Sławomir Wojciechowski
Ilustracja
generał generał
Data i miejsce urodzenia

30 września 1963
Węgorzyno

Przebieg służby
Lata służby

od 1983

Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL
Siły Zbrojne RP

Jednostki

• WSOWOP
• AON
• 3 BPanc
• 36 BPanc
• 36 BZ
• 4 pplot
• JSCSC
• PCO w NATO
• PKW Irak
• 11 DKPanc
• US Army War College
• 17 BZ
• Grupa Bojowa UE
• PKW Afganistan
• Sztab Generalny WP
• MON, DO RSZ, WKP-W
• Sztab Generalny WP

Stanowiska

• d-ca pl, d-ca stacji, baterii rakiet plot, d-ca baterii
• d-ca da plot w BP
• szef obrony plot w BP i BZ
• dowódca pplot
• szef sztabu PKW Irak
• szef szkolenia w DP
• dowódca BZ
• d-ca Grupy Bojowej UE
• dowódca PKW Afganistan
• zastępca szefa Zarządu Planowania Operacyjnego – P3 w SG WP
• dyrektor Departamentu Strategii i Planowania Obronnego w MON
• Dowódca Operacyjny RSZ
• dowódca WKP-W
• Sztab Generalny WP

Główne wojny i bitwy

Stabilizacja Iraku, ISAF

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Krzyża Wojskowego Wojskowy Krzyż Zasługi Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Gwiazda Iraku Gwiazda Afganistanu Medal Pamiątkowy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe w IrakuMedal 100-lecia ustanowienia Sztabu Generalnego Wojska Polskiego Medal „W służbie Bogu i Ojczyźnie”
Odznaka tytułu honorowego „Zasłużony Żołnierz RP” I stopnia Odznaka Honorowa Wojsk Lądowych

Sławomir Wojciechowski (ur. 30 września 1963 w Węgorzynie) – generał Wojska Polskiego; doktor nauk o bezpieczeństwie[1][2] (2017); dowódca 4 Pułku Przeciwlotniczego (2004–2007); dowódca 17 Brygady Zmechanizowanej (2008–2012); dowódca Wielonarodowego Korpusu Północno–Wschodniego (2018–2021); od 14 lipca 2022 Polski Przedstawiciel Wojskowy przy Komitecie Wojskowym NATO i Komitecie Wojskowym UE.

Przebieg służby wojskowej

W 1987 ukończył Wyższą Szkołę Oficerską Wojsk Obrony Przeciwlotniczej[3] w Koszalinie, po czym promowany został na pierwszy stopień oficerski podporucznika. Zawodową służbę wojskową rozpoczął w macierzystej uczelni, gdzie kolejno zajmował stanowiska: dowódcy plutonu, dowódcy stacji, baterii rakiet plot, dowódcy baterii podchorążych[4][5]. W 1993 został skierowany na studia dowódczo–sztabowe w Akademii Obrony Narodowej. W latach 1995–1997 dowodził dywizjonem artylerii przeciwlotniczej w 3 Brygadzie Pancernej w Trzebiatowie[6]. W 1998 w tej samej jednostce – przeformowanej w 36 Brygadę Pancerną, a w 1999 w 36 Brygadę Zmechanizowaną – sprawował stanowisko szefa obrony przeciwlotniczej[4][3].

W marcu 1999[4] skierowany został do Zielonej Góry, gdzie w stopniu podpułkownika objął funkcję zastępcy dowódcy 4 Pułku Przeciwlotniczego, którym był do 2004[7], po czym 28 maja tego roku w obecności dowódcy 11 Dywizji Kawalerii Pancernej gen. Waldemara Skrzypczaka przyjął obowiązki dowódcy pułku i po uzyskaniu przez pułk tytułu „Zielonogórski”[8], był dowódcą 4 Zielonogórskiego Pułku Przeciwlotniczego w stopniu pułkownika do 2007[9][3]. W 2001 ukończył podyplomowe studia dowódczo–sztabowe w brytyjskiej Akademii Dowódczo-Sztabowej (Joint Services Command and Staff College - JSCSC) w Shrivenham w Wielkiej Brytanii[4] oraz kurs Połączonego Centrum Operacji NATO w Oberammergau w Niemczech (2002)[5]. W 2005 był szefem sztabu Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe IV zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku[3].

