 Kościół pw. św. Marcina w Siemianówce | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Obwód | |||
| Rejon | |||
| Powierzchnia |
5,12 km² | ||
| Wysokość |
273 m n.p.m. | ||
| Populacja • liczba ludności |
| ||
| Nr kierunkowy |
+380 3230 | ||
| Kod pocztowy |
81162 | ||
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |||
Położenie na mapie Ukrainy  | |||
 49°40′07″N 23°54′17″E/49,668611 23,904722 | |||
Siemianówka (ukr. Семенівка) – wieś na Ukrainie w rejonie pustomyckim należącym do obwodu lwowskiego.
Znajduje tu się przystanek kolejowy Siemianówka, położony na linii Lwów – Stryj – Batiowo.
W II Rzeczypospolitej wieś w powiecie lwowskim województwa lwowskiego. W 1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA oraz SS Galizien zamordowali tutaj 32 Polaków[1].
Zabytki
Kartusz nad drzwiami kościoła z herbami Pilawa (L) A. Potockiego i Topór (P) Teresy Tarło, jego 2 żony
- kościół; Aleksander Jan Potocki, starosta szczerzecki, właściciel lub dzierżawca[2] wioski w 1660 r. ufundował parafię rzymskokatolicką oraz budowę[3] kościoła pw. św. Marcina w Siemianówce. Nad drzwiami kościoła znajduje się kartusz herbowy. Po lewej herb Pilawa A. J. Potockiego, po prawej herb Topór Teresy Tarło, drugiej żony A. J. Potockiego.
- pałac, murowany i parterowy, wybudowany przed 1780 r. w stylu klasycystycznym został rozebrany w 1929 r. z powodu zagrzybienia powstałego podczas istnienia w pałacu szpitala wojennego w latach 1915–1918[4]. Syn Aleksandra Jana Potockiego – kasztelan lwowski Józef Potocki – miał tutaj ulubioną siedzibę[5].
Ludzie związani z Siemianówką
- Dawid Abrahamowicz – właściciel większej posiadłości ziemskiej we wsi
- Wołodymyr Wujcyk – ukraiński historyk sztuki, urodził we wsi[6].
- Józef Biss ps. „Wacław” – polski oficer, dowódca 1 kompanii 26 pułku piechoty AK, stacjonującej w Siemianówce[7].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Krzysztof Bulzacki, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 629, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897.
- ↑ Siemianówka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 541.
- ↑ Andrzej Betlej: Kościół parafialny pw. św. Trójcy w Uściu Zielonym. [W:] Materiały do dziejów sztuki sakralnej na ziemiach wschodnich dawnej Rzeczypospolitej. Cz. I: Kościoły i klasztory rzymskokatolickie dawnego województwa ruskiego. T. 18. Kraków: wyd. Antykwa, drukarnia Skleniarz, 2010, 509 il., s. 309. ISBN 978-83-89273-79-6.
- ↑ Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 7: Województwo ruskie, Ziemia Halicka i Lwowska, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1995, s. 554–562, ISBN 83-04-04229-0, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
- ↑ Hanna Dymnicka-Wołoszyńska: Potocki Józef h. Pilawa (ok. 1695–1764). [W:] Polski Słownik Biograficzny. T. XXVIII/1, zeszyt 116. Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk – Łódź: Zakład Narodowy Imienia Ossolińskich, Wydawnictwo Polskiej Akademii Nauk, 1983, s. 73.
- ↑ Ми пам'ятаємо. Володимир Вуйцик. (ukr.).
- ↑ Biss, Józef [online], Baza Kresowych Żołnierzy Armii Krajowej [dostęp 2023-05-31] (pol.).
Linki zewnętrzne
- Siemianówka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 540.
- Siemianówka na stronie Rady Najwyższej Ukrainy
- Zdjęcie, s. 15.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.