Silvina Ocampo
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 lipca 1903
Buenos Aires

Data i miejsce śmierci

14 grudnia 1993
Buenos Aires

Dziedzina sztuki

literatura

Silvina Ocampo (ur. 28 lipca 1903 w Buenos Aires, zm. 14 grudnia 1993 tamże) – argentyńska poetka, autorka opowiadań i artystka.

Życiorys

Urodziła się 28 lipca 1903 roku w Buenos Aires, w zamożnej rodzinie, jako najmłodsza z sześciu sióstr[1]. Jedną z jej sióstr była Victoria Ocampo[1], która prowadziła wpływowy magazyn literacki „Sur”[2].

Początkowo Silvina Ocampo zajmowała się sztukami plastycznymi. W wieku 26 lat wyjechała do Paryża, by rozwijać techniki rysunku i malarstwa[1]. Na miejscu dołączyła do diaspory argentyńskich artystów oraz pobierała lekcje malarstwa u Fernanda Légera i Giorgio de Chirico[1][2]. Ostatecznie jednak porzuciła sztuki plastyczne na rzecz literatury[1]. Po powrocie do Argentyny związała się z Adolfo Bioy Casaresem i zaprzyjaźniła z Jorge Luisem Borgesem, który został świadkiem pary na ślubie w 1940 roku[1].

Zadebiutowała w 1937 roku zbiorem opowiadań Viaje olvidado, a trzy lata później z mężem i Borgesem przygotowała antologię literatury fantastycznej[1][3], zawierającą utwory takich pisarzy, jak Petroniusz, Pu Songling, czy Edgar Allan Poe[4]. W 1942 roku ukazał się jej pierwszy tomik poezji Enumeración de la patria[1], a cztery lata później Los que aman odian – powieść policyjna, którą napisała wraz z mężem[3]. Tworzyła przede wszystkim opowiadania i poezję[1], choć zajmowała się również tłumaczeniem – przekładała brytyjską i amerykańską poezję, w tym utwory Emily Dickinson[3].

Proza Ocampo charakteryzuje się mroczną atmosferą pełną paradoksów i zaskakujących sytuacji, z wczesnymi opowiadaniami tworzonymi w duchu dziewiętnastowiecznego horroru[4]. Jej dojrzałe utwory wytrącają z równowagi zwykłą, mieszczańską codzienność niepokojącymi wydarzeniami i okrucieństwem[4]. Twórczość Ocampo została wyróżniona licznymi nagrodami, w tym Premio Municipal de Literatura (1954), Premio Nacional de Poesía (1962), czy stypendium Guggenheima[1].

Zmarła 14 grudnia 1993 roku w Buenos Aires, została pochowana na Cementerio de la Recoleta[1].

W języku polskim jej opowiadania ukazały się w tłumaczeniu Tomasza Pindla w antologii Opowieści niesamowite z Hispanoameryki (Państwowy Instytut Wydawniczy 2022)[5], oraz na łamach „Literatury na Świecie” w tłumaczeniu Ewy Kobyłeckiej-Piwońskiej (2022)[6].

Twórczość

zbiory opowiadań

  • Viaje olvidado, 1937
  • Autobiografía de Irene, 1948
  • La furia y otros cuentos, 1959
  • Las invitadas, 1961
  • El Pecado Mortal (antologia), 1966
  • Informe del cielo y del infierno (antologia) 1970
  • Los días de la noche, 1970
  • El cofre volante (opowiadania dla dzieci), 1974
  • El tobogán (dla dzieci), 1975
  • El caballo alado (dla dzieci), 1976
  • La naranja maravillosa (dla dzieci), 1977
  • Canto Escolar (dla dzieci), 1979
  • Y así sucesivamente, 1987
  • Cornelia frente al espejo, 1988[3]

poezja

  • Enumeración de la patria, 1942
  • Espacios métricos, 1945
  • Sonetos del jardín, 1947
  • Poemas de amor desesperado, 1949
  • Los nombres, 1953
  • Lo amargo por dulce, 1962
  • Amarillo celeste, 1972
  • Árboles de Buenos Aires, 1979
  • Breve Santoral, 1985
  • Las reglas del secreto (antologia), 1991[3]

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 Fantástica y misteriosa Silvina [online], Ministerio de Cultura Argentina [dostęp 2023-01-04] (hiszp.).
  2. 1 2 Lily Meyer, Surrealist Silvina Ocampo Shines In Two New Translations, „NPR”, 26 października 2019 [dostęp 2023-01-04] (ang.).
  3. 1 2 3 4 5 Silvina Ocampo [online], Fundación Konex [dostęp 2023-01-04] (hiszp.).
  4. 1 2 3 Chris Power, A brief survey of the short story: Silvina Ocampo [online], the Guardian, 2 listopada 2015 [dostęp 2023-01-04] (ang.).
  5. ↑ Opowieści niesamowite z Hispanoameryki, Nina Pluta, Tomasz Pindel (tłum.), Państwowy Instytut Wydawniczy, 2022, ISBN 978-83-8196-214-8.
  6. ↑ Trzy krótkie / Silvina Ocampo ; przełożyła Ewa Kobyłecka-Piwońska [online], Katalogi Biblioteki Narodowej [dostęp 2023-01-04].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.