Sinowilsonia henryi
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

Saxifraganae

Rząd

skalnicowce

Rodzina

oczarowate

Rodzaj

Sinowilsonia

Gatunek

Sinowilsonia henryi

Nazwa systematyczna
Sinowilsonia henryi Hemsl.
Hooker’s Icon. Pl. 29: t. 2817 (1906)[3]
Synonimy
  • Corylopsis macrostachya Pamp.[3]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4]

Sinowilsonia henryi – gatunek roślin z monotypowego rodzaju Sinowilsonia z rodziny oczarowatych (Hamamelidaceae). Występuje w środkowych, południowych i południowo-wschodnich Chinach (prowincje: Gansu, Henan, Hubei, Shaanxi, Shanxi, Syczuan)[5]. Rośnie w lasach[5], zwykle wzdłuż strumieni[6], na rzędnych od 800 do 1500 m n.p.m.[5]

Okazy tego gatunku uprawiane są jako ozdobne[7]. W Europie Środkowej są one rzadko spotykane, zwykle tylko w kolekcjach botanicznych[8].

Nazwa naukowa upamiętnia Ernesta Henry’ego Wilsona (1876–1930), kolekcjonera roślin i dyrektora Arnold Arboretum, oraz Augustine’a Henry’ego (1857–1930), urzędnika i kolekcjonera roślin w Chinach, później profesora leśnictwa w Dublinie[6].

Morfologia

Pokrój
Krzewy i niskie drzewa zwykle do 8 m wysokości[6][5]. Młode pędy pokryte są gwiazdkowatymi włoskami, ale pąki są nagie[9].
Liście
Opadające zimą, skrętoległe, o blaszce eliptycznej do jajowatej, do 15 cm długości[6], zwykle nieco asymetrycznej, na brzegu piłkowanej. Liście są ogonkowe, u nasady z odpadającymi, równowąsko lancetowatymi przylistkami. Młode liście pokryte są gwiazdkowatymi włoskami[9].
Kwiaty
Jednopłciowe, zebrane w szczytowe, zwisające, kłosokształtne kwiatostany[9]. Kwiatostany są zielonkawe[6] i pokryte gwiazdkowatymi włoskami[9]. Kwiatostany męskie osiągają 5 cm, a żeńskie 3 cm (w czasie owocowania znacznie się wydłużają)[6]. Kwiaty wsparte są przysadkami[9]. Płatków korony brak. Działek kielicha jest pięć, mają one łopatkowaty kształt i ich końce wystają z urnowatego dna kwiatowego obrastającego kwiat. W kwiatach męskich znajduje się 5 pręcików, naprzeciwległych działkom, o krótkich nitkach i elipsoidalnych pylnikach. Zalążnia w nich jest szczątkowa. Z kolei w kwiatach żeńskich zamiast pręcików rozwijają się prątniczki, zalążnia jest dwukomorowa, z pojedynczymi zalążkami w każdej z komór, zwieńczona dwiema długimi, cienkimi szyjkami ze zbiegającymi po nich znamionami[6][9].
Owoce
Twarde, drewniejące, jajowato-kulistawe, pokryte gwiazdkowatymi włoskami torebki, otwierające się dwiema klapami i zawierające dwa nasiona[9].

Systematyka

Pozycja systematyczna

Jedyny gatunek w obrębie rodzaju Sinowilsonia Hemsley, Hooker’s Icon. Pl. 29: ad t. 2817. Dec 1906[10]. Rodzaj ten należy do podrodziny Hamamelidoideae Burnett w obrębie rodziny oczarowatych (Hamamelidaceae) z rzędu skalnicowców (Saxifragales)[2][7].

Przypisy

  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-04-22] (ang.).
  2. 1 2 Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-04-22] (ang.).
  3. 1 2 Sinowilsonia henryi Hemsl.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2021-04-22].
  4. ↑ Sinowilsonia henryi, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  5. 1 2 3 4 Sinowilsonia henryi Hemsley. [w:] Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2021-04-22].
  6. 1 2 3 4 5 6 7 Roger Philips, Martyn Rix: The Botanical Garden. Vol. 1. Trees and shrubs. London: Macmillan, 2002, s. 103. ISBN 0-333-73003-8.
  7. 1 2 David J. Mabberley, Mabberley’s Plant-Book, Cambridge: Cambridge University Press, 2017, s. 860, DOI: 10.1017/9781316335581, ISBN 978-1-107-11502-6, OCLC 982092200.
  8. ↑ Jerzy Hrynkiewicz-Sudnik, Bolesław Sękowski, Mieczysław Wilczkiewicz, Rozmnażanie drzew i krzewów liściastych, wyd. 3 popr. i uzup., Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2001, s. 285, ISBN 83-01-13434-8.
  9. 1 2 3 4 5 6 7 Sinowilsonia. [w:] Flora of China [on-line]. eFloras.org. [dostęp 2021-04-22].
  10. ↑ Index Nominum Genericorum (ING): Sinowilsonia. botany.si.edu. [dostęp 2021-04-22]. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.