Słupia
osada
Ilustracja
Dwór w Słupi (stan z 2004)
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Powiat

bełchatowski

Gmina

Kluki

Strefa numeracyjna

44

Kod pocztowy

97-415[1]

Tablice rejestracyjne

EBE

SIMC

0542758

Położenie na mapie gminy Kluki
Mapa konturowa gminy Kluki, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Słupia”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Słupia”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Słupia”
Położenie na mapie powiatu bełchatowskiego
Mapa konturowa powiatu bełchatowskiego, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Słupia”
Ziemia51°18′09″N 19°16′14″E/51,302500 19,270556[2]

Słupia – osada w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim, w gminie Kluki.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa piotrkowskiego.

Historia

Pierwszymi właścicielami osady Słupia byli zapewne Koniecpolscy herbu Pobóg, do których należały dobra Kaszewice. Ród ten walnie przyczynił się do rozwoju tego regionu. W 1880 Słupia wraz z Bożydarem i Żelichowem była w składzie dóbr Kaszewice. Folwark Słupia liczył sobie 291 mórg gruntów ornych i tzw. ogrodów, 230 morgi łąk, 103 morgi pastwisk, wody zajmowały 113 mórg, a las obejmował 4972 morgi. Łącznie z nieużytkami folwark zajmował 5975 mórg i 6 budynków murowanych i 25 budynków drewnianych. Istniała przy nim też gorzelnia (spalona podczas II wojny światowej) oraz kuźnica. W tym czasie właścicielem dóbr był hrabia Henckel, a dzierżawcą kuźnicy Pringsheim.

W regionie od XV wieku rozwinięte było rzemiosło metalurgiczne, a w słupskiej kuźnicy były fryszerki i walcownie żelaza. W 1905 roku istniała niewielka fabryka metalurgiczna Maurycego Heymana, Michała H. Dancygera i Michała Zandera – właścicieli dóbr Kaszewice. Następnym posiadaczem Słupi był Edward Żakowski, a kolejny nabywca Stanisław Sułowski z Głoskowa kupił majątek w 1925. Wybudował on w Słupi dwór (stan surowy) i założył park. Liczący ponad 2 tys. ha majątek Sułowski sprzedał Władysławowi i Annie z Dzieduszyckich małżonkom Skibniewskim. Skibniewscy dokończyli budowę dworu i wyposażyli go. Do II wojny światowej majątkiem zarządzała Marcelina Skibniewska, potem Niemcy.

Po wojnie w Słupi gospodarował PGR, przy folwarku wybudowano dwa małe bloki dla pracowników. W Słupi na bazie istniejących stawów rozwinęła się hodowla karpia (obecnie stawy w rękach prywatnych właścicieli).

W 1949 dwór i park przejęła fabryka żarówek "Polam" w Pabianicach z przeznaczeniem na ośrodek wczasowo-kolonijny. W latach siedemdziesiątych XX wieku ZOZ Bełchatów urządził w pałacyku szpital psychiatryczny. Po likwidacji szpitala obiekt stopniowo popadał w ruinę. W 2003 roku Skarb Państwa przekazał majątek w formie darowizny powiatowi bełchatowskiemu, ponieważ pojawiła się idea stworzenia tam centrum spotkań europejskich młodzieży. Pomysłu nie zrealizowano z braku środków finansowych. W 2011 nieruchomość w drodze przetargu nabył prywatny przedsiębiorca z Radomska. W planach jest powstanie centrum hotelowo-konferencyjne oraz spa.

Zabytki

  • dwór Skibniewskich z 1925.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1179 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  2. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 124940

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.