Siergiej Aksionow
Сергей Аксёнов
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Siergiej Walerjewicz Aksionow

Data i miejsce urodzenia

26 listopada 1972
Bielce

Szef Republiki Krymu
Okres

od 9 października 2014

Przynależność polityczna

Jedna Rosja

Premier Republiki Krymu[uwaga 1]
Okres

od 21 marca 2014
do 20 września 2019

Przynależność polityczna

Jedna Rosja

Następca

Jurij Gocaniuk

Premier Republiki Krymu[uwaga 2]
Okres

od 18 marca 2014
do 21 marca 2014

Premier Republiki Autonomicznej Krymu
Okres

od 27 lutego 2014
do 17 marca 2014

Przynależność polityczna

Russkoje Jedinstwo

Poprzednik

Anatolij Mohylow

Odznaczenia
Medal „Za powrót Krymu”

Siergiej Walerjewicz Aksionow (ros. Сергей Валерьевич Аксёнов, ukr. Сергій Валерійович Аксьонов, Serhij Wałerijowycz Aksionow; ur. 26 listopada 1972 w Bielcach, Mołdawska SRR, ZSRR) – polityk Republiki Autonomicznej Krymu narodowości rosyjskiej, przewodniczący partii Russkoje Jedinstwo (ros. Русское Единство, Rosyjska Jedność), dążącej do przyłączenia Półwyspu Krymskiego do Rosji. Partia ta uzyskała poparcie 4 procent wyborców i 3 mandaty w parlamencie Krymu (na 100)[1].

Od 27 lutego 2014 roku samozwańczy premier Republiki Autonomicznej Krymu[1][2]. W czasie „nominacji” Rada Najwyższa Republiki Autonomicznej Krymu była zajęta przez rosyjskich żołnierzy[3][4]. Według rosyjskiej i ukraińskiej prasy Aksionow był od połowy lat 90. XX wieku członkiem, odpowiedzialnej m.in. za szereg morderstw, krymskiej mafii „Salem” ps. „Goblin”, której nazwa pochodzi od lokalu „Salem Cafe”, znajdującego się w centrum Symferopola. W 1995 r. około 40 żołnierzy krymskiej mafii zalegalizowało swój majątek i wkroczyło do lokalnej polityki. Aksionow z mafii przeszedł do biznesu, budując pozycję lokalnego oligarchy i w 2008 r. zaczął działać w lokalnej polityce od razu zajmując ważne miejsce w środowisku proputinowskich Rosjan krymskich[2].

W 2010 r. przestępczą przeszłość Aksionowa ujawnił wiceprzewodniczący krymskiego parlamentu Michaił Bacharew. Aksionow wytoczył mu proces i wygrał, ale sąd drugiej instancji unieważnił ten wyrok[2].

Powołanie Aksionowa na urząd premiera zostało uznane za nielegalne przez władze Ukrainy. 5 marca 2014 roku Szewczenkowski Sąd Rejonowy Kijowa wydał postanowienie aresztowania Siergieja Aksionowa oraz Władimira Konstantinowa[5] przez Służbę Bezpieczeństwa Ukrainy[6].

W wyniku aneksji Krymu 17 marca 2014 roku m.in. Siergiej Aksionow i Władimir Konstantinow znaleźli się na liście osób objętych sankcjami przez Unię Europejską, Kanadę, oraz Stany Zjednoczone[7][8][9]. Aktywa Aksionowa w tych krajach zostały zamrożone i ma do nich zakaz wjazdu.

Odznaczenia

Uwagi

Przypisy

  1. 1 2 Premier Siergiej Aksjonow i jego kozacka świta. Dzięki nim Rosja steruje Krymem?. 2014-03-17.
  2. 1 2 3 Krymscy gangsterzy Władimira Putina. Jak Rosja „nie kierowała” opanowaniem półwyspu. 2014-04-14.
  3. ↑ Putin’s Man in Crimea Is Ukraine’s Worst Nightmare. 2014-03-10. Cytat: „Przed świtem, 27 lutego, co najmniej dwa tuziny silnie uzbrojonych mężczyzn zaatakowało budynek krymskiego parlamentu i pobliską siedzibę rządu regionalnego, przynosząc ze sobą skrzynię z karabinami szturmowymi i ręcznymi granatnikami przeciwpancernymi. Kilka godzin później Aksionow wszedł do parlamentu i po krótkiej rundzie rozmów z bandytami zaczął gromadzić kworum prawodawców izby.” (ang.).
  4. ↑ Putin przyznał, że wydał rozkaz zajęcia Krymu. Putin zajmuje Krym [online], www.fakt.pl [dostęp 2017-11-20] (pol.).
  5. ↑ Człowiek w swetrze triumfował na Kremlu. Kim jest Władimir Konstantinow i dlaczego Putin go potrzebował?. TVN24, 2014-03-18. [dostęp 2019-01-21].
  6. ↑ The court gave the green light to arrest „puppets of Putin” in Crimea. Ukraińska Prawda, 2014-03-05. (ang.).
  7. ↑ Brett Logiurato: Obama Just Announced Sanctions Against 7 Russian ‘Cronies’. 17 marca 2014. [dostęp 2014-03-17]. (ang.).
  8. ↑ US and EU sanctions: the Russian and Ukrainian targets. The Guardian, 2014-03-17. (ang.).
  9. ↑ USA imposes sanctions against Yanukovych, Medvedchuk, Aksenov, Konstantinov – White House. 2014-03-17. (ang.).
  10. ↑ Минобороны России учредило медаль «За возвращение Крыма». gazeta.ru, 2014-03-25. [dostęp 2015-06-12]. (ros.).

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.