Siemaszki
Сямашкі
Семашки
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

mostowski

Sielsowiet

Gudziewicze

Populacja
• liczba ludności


7
(1999)

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Siemaszki”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po lewej znajduje się punkt z opisem „Siemaszki”
Ziemia53°21′55″N 24°12′37″E/53,365278 24,210278

Siemaszki (biał. Сямашкі; ros. Семашки) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie mostowskim, w sielsowiecie Gudziewicze.

Siemaszki są jednym z kilkudziesięciu skupisk drobnej szlachty polskiej (okolic szlacheckich) położonych na Grodzieńszczyznie, których mieszkańcy mimo sowietyzacji i zakazu posługiwania się językiem polskim, zachowali polszczyznę, używaną również w kontaktach codziennych oraz świadomość swej przynależności stanowej[1].

Historia

Dawniej okolica szlachecka. W dwudziestoleciu międzywojennym leżała w Polsce, w województwie białostockim, w powiecie grodzieńskim, w gminie Gudziewicze[2].

Według Powszechnego Spisu Ludności z 1921 roku wieś zamieszkiwały 64 osoby, wszystkie były wyznania rzymskokatolickiego i zadeklarowały polską przynależność narodową. Było tu 11 budynków mieszkalnych[3].

Miejscowość należała do parafii rzymskokatolickiej w Wołpie.

Podlegała pod Sąd Grodzki w Indurze i Okręgowy w Grodnie; właściwy urząd pocztowy mieścił się w Gudziewiczach[4].

Przypisy

  1. ↑ Katarzyna Konczewska. Szlachta grodzieńska na początku XXI w. – język i tożsamość. Zarys problematyki. „LingVaria”, s. 183–199, 2019. Wydział Polonistyki UJ.
  2. ↑ Baza Miejscowości Kresowych. [dostęp 2019-10-06]. (pol.).
  3. ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej: opracowany na podstawie wyników pierwszego powszechnego spisu ludności z dn. 30 września 1921 r. i innych źródeł urzędowych., t. T. 5, województwo białostockie, 1924, s. 35.
  4. ↑ Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej z oznaczeniem terytorjalnie im właściwych władz i urzędów oraz urządzeń komunikacyjnych, Przemyśl, Warszawa 1933, s. 1530.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.