Shakespears Sister (początkowo Shakespear’s Sister) – zespół założony przez byłą wokalistkę i autorkę tekstów Bananaramy Siobhan Fahey oraz Marcellę Detroit.

Nazwa

Nazwa zespołu pochodzi od piosenki The Smiths, której tytuł został zaczerpnięty z eseju autorstwa Virginii Woolf, gdzie pisarka dowodzi, że gdyby William Shakespeare miał siostrę równie wybitną jak on, to w tamtych czasach nie miałaby ona szansy na pokazanie swojego talentu.

Litera „e” z nazwiska Szekspira w nazwie zespołu zanikła w wyniku najpopularniejszego błędu w angielskiej pisowni nazwiska dramaturga, jaki popełnił przyjaciel Siobhan podczas wykonywania logo zespołu w drzeworycie. Na okładce pierwszego albumu Sacred Heart widoczny jest apostrof (Shakespear’s Sister), ale zaniedbania spowodowały, że i on zniknął z nazwy zespołu^[1].

Historia

Grupa powstała w 1988 roku, niedługo po odejściu Siobhan Fahey z Bananaramy. Zespół wydał dwa albumy Sacred Heart i Hormonally Yours.

Najbardziej znanym utworem jest Stay, który zajął pierwsze miejsce na liście przebojów w Wielkiej Brytanii (8 tygodni na pierwszym miejscu) i w Irlandii. singel ten był najwyżej notowaną nowością w Wielkiej Brytanii w historii zespołu i zarazem jedynym utworem, który znalazł się w pierwszej piątce listy przebojów na wyspach. Podobnie w USA – Stay był największym hitem, osiągając czwarte miejsce na liście Billboard Hot 100 w 1992.

W Polsce utwór znajdował się przez 10 tygodni na Liście przebojów Trójki^[2].

Futurystyczny teledysk do Stay był wielkim, choć nieco kontrowersyjnym hitem. W klipie tym Fahey jest ukazana jako śmierć i walczy z Detroit o los jej umierającego ukochanego. Teledysk jest alegorią jej własnych przeżyć związanych z życiem i śmiercią. Mimo że klip nakręcono wyraźnie w stylu science fiction, został zakazany w Niemczech, ponieważ był on postrzegany jako opis czarów i wskrzeszania zmarłego. Jednak zakaz ten tylko zwiększył zainteresowanie utworem.

Po trwającej cały rok 1992 światowej trasie koncertowej Fahey odwołała koncerty w Europie z powodu fizycznego i emocjonalnego wycieńczenia. W efekcie artystka wkrótce znalazła się na oddziale psychiatrycznym z poważną depresją.

W 1993 Shakespears Sister był nominowany do nagród Brit Awards w kategorii: Najlepsza Grupa, Najlepszy ALbum, Najlepszy Teledysk, Najlepszy Singel i Najlepsza Wokalistka (mimo że Siobhan jest Irlandką). Jednak zespół otrzymał nagrodę tylko w jednej kategorii – Najlepszy Teledysk za Stay, wybraną przez brytyjską publiczność.

W 1993 jako singel został wydany jeden z ulubionych utworów Fahey na płycie Hormonally Yours – My 16th Apology. Piosenka nie weszła na listę UK top 40. Wkrótce, podczas rozdania Ivor Novello Awards, Fahey ogłosiła rozstanie się z Detroit.

Po rozstaniu Fahey tworzyła sama pod szyldem Shakespears Sister. W 1994 nagrała utwór na soundtrack do filmu „Flintstonowie” – Prehistoric Daze oraz Waiting do filmu „Shopping” z Sadie Frost i Jude Law.

W 1996 Fahey (jako Shakespears Sister) wróciła z singlem I Can Drive. Utwór wybrany został przez wytwórnię płytową zamiast faworyta artystki Do I Scare You. I Can Drive trafił na 30. miejsce. W efekcie London Records odmówiło wydania płyty. Fahey odeszła z wytwórni, nie wydając albumu. W tym samym roku rozwiodła się z Dave’em Stewartem po 9 latach małżeństwa.

W 2003 odzyskała nagrania z sesji z London Records. W 2004 roku wydała album #3 nagrany w latach 1995–1997 we własnej wytwórni SF Records.

Pod koniec 2004 została wydana składanka CD/DVD The Best of Shakespears Sister zawierająca wszystkie single i teledyski grupy oraz utwory nagrane na #3. W 2005 wydano kompilację Long Live the Queens!, na której znalazły się remiksy oraz b-side’y.

W wielu utworach Shakespears Sister powracał temat rozstania i winy (You're History, Goodbye Cruel World, You Made Me Come to This, I Don't Care). Członkinie Bananaramy – Sara Dallin i Keren Woodward, podczas wywiadów zaprzeczyły, że powyższe utwory dotyczą ich samych.

Dyskografia

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Siobhan Fahey
• "Shakespears Sister Info File". neilnet.force9.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-03-14)].
• Wywiad z Fahey and Detroit w lipcu 1992 w wydaniu The Face