SM UC-8
Ilustracja
UC-8 w służbie holenderskiej, jako Hr.Ms. M 1
Klasa

okręt podwodny

Typ

UC I

Historia
Stocznia

Vulcan, Hamburg

Wodowanie

6 lipca 1915

 Kaiserliche Marine
Nazwa

SM UC-8

Wejście do służby

5 lipca 1915

Wycofanie ze służby

internowany
4 listopada 1915

 Koninklijke Marine
Nazwa

Hr.Ms. M 1

Wejście do służby

13 marca 1917

Wycofanie ze służby

1931

Los okrętu

złomowany w 1932

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


168 ton
183 t

Długość

33,99 m

Szerokość

3,15 m

Zanurzenie

3,04 m

Zanurzenie testowe

50 m

Napęd
1 silnik wysokoprężny o mocy 90 KM
1 silnik elektryczny o mocy 175 KM, 1 śruba
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


6,2 węzła
5,22 w.

Zasięg

powierzchnia: 780 Mm przy 5 w.
zanurzenie: 50 Mm przy 4 w.

Uzbrojenie
12 min, 1 km
Załoga

14

SM UC-8 – niemiecki podwodny stawiacz min z okresu I wojny światowej, ósmy w kolejności okręt podwodny typu UC I. Zwodowany 6 lipca 1915 roku w stoczni Vulcan w Hamburgu, został przyjęty do służby w Kaiserliche Marine jeszcze przed wodowaniem – 5 lipca. Podczas przejścia z Kilonii do Flandrii 4 listopada 1915 roku okręt wszedł na mieliznę na wodach terytorialnych Holandii i został internowany. Zakupiony przez holenderski rząd, w marcu 1917 roku wszedł do służby w Koninklijke Marine jako Hr.Ms. M 1. Służył do 1931 roku, a w roku 1932 został sprzedany na złom.

Projekt i dane taktyczno-techniczne

Sukcesy pierwszych niemieckich U-Bootów na początku I wojny światowej (m.in. zatopienie brytyjskich krążowników pancernych HMS[uwaga 1] „Aboukir”, „Hogue” i „Cressy” przez U-9) skłoniły dowództwo Cesarskiej Marynarki Wojennej z admirałem Tirpitzem na czele do działań mających na celu budowę nowych typów okrętów podwodnych[1]. Doceniając też wagę wojny minowej, 9 października 1914 roku ministerstwo marynarki zatwierdziło projekt małego podwodnego stawiacza min opracowanego przez Inspektorat Torped pod kierunkiem dr Wernera, oznaczonego później jako typ UC I[1][2][3].

SM[uwaga 2] UC-8 był niewielkim, przybrzeżnym okrętem podwodnym o konstrukcji jednokadłubowej, którego koncepcja oparta była na projekcie jednostek typu UB I[3]. Długość całkowita wynosiła 33,99 metra, szerokość 3,15 metra i zanurzenie 3,04 metra[2][4][5]. Wysokość (od stępki do szczytu kiosku) wynosiła 6,3 metra[6]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 168 ton[uwaga 3], a w zanurzeniu 183 tony[4][3]. Jednostka posiadała zaokrąglony dziób oraz cylindryczny kiosk o średnicy 1,3 m, obudowany opływową osłoną, a do jej wnętrza prowadziły dwa luki: jeden w kiosku i drugi w części rufowej, prowadzący do pomieszczeń załogi[7]. Okręt napędzany był na powierzchni przez 6-cylindrowy, czterosuwowy silnik Diesla Daimler RS166 o mocy 90 koni mechanicznych (KM), zaś pod wodą poruszał się dzięki silnikowi elektrycznemu SSW o mocy 175 KM[2][4][8]. Poruszający jedną trójłopatową, wykonaną z brązu śrubą (o średnicy 1,8 m i skoku 0,43 m)[7] układ napędowy zapewniał prędkość 6,2 węzła na powierzchni i 5,22 węzła w zanurzeniu[3][9] (przy użyciu na powierzchni silnika elektrycznego okręt był w stanie osiągnąć 7,5 węzła[10]). Zasięg wynosił 780 Mm przy prędkości 5 węzłów w położeniu nawodnym oraz 50 Mm przy prędkości 4 węzłów pod wodą[5][8][uwaga 4]. Okręt zabierał 3,5 tony oleju napędowego[5], a energia elektryczna magazynowana była w akumulatorach składających się ze 112 ogniw, o pojemności 4000 Ah, które zapewniały 3 godziny podwodnego pływania przy pełnym obciążeniu[10].

