Samobójstwo złożone (kombinowane[1]) – odmiana samobójstwa, w którym samobójca, chcąc pozbawić się życia stosuje równolegle dwie, a nawet więcej metod, z których każda bywa w tym celu wykorzystywana; np. sprawca samobójstwa złożonego może spożyć środki o działaniu toksycznym, a następnie porazić się prądem, czy też skoczyć ze znacznej wysokości (definicja Brunona Hołysta)[2].
Osoba dokonująca samobójstwa złożonego stosuje często wyrafinowany plan działania – wymaga to od niej zaangażowania zdolności logistycznych. Istotną cechą samobójstw złożonych jest ich wysoka skuteczność, a także (wyrażone w zastosowanym, często misternym planie działania) wyraźne pragnienie własnej śmierci, co nie jest regułą, ponieważ rzadko spotyka się samobójców przewidujących całkowitą nieuchronność zamachu[3].
Samobójstwa złożone wywołują określone problemy śledcze[4], gdyż do śledczych należy ustalenie, czy sprawca zastosował dwie (lub więcej) metody samobójstwa jednocześnie, czy też konkretna metoda jest konsekwencją niepowodzenia pierwszej, zastosowanej wcześniej[1].
Zobacz też
Przypisy
- 1 2 Adam Czabański, Samobójstwa złożone podczas II wojny światowej we Wrocławiu, w: Poznańskie Zeszyty Humanistyczne, XV/2010, s.17-18. rys.netarteria.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-10-16)]. ISSN 1732-1174
- ↑ Brunon Hołyst, Suicydologia, Warszawa, 2002, s. 778
- ↑ Adam Czabański, Społeczne reakcje pasażerów pociągów – świadków incydentów suicydalnych na torach, w: Suicydologia, tom VIII/2016, s.97 ISSN 1895-3786
- ↑ Andrzej Lebiedowicz, Samobójstwo w ujęciu wielopłaszczyznowym, s.13