięcia Matki Bożej w Astrachaniu[3]. W 1722 w soborze pochowano metropolitę riazańskiego i locum tenens Patriarchatu Moskiewskiego, Stefana (Jaworskiego)[4].

W 1840 w sąsiedztwie cerkwi została wzniesiona 83-metrowa dzwonnica wybudowana według projektu architekta samouka, kupca z Riazania S. Worotiłowa, budowana przez 50 lat[3].

Po rewolucji październikowej sobór został odebrany prawosławnym. W czasie akcji konfiskaty kosztowności cerkiewnych w 1922 w świątyni przechowywane były przedmioty skonfiskowane przez władze z cerkwi eparchii riazańskiej. Następnie sobór pełnił funkcje muzealne. Od 1992 jest wspólnie administrowany przez eparchię riazańską oraz miejscowe muzeum. Nabożeństwa odbywają się w nim w okresie letnim[5].

We wnętrzu obiektu znajduje się wykonany na przełomie XVII i XVIII wieku czterorzędowy ikonostas z dekoracją rzeźbiarską S. Christoforowa oraz ikonami Nikołaja Sołomonowa[3]. Szczególną czcią otaczane przez wiernych są dwie ikony Matki Bożej – Fiedotiewska Ikona Matki Bożej oraz Muromsko-Riazańska Ikona Matki Bożej[3].

Sobór jest widoczny z odległości 20 km[6].

Przypisy

  1. ↑ Strona rejestru. [dostęp 2014-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-20)].
  2. 1 2 3 4 5 A. Nizowskij, Samyje znamienityje..., s.205
  3. 1 2 3 4 A. Nizowskij, Samyje znamienityje..., s.206
  4. ↑ Стефан (Яворский). ortho-rus.ru. [dostęp 2011-12-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (ros.).
  5. ↑ Успенский собор
  6. ↑ A. Nizowskij, Samyje znamienityje.., s.203

Bibliografia

  • A. Nizowskij, Samyje znamienityje monastyri i chramy Rossii, Wecze, Moskwa 2000, ISBN 5-7838-0578-5
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.