Sebastian Lubomirski
Ilustracja
Herb
Szreniawa bez Krzyża
Rodzina

Lubomirscy herbu Szreniawa bez Krzyża

Data urodzenia

ok. 1546

Data i miejsce śmierci

22 czerwca 1613
Dobczyce

Ojciec

Stanisław Lubomirski

Matka

Barbara Hruszowska

Żona

Anna Branicka

Dzieci

Stanisław Lubomirski
Joachim Lubomirski
Katarzyna Lubomirska
Zofia Lubomirska
Barbara Lubomirska
Krystyna Lubomirska

Sebastian Lubomirski herbu Szreniawa bez Krzyża (ur. ok. 1546, zm. 22 czerwca 1613 w Dobczycach[1]) – kasztelan wojnicki w latach 1603–1613, kasztelan biecki w latach 1598–1603, kasztelan małogoski w 1591 roku, burgrabia krakowski w latach 1584–1591, żupnik krakowski w latach 1581–1591, starosta dobczycki w latach 1585–1613[2], starosta sądecki w latach 1590–1597, starosta spiski w 1591 roku, starosta lipnicki w latach 1591–1594, starosta tymbarski w latach 1599–1606, starosta sandomierski w 1612 roku[3],

Twórca znaczenia rodu Lubomirskich. Pierwszy w rodzie senator Rzeczypospolitej.

Był synem Stanisława Lubomirskiego i Barbary z Hruszowskich, bratankiem Sebastiana Lubomirskiego, starosty sanockiego. Skoligacił się z najważniejszymi rodami Rzeczypospolitej. Zebrał ogromny majątek, kupił Wiśnicz od Kmitów. W 1595 roku otrzymał tytuł hrabiego Świętego Imperium Rzymskiego (S.I.R.)[4].

W 1589 roku był sygnatariuszem ratyfikacji traktatu bytomsko-będzińskiego na sejmie pacyfikacyjnym[5].

Poseł na sejm 1590 roku[6], sejm nadzwyczajny 1613 roku z województwa krakowskiego[7].

Był jednym z fundatorów klasztoru kamedułów na Bielanach pod Krakowem. W 1611 jego córka Barbara wyszła za Jana Zebrzydowskiego, których ślub odbył się na przebudowanym przez Sebastiana Lubomirskiego na renesansową rezydencję zamku w Dobczycach[8]. W 1619 jego córka Krystyna wyszła za mąż za hetmana polnego Stanisława Koniecpolskiego.

Przypisy

  1. ↑ Królewskie miasto Dobczyce. Od czasów najdawniejszych do współczesności, Paweł Figlewicz, Kraków 2015, s. 15
  2. ↑ Królewskie miasto Dobczyce. Od czasów najdawniejszych do współczesności, Paweł Figlewicz, Kraków 2015, s. 14
  3. ↑ Urzędnicy województwa krakowskiego XVI-XVIII wieku. Spisy. Oprac. Stanisław Cynarski i Alicja Falniowska-Gradowska. Kórnik 1990, s. 238
  4. ↑ „Do Wiśnicza należał tytuł hrabiego Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego, w 1595 został on potwierdzony przez cesarza Rudolfa II na rzecz Sebastiana” [w:] Teresa Zielińska. Poczet polskich rodów arystokratycznych, 1997 t. 1 str. 134
  5. ↑ Codex diplomaticus Regni Poloniae et Magni Ducatus Lituaniae, wydał Maciej Dogiel, t. I, Wilno 1758, s. 238.
  6. ↑ Posłowie ziemscy koronni 1493–1600, pod red. Ireny Kaniewskiej, Warszawa 2013, s. 327.
  7. ↑ Janusz Byliński, Dwa sejmy z roku 1613, Wrocław 1984, s. 253.
  8. ↑ Paweł Kocańda, Budownictwo obronno-rezydencjonalne Wacława II (1291–1305) w Małopolsce na tle ziem polskich. Studium archeologiczno-historyczne [online], 17 maja 2021 [dostęp 2022-06-28].

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.