 Sapwuahfik - zdjęcie NASA | |
| Państwo | |
|---|---|
| Stan | |
| Akwen | |
| Powierzchnia |
1,551 km² |
| Populacja (2012) • liczba ludności • gęstość |
|
Położenie na mapie Mikronezji  | |
 5°49′N 157°16′E/5,816667 157,266667 | |
Sapwuahfik, wcześniej znany jako Ngatik (inne nazwy: Los Valientes, Seven Islands, Islas de la Passion) – miasto i atol w Mikronezji, w stanie Pohnpei. Należy do archipelagu Karolin na Oceanie Spokojnym. Atol został odkryty w 1773 r. przez hiszpańskiego żeglarza Felipe Tompsona[1].
Geografia
Sapwuahfik leży 138 km na południowy wschód od Pohnpei i 320 km na północny wschód od Nukuoro. Długość atolu wynosi 22,5 km, a szerokość 9,6 km[2]. Atol składa się z 10 płaskich wysp gęsto porośniętych przez palmy kokosowe[3]. Największa z nich to Ngatik. Wyspy zajmują łączną powierzchnię 1,551 km². Powierzchnia laguny wynosi 78,56 km², natomiast powierzchnia całego atolu to 114 km²[2]. Największa głębokość laguny wynosi 159 m[4].
Do laguny wiedzie jedna bezpieczna droga morska z kierunku południowo-wschodniego. Kanał ten ma szerokość 114 m[3].
| Wyspa | Powierzchnia km²[5] | Położenie |
|---|---|---|
| Ngatik | 0,906 | zachodni koniec |
| Peina | 0,206 | północ |
| Bigen Karakar | 0,025 | północny wschód |
| Jirup | 0,023 | wschód |
| Bigen Kelang | 0,047 | wschód |
| Pikepe (Piken Mategan) | 0,009 | wschód |
| Dekehnman | 0,009 | wschodni koniec |
| Wat | 0,281 | wschodni koniec |
| Pikenmetkow | 0,006 | południowy wschód |
| Uataluk (Wateiluk) | 0,039 | południe |
| Sapwuahfik | 1,551 |
Ludność
Populacja Sapwuahfik wynosiła w 2012 roku ok. 640 osób[6]. Kultura mieszkańców atolu jest bardzo zbliżona do kultury najbliższej wyspy – Pohnpei, jednakże posiada pewne unikalne cechy[7].
Lokalna społeczność, Ngatikanie, rozwinęła się jako wynik masakry na wyspie dokonanej w lipcu 1837 roku, kiedy to wszyscy męscy mieszkańcy zostali zabici przez załogę australijskiego kapitana C.H. Harta oraz wojowników z wyspy Pohnpei. Część z tych najeźdźców, wśród których byli zarówno Europejczycy, jak i mieszkańcy Pohnpei wzięli za żony mieszkanki wyspy[5]. W ten sposób powstała nowa kultura i nowy język - mieszanka angielskiego i dialektu Sapwuahfik języka pohnpei[7]. Wyspę zamieszkują też potomkowie przybyszów z Kiribati, Stanów Zjednoczonych i innych wysp Mikronezji[5].
Ngatik jest jedyną zamieszkaną wyspą, sześć większych z pozostałych wysp służy społeczności do zbierania kokosów i uprawiana taro, a także hodowli świń, czy kur. Na wyspach tych znajduje się 12 budynków służących jako tymczasowe schronienie[5]. Na wyspie Ngatik znajduje się nadajnik radiowy[3].
Przyroda
Na atolu dominują palmy kokosowe. Oprócz tego występują drzewa z rodzajów: pandan, Scaevola i figowiec, oraz takie gatunki jak: chlebowiec właściwy, morwa indyjska, keben okazały, Cordia subcordata, Allophylus timorensis, Calophyllum inophyllum, Guettarda speciosa, Hernandia nymphaeifolia, Intsia bijuga, Neisosperma oppositifolia, Pisonia grandis, Premna serratifolia i Terminalia samoensis. Występują tu także 2 gatunki żółwi morskich i 12 gatunków jaszczurek (w tym 5 gekonowatych i 7 scynkowatych)[5].
Przypisy
- ↑ Deutsches Kolonial-Lexikon. 1920. [dostęp 2013-07-13]. (niem.).
- 1 2 Caroline Islands - Sapwuahfik. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
- 1 2 3 PUB. 126 (Enroute) Sailing Directions 2013, Pacific Islands. The United States Goverment. [dostęp 2013-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-09-02)]. (ang.).
- ↑ Atoll Area, Depth and Rainfall. The Geological Society of America. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
- 1 2 3 4 5 Donald W. Buden: The Reptiles of Sapwuahfik Atoll, Federated States of Micronesia. [dostęp 2014-10-10]. (ang.).
- ↑ GeoNames - Sapwuahfik. [dostęp 2013-07-13]. (ang.).
- 1 2 Lin Poyer: The Ngatik massacre: history and identity on a Micronesian atoll. Smithsonian Institution Press, 1993, s. 1-3, 46. ISBN 1-56098-262-4. (ang.).