Okręt posiadał dwa wewnętrzne zbiorniki balastowe[10]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 50 metrów, zaś czas zanurzenia 23-36 s[5]. Okręt nie posiadał uzbrojenia torpedowego ani artyleryjskiego, przenosił natomiast w części dziobowej 12 min kotwicznych typu UC/120 w sześciu skośnych szybach minowych o średnicy 100 cm, usytuowanych jeden za drugim w osi symetrii okrętu, pod kątem do tyłu (sposób stawiania – „pod siebie”)[7][12]. Układ ten powodował, że miny trzeba było stawiać na zaplanowanej przed rejsem głębokości, gdyż na morzu nie było do nich dostępu (także zapalniki min trzeba było montować jeszcze przed wypłynięciem, co nie było rozwiązaniem bezpiecznym i stało się przyczyną zagłady kilku jednostek tego typu)[3][12]. Uzbrojenie uzupełniał jeden karabin maszynowy z zapasem amunicji wynoszącym 150 naboi[2][4][6]. Okręt posiadał jeden peryskop Zeissa[7]. Wyposażenie uzupełniała kotwica grzybkowa o masie 136 kg[7]. Załoga okrętu składała się z 1 oficera (dowódcy) oraz 13 podoficerów i marynarzy[4][5].

Budowa

SM UC-8 zamówiony został 23 listopada 1914 roku jako ósmy z serii 15 okrętów typu UC I(numer projektu 35a, nadany przez Inspektorat Okrętów Podwodnych), w ramach wojennego programu rozbudowy floty[11][13]. Pierwsze 10 jednostek typu, w tym UC-8, zostało zbudowanych w stoczni Vulcan w Hamburgu[2][14]. Stocznia, nie mając wcześniej doświadczenia w budowie okrętów podwodnych, oszacowała czas budowy okrętu na 5-6 miesięcy, i aby dotrzymać tego terminu musiała wstrzymać budowę torpedowców[13]. UC-8 otrzymał numer stoczniowy 52 (Werk 52)[6]. Okręt został zwodowany 6 lipca 1915 roku[3], zaś do służby w Cesarskiej Marynarce Wojennej przyjęty dzień wcześniej, 5 lipca 1915 roku[6][15][uwaga 5].

Przebieg służby

Kaiserliche Marine

Pierwszym dowódcą UC-8 został 5 lipca 1915 roku mianowany por. mar. Georg Haag[16]. 18 października nowym dowódcą okrętu został por. mar. Walter Gottfried Schmidt[17]. Podczas rejsu z Kilonii do Flandrii (okręt wysłano w celu wzmocnienia stacjonującej tam flotylli), 4 listopada 1915 roku okręt wszedł na mieliznę u brzegów wyspy Terschelling na wodach terytorialnych neutralnej Holandii (na pozycji 52°23′N 5°05′E/52,383333 5,083333), skąd nie zdołał zejść o własnych siłach[6][18][19]. UC-8 został internowany i był przetrzymywany w Nieuwediep i Alkmaar[6][19].

Koninklijke Marine

30 stycznia 1917 roku UC-8 został zakupiony przez holenderski rząd, podobnie jak internowany brytyjski okręt podwodny HMS H6[20]. Wiedza holenderskich inżynierów o szczegółach konstrukcji niemieckiego okrętu została wykorzystana przy remoncie okrętu podwodnego O 8, na którym też zamontowano peryskop Zeissa zdemontowany z UC-8 (w zamian instalując ten zdjęty z ex-angielskiego okrętu)[20]. 12 pistoletów Luger P04, znalezionych na pokładzie UC-8, przekazanych zostało do lotnictwa morskiego, gdzie zostały wykorzystane jako broń osobista pilotów[20]. 13 marca 1917 roku okręt został wcielony do służby w Koninklijke Marine pod nazwą Hr.Ms.[uwaga 6] M 1 (M od hol. Mijnenlegger – stawiacz min)[19][20].

Pierwszym holenderskim dowódcą okrętu został mianowany por. mar. Dirk Scalongne[21].

