Shah Azizur Rahman
শাহ আজিজুর রহমান
Data i miejsce urodzenia

23 listopada 1925
Kusztija

Data i miejsce śmierci

1 września 1989
Dhaka

Premier Bangladeszu
Okres

od 15 kwietnia 1979
do 24 marca 1982

Przynależność polityczna

Nacjonalistyczna Partia Bangladeszu

Poprzednik

Mashiur Rahman

Następca

Ataur Rahman Khan

Shah Azizur Rahman (beng. শাহ আজিজুর রহমান; ur. 23 listopada 1925 w Kusztiji, zm. 1 września 1989 w Dhace) – bangladeski prawnik i polityk, premier Bangladeszu w okresie 15 kwietnia 1979 – 24 marca 1982[1].

Życiorys

Ukończył studia z języka angielskiego i literatury anglojęzycznej na Uniwersytecie w Kalkucie oraz studia prawnicze na Uniwersytecie w Dhace. Udzielał się politycznie od czasów studenckich, m.in. działał w ruchu na rzecz utworzenia Pakistanu. Był przeciwnikiem ruchu na rzecz statusu języka bengalskiego. W 1962 bez powodzenia ubiegał się o mandat w Zgromadzeniu Narodowym Pakistanu, ostatecznie został wybrany do Zgromadzenia trzy lata później. W 1964 przystąpił do Ligi Awami, z której został wykluczony w 1970 za działania sprzeczne z dyscypliną partyjną. W tym samym roku bez powodzenia kandydował w wyborach do Zgromadzenia Narodowego. Był jednym z obrońców w sprawie spisku z Agartali[1].

W 1971, gdy ludność Pakistanu Wschodniego podjęła zbrojną walkę o niepodległość prowincji, Shah Azizur Rahman był przewodniczącym delegacji Pakistanu na sesję Zgromadzenia Ogólnego Organizacji Narodów Zjednoczonych[2], gdzie sprzeciwiał się secesji kraju[3]. Po wyzwoleniu został aresztowany, wyszedł na wolność w 1973 dzięki amnestii[1].

W 1978 prezydent Ziaur Rahman mianował go ministrem pracy i przemysłu[1]. Shah Aziz został też wiceprzewodniczącym Nacjonalistycznej Partii Bangladeszu[1]. W 1979 został wybrany do Zgromadzenia Narodowego[1]. Po śmierci premiera Mashiura Rahmana w tym samym roku[3], prezydent mianował jego następcą Shaha Aziza, który otrzymał również tekę ministra oświaty[4]. Rząd Shaha Aziza został obalony w 1982 przez przewrót wojskowy gen. Hossaina Mohammada Ershada[5].

Władał językami bengalskim, angielskim, urdu, perskim i arabskim[1].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 Muazzam Hussain Khan: Rahman, Shah Azizur. Banglapedia. [dostęp 2021-06-10]. (ang.).
  2. ↑ Syed Badrul Ahsan: The Bengalis who let us down in 1971. The Daily Observer, 2014-10-25. [dostęp 2021-06-10].
  3. 1 2 Sumit Mitra: Bangladesh: Silent moves. India Today, 1979-04-30. [dostęp 2021-06-10].
  4. ↑ Świat w przekroju. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1980, s. 392. ISSN 0137-6799.
  5. ↑ Ajoy Bose: Martial law after coup in Bangladesh. The Guardian, 1982-03-25. [dostęp 2021-06-10].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.