Sally Oldfield (ur. 3 sierpnia 1947^[1] w Dublinie) – urodzona w Irlandii angielska wokalistka folku, kompozytorka, multiinstrumentalistka i autorka tekstów oraz producentka muzyczna; starsza siostra muzyka Mike’a i kompozytora Terry'ego Oldfieldów.

Rys biograficzny i kariera muzyczna

Sally Oldfield i jej rodzeństwo zostali wychowani przez matkę, Maureen, w duchu katolicyzmu. Dzieciństwo spędzili częściowo w irlandzkim Dublinie i w angielskim Reading, położonym w hrabstwie Berkshire. Jako 12-latkę Sally zapisano do Royal Academy of Dancing na naukę baletu, jednak zrezygnowała po 4 latach. Następnie studiowała na Uniwersytecie w Bristolu. Tam, jak sama stwierdziła, miała po raz pierwszy okazję do rozszerzenia swojej jaźni kulturowej poza wąskie pasmo dzieciństwa, i tu upatruje źródła wielokulturowości, która cechuje jej dorobek muzyczny^[2] oraz umiejętności grania na wielu instrumentach muzycznych^[3].

Karierę muzyczną rozpoczęła w 1968, gdy razem z bratem Mikiem utworzyli duet Sallyangie. Nagrali wspólnie tylko jeden album, po uzyskaniu rekomendacji gitarzysty Pentangle, Johna Renbourna. Ich album, Children of the Sun, stanowił bajkową mieszankę angielskiego folku i muzyki pop, a głos Sally Oldfield został szczególnie wyeksponowany. Gościnnie na tym albumie wystąpił perkusista Pentangle, Terry Cox i flecista Ray Warleigh, który także współpracował z innymi muzykami, jak np. Allanem Holdsworthem i Nickiem Drakem. Sally i Mike Oldfieldowie zakończyli działalność w The Sallyangie jesienią tego samego roku z powodu nieporozumień na tle artystycznym i czasowo zaniechali dalszej współpracy.

Pierwszy solowy album Sally Oldfield pt. Water Bearer został wydany w 1978. Pierwszy utwór z tego albumu, "Mirrors", stał się dość znanym przebojem. Od tego czasu artystka wydaje albumy solowe. Przez szereg lat pracowała na rynku muzycznym w Niemczech. Bierze również udział w nagraniach braci Mike'a i Terry'ego. Jej głos dominuje tzw. girlie chorus w paru sekcjach albumu Tubular Bells: przy końcu pierwszej strony albumu i tuż przed melodią szkocką na odwrotnej stronie. Sally Oldfield ponownie wystąpiła w nowym nagraniu Tubular Bells z 2003.

Dyskografia

• Water Bearer (1978)
• Easy (1979)
• Celebration (1980)
• Playing in the Flame (1981)
• In Concert (1982)
• Strange Day in Berlin (1983)
• Femme (1987)
• Instincts (1988)
• Night Riding (1990)
• Natasha (1990)
• The Flame (1992)
• Three Rings (1994)
• Secret Songs (1996)
• Flaming Star (2001)

Bibliografia

• Recenzja i m.in. spisy instrumentów, wykonawców i utworów, Waterbearer. [dostęp 2018-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-10)]. (ang.)..
• Wywiad z Sally Oldfield z 2001 r. po wydaniu albumu Flaming Star. music-reviewer.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-03-27)]., music-reviewer.com, vol. 4, num .11, październik 2001. Link sprawdzony 2008-04-16. (ang.)
• Recenzja Flaming Star. music-reviewer.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-05-11)]., music-reviewer.com, vol. 4, num .11, październik 2001. Link sprawdzony 2008-04-16. (ang.)
• Szczegółowa dyskografia i rys biograficzny autorstwa Mortena Due Jorgensena. mdjnet.dk. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-04-27)].

Przypisy