Sieć telekomunikacyjna – zespół powiązanych ze sobą urządzeń, służących do świadczenia usług telekomunikacyjnych[1].

Stanowi obiekt techniczny będący zbiorem łączy telekomunikacyjnych i innych urządzeń wymaganych do przesyłania informacji pomiędzy dwoma lub więcej węzłami sieci.

Do sieci telekomunikacyjnych zalicza się m.in. następujące struktury:

Dawniej należały do nich jeszcze sieci telegraficzne, teleksowe, i przywoławcze.

W ogólności każda sieć telekomunikacyjna składa się z trzech płaszczyzn (lub odrębnych struktur) współpracujących ze sobą:

  • płaszczyzna sterowania – jest częścią sieci przenoszącą informacje sterujące (również nazywane sygnalizacją),
  • płaszczyzna użytkowa lub płaszczyzna danych – przenosi ruch użytkowników sieci, czyli osób korzystających z jej usług,
  • płaszczyzna zarządzania – jest częścią sieci przenoszącą ruch związany z eksploatacją sieci i administrowaniem.

Znaczenie prawne

W polskim prawie pojęcie sieć telekomunikacyjna zdefiniowane zostało w ustawie z dnia 16 lipca 2004 r. Prawo telekomunikacyjne, gdzie oznacza: „systemy transmisyjne oraz urządzenia komutacyjne lub przekierowujące, a także inne zasoby, które umożliwiają nadawanie, odbiór lub transmisję sygnałów za pomocą przewodów, fal radiowych, optycznych lub innych środków wykorzystujących energię elektromagnetyczną, niezależnie od ich rodzaju”.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ telekomunikacyjna sieć, [w:] Encyklopedia PWN [dostęp 2022-11-14].

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.