Schizofrenia prosta
Klasyfikacje
ICD-10

F20.6

Schizofrenia prosta – jeden z typów schizofrenii charakteryzujący się brakiem występowania objawów wytwórczych i występowanie jedynie objawów negatywnych (np. brak woli, spłycenie afektu, apatia)[1].

Przebieg schizofrenii prostej rozpoczyna się od coraz bardziej zwiększającego się zobojętnienia, obniżenia nastroju i brakiem zainteresowania własnym losem i otoczeniem. Stosunek chorego do otoczenia staje się coraz bardziej pozbawiony emocji, a sama osoba staje się wyalienowana.

W Polsce rozpoznawana jest bardzo rzadko (około 1% pacjentów)[1].

Kryteria diagnostyczne

Kryteria diagnostyczne schizofrenii prostej A. Kalinowskiego:[2]

  • zmniejszenie ogólnej aktywności i inicjatywy;
  • stopniowa utrata zainteresowania;
  • autyzm;
  • naruszenie kontaktu z otaczającymi ludźmi, aż do samoizolacji;
  • formalne zaburzenia myślenia;
  • zaburzenia afektywne (zubożenie i nieadekwatność emocji);
  • ambiwalencja;
  • często niezdolności zdania sobie sprawy z własnej choroby.

Przypisy

  1. 1 2 Stanisław Porczyk: Podtypy schizofrenii. 2005-02-14. (pol.).
  2. ↑ Antoni Kalinowski. Kryteria diagnostyczne i rokowanie w schizofrenii prostej. „Psychiatria Polska”. 14 (5), s. 497—504, 1980.

Bibliografia

  • Marek Jarosz: Co każdy powinien wiedzieć o chorobach psychicznych. Łódź: Piątek Trzynastego Wydawnictwo, 2004, s. 38, seria: Nasze zdrowie. ISBN 83-7415-003-3.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.