 | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przedstawiciel do 15., 16. i 17. Kongresu | |
| Przynależność | |
| Okres urzędowania |
od 13 października 1818 |
| 5. Dyrektor U.S. Mint | |
| Okres urzędowania |
od 15 lipca 1824 |
| Poprzednik | |
| Następca |
Robert M. Patterson |
Samuel Moore (ur. 8 lutego 1774 w Deerfield, zm. 18 lutego 1861 w Filadelfii) – amerykański lekarz, przedsiębiorca, polityk. W latach 1818–1822 był przedstawicielem republikanów w Kongresie. Dyrektor U.S. Mint w latach 1824–1835.
Życiorys
Urodził się 8 lutego 1774 roku w Deerfield w prowincji New Jersey[1].
W 1791 roku ukończył Uniwersytet Pensylwanii. W latach 1792–1794 pracował jako wykładowca na tym samym uniwersytecie. Następnie studiował medycynę. Otworzył praktykę w Dublinie i Greenwich. Do 1808 roku zajmował się również handlem w Indiach Wschodnich. W 1808 roku powrócił do Stanów Zjednoczonych i nabył w Bridge Point młyny zbożowe oraz olejowe. Był również właścicielem tartaku i młynu wełnianego[1].
13 października 1818 roku z ramienia partii republikańskiej zastąpił w 15. Kongresie Samuela D. Inghama. Następnie został wybrany do 16. i 17. Kongresu. Był przewodniczącym Komisji ds. Indian. 20 maja 1822 roku zrezygnował z mandatu kongresmana[1].
15 lipca 1824 roku został mianowany przez prezydenta Jamesa Monroego dyrektorem U.S. Mint[1].
W 1834 roku rząd Stanów Zjednoczonych, w ramach polityki otwierania swojej gospodarki na nowe rynki, podjął decyzję o wysłaniu specjalnego przedstawiciela Edmunda Robertsa z misjami dyplomatyczno-handlowymi do sułtana Maskatu i Omanu Sa’ida ibn Sultana oraz króla Syjamu Ramy III. W celu ułatwienia nawiązania kontaktów Roberts zaproponował wręczenie wspomnianym władcom prezentów. Wśród nich miały się znaleźć amerykańskie monety zapakowane w specjalne szkatuły. W tym samym roku Departament Stanu poprosił U.S. Mint i Departament Skarbu o przygotowanie specjalnych zestawów monet próbnych wybitych stemplem lustrzanym na potrzeby wizyt dyplomatycznych. W celu stworzenia zestawu monet z 1804 roku Moore nakazał wybić specjalnie monety jednodolarowe stemplem z rokiem 1804, w którym nigdy nie wybijano monet o tym nominale[2][3].
W związku z uchwaleniem przez Kongres w 1834 roku Coinage Act of 1834, który zredukował masę złotych monet i zmniejszył próbę złota użytego do ich produkcji, nakazał, aby monety bite według nowego standardu różniły się wizerunkiem od poprzednich. W tym celu z rewersu monety usunięto motto „E Pluribus Unum” oraz materiałową czapkę. Moore uważał łacińską inskrypcję na monetach za zbędą[4]. W 1835 roku zrezygnował ze stanowiska dyrektora mennicy[1]. W 1835 roku, już jako były dyrektor mennicy, podjął skuteczne starania na rzecz zatrudnienia na stanowisku rytownika amerykańskiej mennicy Christiana Gobrechta[5].
Po rezygnacji przeprowadził się do Filadelfii i zajął się wydobyciem i handlem węglem. Był prezesem przedsiębiorstwa Hazleton Coal Co. aż do swojej śmierci 18 lutego 1861 roku[1].
Przypisy
- 1 2 3 4 5 6 MOORE, Samuel 1774 – 1861, „Biographical Directory of the U.S. Congress” [dostęp 2023-01-23].
- ↑ Bowers 1979a ↓, s. 71.
- ↑ Julian 1993 ↓, s. 433.
- ↑ Bowers 1982b ↓, s. 206.
- ↑ Augsburger 2018 ↓.
Bibliografia
- Len Augsburger, Early U.S. Mint History: The Samuel Moore Letters, „Coin Week”, 28 maja 2018 [dostęp 2023-01-23].
- David Bowers, Adventures with Rare Coins, Wolfeboro: Bowers and Merena Galleries, Inc., 1979a [dostęp 2023-01-22].
- David Bowers, United States Gold Coins: An Illustrated History, Los Angeles-Wolfeboro: Bowers and Ruddy Galleries, Inc., 1982b, ISBN 0-914490-21-4 [dostęp 2022-12-12].
- Robert W. Julian, 1804 Novodel Dollars and 1801-2-3 Novodels, [w:] David Bowers, Silver Dollars & Trade Dollars of the United States: A Complete Encyclopedia, t. 1, Wolfeboro: Bowers and Merena Galleries, Inc., 1993 [dostęp 2022-09-27].