 | |
| Poprzednie nazwy |
Doğu (1939) |
|---|---|
| Następne nazwy |
Piotr Wielikij (1949) |
| Bandera | |
| Armator | |
| Dane podstawowe | |
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Data wodowania | |
| Data oddania do eksploatacji | |
| Data wycofania ze służby | |
| Dane techniczne | |
| Nośność (DWT) |
3000 |
| Liczebność załogi |
240 |
| Liczba pasażerów |
610 |
| Długość całkowita (L) |
125,0 m |
| Szerokość (B) |
16,0 m |
| Zanurzenie (D) |
6,5 m |
| Pojemność |
bruto: 6133 RT |
| Napęd mechaniczny | |
| Silnik | |
| Moc silnika |
2 × 4600 KM |
| Liczba śrub napędowych |
2 |
| Prędkość maks. |
15 w. |
.svg.png.webp){kind=small}
SS Jagiełło – średniej wielkości statek pasażerski, pływający pod polską banderą w latach 1948–1949, a następnie wycofany z eksploatacji z powodu nieopłacalności oraz powojennych uwarunkowań politycznych, które nie sprzyjały rozwojowi polskiej floty pasażerskiej, i ostatecznie przekazany ZSRR.
Historia
Statek został zbudowany dla armatora tureckiego w stoczni Blohm und Voss w Hamburgu, ale do wybuchu wojny nie został przekazany do eksploatacji. Miał otrzymać turecką nazwę "Dogu"; był jedną z planowanej serii trzech jednostek (nazwy dwóch pozostałych – to "Egemen" i "Savas"). Po 1 września 1939 roku został przejęty − jako SS „Luderitzbucht” − przez niemieckiego armatora Süd Afrika Linien, a w roku 1940 przez Kriegsmarine, która wykorzystywała go jako hulk mieszkalny we Flensburgu[1].
W roku 1941, w bliżej nieznanych okolicznościach, zmieniono nazwę statku na SS „Duala” i jako taki zajęty został po zakończeniu II wojny światowej w roku 1945 przez Royal Navy, która początkowo wcieliła go do swej flotylli transportowców pod nazwą „Empire Oak”, lecz w roku następnym przekazała − w ramach niemieckich reparacji wojennych − Związkowi Radzieckiemu, gdzie otrzymał nazwę SS „Piotr Wielikij” (ros. „Пётр Великий”). Przebudowa ponownie na statek pasażerski okazała się zbyt kosztowna, więc w 1947 roku odsprzedano go Polsce[2].
Po rocznym remoncie w stoczni w Genui statek otrzymał imię SS „Jagiełło” i barwy GAL-u, ale nigdy nie zawitał do Gdyni. Był jedynym dużym statkiem pasażerskim ze stoczni Blohm & Voss, eksploatowanym pod polską banderą. Przez rok pływał − w kooperacji z włoską firmą armatorską Cosulich i z włoską w większości załogą (tylko kilku oficerów i specjalistów było Polakami) − na linii Morze Śródziemne-Ameryka Środkowa, po czym, wobec nieopłacalności przedsięwzięcia, statek wrócił ostatecznie (prawdopodobnie już nieodpłatnie) pod banderę ZSRR i do nazwy „Piotr Wielikij”[2].
Był eksploatowany (podobnie jak MS „Sobieski” przechrzczony na MS „Gruzija”) jako wycieczkowiec na Morzu Czarnym (pływał przeważnie na trasie Odessa-Soczi-Batumi). W roku 1974 został oddany na złom[2].
Przypisy
Bibliografia
- Jan Piwowoński: Flota spod biało-czerwonej. Warszawa: Nasza Księgarnia, 1989. ISBN 978-83-100-8902-1.
Linki zewnętrzne
- Ю.Н. Трифонов: Пароход "Пётр Великий" (1939). [w:] Forum Kruiznik.ru: tekst i zdjęcia [on-line]. 2012-02-19. [dostęp 2012-12-01]. (ros.).