| Kardynał prezbiter | |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
28 lipca 1818 |
| Data i miejsce śmierci |
17 października 1875 |
| Miejsce pochówku | |
| Arcybiskup ad personam Osimo | |
| Okres sprawowania |
1863–1871 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
24 marca 1841 |
| Sakra biskupia |
6 lipca 1856 |
| Kreacja kardynalska |
15 marca 1875 |
| Kościół tytularny |
San Marcello |
| Data konsekracji |
6 lipca 1856 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Współkonsekratorzy |
Alessandro Macioti | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Salvatore Nobili Vitelleschi (ur. 28 lipca 1818 w Rzymie, zm. 17 października 1875 tamże) – włoski kardynał.
Życiorys
Urodził się 28 lipca 1818 roku w Rzymie, jako syn Pietra Nobili Vitelleschiego i Maddaleny Ricci Paracciani[1]. Studiował na La Sapienzy, gdzie uzyskał licencjat utroque iure[1]. 24 marca 1841 roku przyjął święcenia kapłańskie[2]. Następnie został audytorem Roty Rzymskiej i klerykiem Kamery Apostolskiej[1]. 19 czerwca 1856 roku został tytularnym arcybiskupem Seleucii, a 6 lipca przyjął sakrę[2]. Siedem lat później został arcybiskupem ad personam Osimo[2]. Nie mógł jednak sprawować władzy nad diecezją, zatem zarządzał nią poprzez wikariuszy apostolskich, do momentu rezygnacji w 1871 roku[1]. Wówczas ponownie został tytularnym arcybiskupem Seleucii[1]. 15 marca 1875 roku został kreowany kardynałem in pectore[2]. Jego nominacja na kardynała prezbitera została ogłoszona na konsystorzu 17 września i nadano mu kościół tytularny San Marcello[2]. Zmarł miesiąc później w Rzymie[1].