Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
sasanka Hallera | ||
Podgatunek |
sasanka słowacka | ||
Nazwa systematyczna | |||
Pulsatilla halleri subsp. slavica (G.Reuss) Zämelis Acta Horti Bot. Univ. Latv. 1: 104 (1926)[3] | |||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
brak danych |
Sasanka słowacka (Pulsatilla halleri subsp. slavica) – w zależności od ujęcia systematycznego podgatunek lub gatunek rośliny z rodziny rodziny jaskrowatych (Ranunculaceae). We florze Polski takson ten opisywany jest jako gatunek sasanka słowacka Pulsatilla slavica (G.Reuss) G.Reuss[5], według Plants of the World Online jest to podgatunek sasanki Hallera[3].
Rozmieszczenie geograficzne
Występuje naturalnie na Słowacji; w Tatrach Zachodnich, na Choczu, w Niżnych Tatrach, w Wielkiej Fatrze i Małej Fatrze. W Polsce podawana była z dwu stanowisk – Wielkie Koryciska i Małe Koryciska w Dolinie Chochołowskiej, także znajdujące się w Tatrach Zachodnich[6]. Odnaleziono ją jednak tylko w Wielkich Koryciskach[7]. Jest sporadycznie uprawiana w alpinariach. Roślina bardzo rzadka, chroniona.
Morfologia
- Łodyga
- Dorasta od 15 do 30 cm wysokości. Jest biało owłosiona. Pod ziemią roślina ma cienkie kłącze[8].
- Liście
- Odziomkowe pojawiają się po kwitnieniu. Są pojedynczo pierzastosieczne, składają się z 3 odcinków głęboko 3-klapowych, a każda z tych klap jest 2–3-wrębna. Środkowy odcinek jest większy od dwu pozostałych. Ogonek liściowy o długości 1–1,5 cm. Liście łodygowe wyrastają w okółku, są siedzące, pocięte na równowąskie łatki. Wszystkie liście są biało owłosione[9].
- Kwiaty
- Fioletowe lub liliowe, osadzone na szczycie łodygi, pokryte szarawym filcem. Okwiat niezróżnicowany na kielich i koronę. Kwiaty są wyprostowane i rozwarte, a listki okwiatu o długości 3,5–4,5 cm nie mają odgiętych końców, jak u innych gatunków sasanek. Pręciki żółte, dwukrotnie krótsze od listków okwiatu[9][8].
- Owoce
- Owoc zbiorowy złożony z niełupek o długości 4–6 mm. Wraz z silnie wydłużoną, pierzastą szyjką słupka niełupki mają długość do 4,5 cm. Zrośnięte z szyjką słupka. Owocostan wygląda jak puszysta kulka[8].
Biologia i ekologia
Bylina, hemikryptofit. Po raz pierwszy zakwita w 3. roku życia. Zapylana jest przez owady. Okres kwitnienia rozpoczyna się w kwietniu i trwa do maja. Kwiaty pojawiają się przed rozwojem liści. Nasiona dojrzewają przez ok. 40 dni, kiełkują po 20 dniach (w warunkach laboratoryjnych w 50–72%)[7]. Są rozsiewane przez wiatr (anemochoria)[8]. Siedlisko: Rośnie na suchych półkach skalnych porośniętych trawami i w prześwietlonych lasach sosnowych w reglu dolnym (1000–1170 m). Głównie na podłożu wapiennym (roślina wapieniolubna). Gatunek charakterystyczny dla Ass. Carici sempervirentis-Festucetum[10]. Roślina trująca, zawiera alkaloidy – anemoninę i protoanemoninę. Liczba chromosomów 2n = 32[7].
Zagrożenia i ochrona
Roślina objęta jest w Polsce ścisłą ochroną gatunkową. Objęta jest również konwencją berneńską i dyrektywą siedliskową[8]. Jedyne jej stanowisko w Polsce znajduje się na obszarze ochrony ścisłej w Tatrzańskim Parku Narodowym. Populacja w Wielkich Koryciskach liczyła w latach 2001–2008 około 80–160 osobników[7].
Informacje o stopniu zagrożenia na podstawie:
- Polskiej czerwonej księgi roślin (2001) – gatunek narażony na wymarcie (kategoria zagrożenia VU); 2014: EN (zagrożony)[11].
- Czerwonej listy roślin i grzybów Polski (2006) – gatunek krytycznie zagrożony (kategoria zagrożenia E); 2016: EN (zagrożony)[12].
- Według Światowej Unii Ochrony Przyrody gatunek zagrożony (kategoria zagrożenia VU)[8].
Rozmnożone z nasion populacje sasanki słowackiej znajdują się w uprawie w Ogrodzie Botanicznym w Warszawie, Ogrodzie Botanicznym w Poznaniu, w Górskim Ogrodzie Botanicznym Instytutu Ochrony Przyrody PAN w Zakopanem, a ponadto nasiona przechowywane są w banku nasion w Warszawie-Powsinie[7].
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-26] (ang.).
- ↑ Peter F. Stevens , Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-07] (ang.).
- 1 2 3 Pulsatilla halleri subsp. slavica (G.Reuss) Zämelis. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2023-01-04].
- ↑ Pulsatilla halleri'' subsp. ''slavica, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Zbigniew Mirek i inni, Vascular plants of Poland. An annotated checklist, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2020, s. 53, ISBN 978-83-62975-45-7 .
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
- 1 2 3 4 5 Mirek Zbigniew , Halina Piękoś-Mirkowa , Czerwona księga Karpat Polskich, Kraków: Instytut Botanik PAN, 2008, s. 96–98, ISBN 978-83-89648-71-6 .
- 1 2 3 4 5 6 Halina Piękoś-Mirkowa , Zbigniew Mirek , Rośliny chronione, Warszawa: Multico Oficyna Wyd., 2006, ISBN 978-83-7073-444-2 .
- 1 2 Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
- ↑ Władysław Matuszkiewicz , Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski, Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006, ISBN 83-01-14439-4 .
- ↑ Zarzycki K., Kaźmierczakowa R., Mirek Z.: Polska Czerwona Księga Roślin. Paprotniki i rośliny kwiatowe. Wyd. III. uaktualnione i rozszerzone. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody PAN, 2014. ISBN 978-83-61191-72-8.
- ↑ Kaźmierczakowa R., Bloch-Orłowska J., Celka Z., Cwener A., Dajdok Z., Michalska-Hejduk D., Pawlikowski P., Szczęśniak E., Ziarnek K.: Polska czerwona lista paprotników i roślin kwiatowych. Polish red list of pteridophytes and flowering plants. Kraków: Instytut Ochrony Przyrody Polskiej Akademii Nauk, 2016. ISBN 978-83-61191-88-9.