Schalk Willem Burger

Schalk Willem Burger (wym. [sχɐlk vəlɛm bœrχɛr]; ur. 6 września 1852 koło Lydenburga[1], zm. 5 grudnia 1918 w Goedgedacht[2]) – burski polityk i wojskowy.

Jako żołnierz Burger wziął udział w kampanii przeciwko królowi Sekhukhune w 1876 roku oraz w I wojnie burskiej (1880-1881), podczas której służył jako trębacz. W 1885 roku został dowódcą oddziału wojskowego z Lydenburga.

Karierę polityczną rozpoczął w 1887 roku, gdy wybrany został do Volksraadu, gdzie pełnił później funkcję przewodniczącego[1]. W 1898 roku wszedł w skład czwartego gabinetu Paula Krugera[3]. Był członkiem delegacji Transwalu na konferencję w Bloemfontein (połowa 1899), na której omawiano drażliwe kwestie w stosunkach bursko-brytyjskich[4]. Po wybuchu II wojny burskiej Burger powrócił do armii i walczył m.in. nad rzeką Modder (1899) oraz pod Spion Kop (1900). Ze względu na problemy zdrowotne zakończył karierę wojskową i skupił się na polityce[1].

W 1900 roku objął stanowisko wiceprezydenta[5]. Po decyzji rady złożonej z przedstawicieli rządów i wojsk obu burskich republik o wysłaniu prezydenta Krugera z misją dyplomatyczną do Europy[6] (wrzesień 1900), Burger przejął jego obowiązki[7]. Pełnił je do końca istnienia Republiki. W kolejnych latach próbował, wspólnie z innymi przywódcami burskimi, doprowadzić do rewizji kończącego II wojnę burską pokoju w Vereeniging (którego był, jako reprezentant ZRA, sygnatariuszem[8]). Jego działania nie przyniosły jednak żadnych rezultatów[9].

Przypisy

  1. 1 2 3 Boer personalities A - B. Anglo Boer War. [dostęp 2011-05-07]. (ang.).
  2. ↑ This day in History: 5 December. South African History Online. [dostęp 2011-05-07]. (ang.).
  3. ↑ Rafał Matera: Paulus Kruger : biografia burskiego prezydenta. Toruń: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005, s. 87. ISBN 83-88089-14-5.
  4. ↑ Rafał Matera: Paulus Kruger : biografia burskiego prezydenta. Toruń: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005, s. 94. ISBN 83-88089-14-5.
  5. ↑ Rafał Matera: Paulus Kruger : biografia burskiego prezydenta. Toruń: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005, s. 111. ISBN 83-88089-14-5.
  6. ↑ Kruger miał podczas tej podróży szukać poparcia dla niepodległości Wolnego Państwa Orania oraz Transwalu.
  7. ↑ Rafał Matera: Paulus Kruger : biografia burskiego prezydenta. Toruń: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005, s. 114. ISBN 83-88089-14-5.
  8. ↑ Andrzej Gąsowski: RPA. Warszawa: Wydawnictwo Trio, 2006, s. 67. ISBN 978-83-7436-038-8.
  9. ↑ Rafał Matera: Paulus Kruger : biografia burskiego prezydenta. Toruń: Europejskie Centrum Edukacyjne, 2005, s. 131. ISBN 83-88089-14-5.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.