SN 2014J
Ilustracja
Zdjęcia galaktyki M82 z 10 grudnia 2013 (przed wybuchem supernowej) i z 21 stycznia 2014 (wykonane przez odkrywców)
Odkrywca

Steve Fossey ze studentami

Data odkrycia

21 stycznia 2014

Dane obserwacyjne (J2000)
Typ supernowej

Ia

Galaktyka

M82

Gwiazdozbiór

Wielka Niedźwiedzica

Rektascensja

09h 55m 42,14s[1]

Deklinacja

69° 40′ 26,0″

Odległość

11,5 miliona ly

Największa jasność

10,5m

Charakterystyka fizyczna
Typ przodka

biały karzeł

SN 2014J – supernowa typu Ia w galaktyce M82. Odkryta 21 stycznia 2014 roku, w chwili odkrycia miała wielkość 11,5m. Maksimum blasku osiągnęła 31 stycznia, przy wielkości 10,5m[2]. Przed potwierdzeniem odkrycia nosiła tymczasowe oznaczenie PSN J09554214+6940260.

Odkrycie

Supernowa odkryta została przypadkowo przez brytyjskiego astronoma Steve'a Fosseya z grupą studentów University College London[3]. Fossey prowadził 21 stycznia wieczorem zajęcia ze studentami, demonstrował im obsługę 35-centymetrowego teleskopu należącego do Obserwatorium Astronomicznego University of London. Korzystając z przerwy w chmurach wykonał zdjęcie galaktyki M82 i zauważył na jej brzegu dodatkową gwiazdę, której nie pamiętał ze wcześniejszych obserwacji. Porównanie zdjęcia z wcześniejszymi pokazało, że istotnie w galaktyce pojawiła się nowa gwiazda. Po potwierdzeniu obserwacji przy pomocy innego teleskopu Fossey powiadomił innych astronomów o odkryciu.

Pierwszy pomiar widma supernowej wykonał Yi Cao przy pomocy 3,5-metrowego teleskopu ARC w Nowym Meksyku[3]. Wyniki jego pomiarów pozwoliły sklasyfikować supernową jako typ Ia i określić prawdopodobny czas maksimum blasku na 14 dni po obserwacji[4].

Już po odkryciu supernowa została odnaleziona na wcześniejszych zdjęciach M82, najwcześniejsze z nich, wykonane przez K. Itagakiego pochodzi z 15 stycznia 2014, supernowa ma na nim wielkość 14,4m[5][6].

W widmie promieniowania γ zaobserwowano linię kobaltu 56Co, który jest produktem rozpadu niklu 56Ni. Pozwoliło to na oszacowanie, że podczas wybuchu 56Ni powstał w ilości około 0,6 masy Słońca. Badanie przeprowadzone 28 sierpnia 2014 roku[7].

Przypisy

  1. ↑ List of Supernovae. IAU Central Bureau for Astronomical Telegrams. [dostęp 2014-01-23]. (ang.).
  2. ↑ Alan MacRobert: Supernova in M82 Now At Its Peak. Sky & Telescope, 2014-02-02. [dostęp 2014-02-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-14)]. (ang.).
  3. 1 2 Lucas Laursen: Supernova erupts in nearby galaxy. Nature news, 2014-01-22. [dostęp 2014-01-23]. (ang.).
  4. ↑ Y. Cao et al.: Classification of Supernova in M82 as a young, reddened Type Ia Supernova. The Astronomer's Telegram, 2014-01-22. [dostęp 2014-01-23]. (ang.).
  5. ↑ Alan MacRobert: Bright Supernova in M82. Sky & Telescope, 2014-01-22. [dostęp 2014-01-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-14)]. (ang.).
  6. ↑ K. Itagaki: www.k-itagaki.jp/psn-m82.jpg. [dostęp 2014-01-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-01)].
  7. ↑ Marek Muciek. Kronika. Sierpień 2014. „Urania - Postępy Astronomii”. 6 (774), s. 6, 2014-listopad-grudzień. Polskie Towarzystwo Astronomiczne. Polskie Towarzystwo Miłośników Astronomii. ISSN 1689-6009. (pol.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.