Kolejnymi kapitanami M 1 byli[20]:

  • por. mar. Ludovicus A.C.M. Doorman[22] (od 19 lutego do 4 października 1918 r. i ponownie od 20 kwietnia 1920 r. do 26 kwietnia 1921 r.);
  • por. mar. Jean Louis Chaillet[23] (od 4 października do 24 grudnia 1918 r.);
  • por. mar. Gustaaf E.V.L. Beckman[24] (od 24 grudnia 1918 r. do 7 maja 1919 r. i ponownie od 1 czerwca do 21 sierpnia 1922 r., w stopniu kpt. mar.);
  • por. mar. Johannes Jan van der Have[25] (od 7 maja do 15 czerwca 1919 r.);
  • por. mar. Esquire H.P. Coertzen de Kock[26] (od 15 czerwca do 21 października 1919 r.);
  • por. mar. Jacobus Gerardus van den Berg[27] (od 21 października 1919 r. do 20 kwietnia 1920 r.);
  • por. mar. Johan Christiaan Cornelis[28] (od 26 kwietnia 1921 r. do 1 stycznia 1922 r.);
  • por. mar. Jacobus Johannes Logger[29] (od 1 stycznia do 1 czerwca 1922 r.);
  • por. mar. Johannes van Leeuwen[30] (od 21 sierpnia 1922 r. do 8 kwietnia 1923 r.);
  • por. mar. Jan Jacob Wichers[31] (od 8 kwietnia do 1 października 1923 r.);
  • por. mar. Henricus C.W. Moorman[32] (od 30 listopada 1924 r. do 21 maja 1926 r.);
  • kmdr ppor. Frederik Willem Coster[33] (od 1 czerwca 1931 r. do 16 listopada 1932 r., awansowany na stopień kmdr por.);
  • por. mar. Willem Jan Kruys[34] (od 16 listopada 1932 r. do ?).

Okręt – jedyny ze swojego typu, który przetrwał wojnę – służył do 1931 roku, a po wycofaniu został złomowany w 1932 roku[6][20][35].

Uwagi

  1. ↑ HMS – His/Her Majesty’s Ship – Okręt Jego/Jej Królewskiej Mości.
  2. ↑ SM – Seiner Majestät – [okręt] Jego Mości.
  3. ↑ Wyporność w tonach metrycznych.
  4. ↑ R.H. Gibson i M. Prendergast podają inne wartości: prędkość 8,4 węzła na powierzchni i 5,5 węzła w zanurzeniu oraz zasięg na powierzchni 850 mil morskich przy prędkości 5 węzłów[11].
  5. ↑ W artykule „Class M1” umieszczonym w serwisie dutchsubmarines.com podana jest data 15 lipca[10].
  6. ↑ Hr.Ms. – Hare Majesteit’s – [okręt] Jego Królewskiej Mości.

