HM-7(B)
w nawiasach różnice dla wersji B

Kraj pochodzenia	Francja
Projektant	SEP, Ottobrunn
Wykorzystanie	Ariane 2-3, Ariane 4-3, Ariane 5 ESC A
Materiały napędowe	ciekły tlen, ciekły wodór
Pierwszy lot	1979 (HM-7) 1984 (HM-7B)
Ostatni lot	1986 (HM-7)
Osiągi
Siła ciągu na poziomie morza	(43,6) kN
Siła ciągu w próżni	(70) kN
Impuls właściwy na poz. morza	(310) s
Impuls właściwy w próżni	(447) s
Maks. czas działania	570 (735) s
Parametry
Komory spalania	1
Ciśnienie w komorze	30 (35) bar
Stosunek ciągu do masy	(41,25)
Wymiary
Długość	1,8 m
Średnica	1 m
Masa	(155) kg

HM-7(B) – francuski silnik rakietowy na mieszankę ciekłego tlenu i wodoru (w stosunku wagowym 5,14:1), stosowany w rakietach rodziny Ariane. W rakietach Ariane 2, 3, 4 i 5 używana jest jego rozwojowa wersja oznaczona dodatkową literę B.

Wariant podstawowy

Był używany w 3. stopniu rakiet Ariane 1, w latach 1979-1986. Istotne pomysły konstrukcyjne komory spalania silników HM-7 zostały, na licencji, użyte przez NASA w głównych silnikach amerykańskich promów kosmicznych (SSME).

Wersja B

Po doświadczeniach z użyciem silnika HM-7 w rakietach Ariane 1, chciano podwyższyć jego parametry. Zwiększono ciśnienie w komorze spalania i powiększono dyszę, co zaowocowało zwiększeniem impulsu właściwego. Silnik został dopuszczony do użytku w 1983, a rok później użyto go po raz pierwszy. Użyto go w, wówczas nowej, rakiecie Ariane 3 z uwagi na bardzo dobre parametry i ugruntowaną niezawodność.