Przypisy

  1. 1 2 Andrzej Perepeczko: U-booty I wojny światowej. Warszawa: 2000, s. 59.
  2. 1 2 3 4 5 Eberhard Möller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats: From 1904 to the Present. London: 2004, s. 54.
  3. 1 2 3 4 5 6 Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara: 2007, s. 100.
  4. 1 2 3 4 5 John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: 1990, s. 127.
  5. 1 2 3 4 5 Andrzej Perepeczko: U-booty I wojny światowej. Warszawa: 2000, s. 62.
  6. 1 2 3 4 5 6 7 Guðmundur Helgason: UC 8. uboat.net. [dostęp 2016-09-09]. (ang.).
  7. 1 2 3 4 5 Peta Knott: UC-6 Thames Estuary: Archaeological Report. historicengland.org.uk. [dostęp 2016-09-09]. (ang.).
  8. 1 2 Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. Robert Gardiner, Randal Gray (red.). London: 1985, s. 181.
  9. ↑ J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 563.
  10. 1 2 3 4 Class M 1. dutchsubmarines.com. [dostęp 2016-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-11)]. (ang.).
  11. 1 2 R.H. Gibson, Maurice Prendergast: Niemiecka wojna podwodna 1914-1918. Oświęcim: 2014, s. 313.
  12. 1 2 Wojciech Holicki. Niemieckie okręty podwodne typu UC II. Część I. „Technika Wojskowa Historia”. Nr specjalny 6, s. 92, 2020. Magnum X. ISSN 2080-9743.
  13. 1 2 Eberhard Rössler: The U-Boat: The Evolution And Technical History Of German Submarines. Annapolis: 1989, s. 44.
  14. ↑ Gordon Williamson: U-boats of the Kaiser’s Navy. Botley, Oxford: 2002, s. 12.
  15. ↑ Andrzej Perepeczko: U-booty I wojny światowej. Warszawa: 2000, s. 152.
  16. ↑ Guðmundur Helgason: Oberleutnant zur See Georg Haag. [w:] WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-09-09]. (ang.).
  17. ↑ Guðmundur Helgason: Kapitänleutnant (Charakter) Walter Gottfried Schmidt. [w:] WWI U-boat commanders [on-line]. u-boat.net. [dostęp 2016-09-09]. (ang.).
  18. ↑ Andrzej Perepeczko: U-booty I wojny światowej. Warszawa: 2000, s. 185.
  19. 1 2 3 R.H. Gibson, Maurice Prendergast: Niemiecka wojna podwodna 1914-1918. Oświęcim: 2014, s. 63.
  20. 1 2 3 4 5 6 M 1. dutchsubmarines.com. [dostęp 2016-09-13]. (ang.).
  21. ↑ D. Scalnogne. dutchsubmarines.com. [dostęp 2016-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-11)]. (ang.).
  22. ↑ L.A.C.M. Doorman. dutchsubmarines.com. [dostęp 2016-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-11)]. (ang.).
  23. ↑ J.L. Chaillet. dutchsubmarines.com. [dostęp 2016-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-11)]. (ang.).
  24. ↑ G.E.V.L. Beckman. dutchsubmarines.com. [dostęp 2016-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-11)]. (ang.).
  25. ↑ J.J. van der Have. dutchsubmarines.com. [dostęp 2016-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-11)]. (ang.).
  26. ↑ Esq. H.P. Coertzen de Kock. dutchsubmarines.com. [dostęp 2016-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-11)]. (ang.).
  27. ↑ J.G. van den Berg. dutchsubmarines.com. [dostęp 2016-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-11)]. (ang.).
  28. ↑ J.C. Cornelis. dutchsubmarines.com. [dostęp 2016-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-11)]. (ang.).
  29. ↑ Dutch Submarine Commanders L – J.J. Logger. dutchsubmarines.com. [dostęp 2016-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-11)]. (ang.).
  30. ↑ Dutch Submarine Commanders L – J. van Leeuwen. dutchsubmarines.com. [dostęp 2016-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-11)]. (ang.).
  31. ↑ J.J. Wichers. dutchsubmarines.com. [dostęp 2016-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-11)]. (ang.).
  32. ↑ H.C.W. Moorman. dutchsubmarines.com. [dostęp 2016-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-11)]. (ang.).
  33. ↑ F.W. Coster. dutchsubmarines.com. [dostęp 2016-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-11)]. (ang.).
  34. ↑ W.J. Kruys. dutchsubmarines.com. [dostęp 2016-09-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-11)]. (ang.).
  35. ↑ Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara: 2007, s. 101.

Bibliografia

  • Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
  • Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. Robert Gardiner, Randal Gray (red.). London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
  • R.H. Gibson, Maurice Prendergast: Niemiecka wojna podwodna 1914-1918. Oświęcim: Napoleon V, 2014. ISBN 978-83-7889-074-4.
  • Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
  • Guðmundur Helgason: UC 8. uboat.net. [dostęp 2016-09-09]. (ang.).
  • Wojciech Holicki. Niemieckie okręty podwodne typu UC II. Część I. „Technika Wojskowa Historia”. Nr specjalny 6, 2020. Magnum X. ISSN 2080-9743. 
  • Peta Knott: UC-6 Thames Estuary: Archaeological Report. historicengland.org.uk. [dostęp 2016-09-09]. (ang.).
  • John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.).
  • Eberhard Möller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats: From 1904 to the Present. London: Greenhill Books, 2004. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
  • Andrzej Perepeczko: U-booty I wojny światowej. Warszawa: Lampart, 2000. ISBN 83-86776-51-X.
  • Eberhard Rössler: The U-Boat: The Evolution And Technical History Of German Submarines. Annapolis: Naval Institute Press, 1989. ISBN 0-87021-966-9. (ang.).
  • Jak Mallmann Showell: The U-Boat Century: German Submarine Warfare 1906–2006. London: Chatham Publishing, 2006. ISBN 978-1-86176-241-2. (ang.).
  • Gordon Williamson: U-boats of the Kaiser’s Navy. Botley, Oxford: Osprey Publishing, 2002. ISBN 1-84176-362-4. (ang.).
  • Class M 1. dutchsubmarines.com. [dostęp 2016-09-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-01-11)]. (ang.).
  • M 1. dutchsubmarines.com. [dostęp 2016-09-13]. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.