Od lewej gen. Skrzypczak, gen. Wojciechowski i gen. Lamla

W 2007 został skierowany do Żagania na stanowisko szefa szkolenia 11 Dywizji Kawalerii Pancernej. W 2008 ukończył roczne podyplomowe studia polityki obronnej w US Army War College w Carlisle Barracks w stanie Pensylwania w USA. 15 września 2008 objął dowodzenie w obecności dowódcy 11 DKPanc gen. dyw. Pawła Lamli[6] 17 Brygadą Zmechanizowaną w Międzyrzeczu i Wędrzynie[3][10]. 8 listopada 2008 prezydent RP Lech Kaczyński mianował go generałem brygady[11]. W latach 2009–2010 17 WBZ jako pierwsza jednostka z Polski była trzonem Grupy Bojowej Unii Europejskiej (Force HeadQuarters Commander GBUE/I 2010)[12], której był dowódcą[13]. Od kwietnia 2011 do października 2011 dowodził IX zmianą PKW w Afganistanie[14]. Dowodzenie brygadą z Międzyrzecza przekazał 5 stycznia 2012 gen. Rajmundowi Andrzejczakowi[15][16].

W 2012 objął stanowisko zastępcy szefa Zarządu Planowania Operacyjnego – P3 w Sztabie Generalnym WP[17]. 10 kwietnia 2012 odebrał honorowy tytuł „Przodujący Oddział Wojska Polskiego”[18]. W 2013 został dyrektorem Departamentu Strategii i Planowania Obronnego MON[19], jednocześnie zajmując to stanowisko, pracował także w Zespole ds. Nowego Systemu Kierowania i Dowodzenia SZ RP i po jego wprowadzeniu został szefem tego zespołu, którego zadaniem było przygotowanie oceny ówczesnej reformy[17].

W 2015 został zastępcą Dowódcy Operacyjnego Rodzajów Sił Zbrojnych[20], a 10 stycznia 2017 Dowódcą Operacyjnym Rodzajów Sił Zbrojnych oraz odebrał awans na stopień generała dywizji. Nominację wręczył prezydent Andrzej Duda na wniosek ministra obrony narodowej Antoniego Macierewicza[21][22]. W 2017 obronił doktorat na Akademii Sztuki Wojennej[1][23]. 22 lutego 2018 prezydent RP Andrzej Duda, na wniosek ministra obrony narodowej Mariusza Błaszczaka, mianował go na stopień generała broni[24], odpowiadającego etatowi przypisanemu do stanowiska dowódcy operacyjnego. Akt mianowania odebrał z rąk prezydenta Andrzeja Dudy 1 marca 2018 w trakcie obchodów Narodowego Dnia Pamięci „Żołnierzy Wyklętych”[25].

12 września 2018 został skierowany do Szczecina na stanowisko dowódcy Wielonarodowego Korpusu Północno-Wschodni[26][27][28], którym był do 19 listopada 2021[29]. W 2020 był w składzie Rady Programowej Akademii Wojsk Lądowych im. generała Tadeusza Kościuszki we Wrocławiu[30]. W listopadzie 2021 minister obrony narodowej Mariusz Błaszczak skierował go do rezerwy kadrowej w ramach wykonywania zadań w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego[31][32]. 14 lipca 2022 objął funkcję Polskiego Przedstawiciela Wojskowego przy Komitetach Wojskowych NATO i UE[33][34][35].

Żona Renata, córki Aleksandra i Anna[6].

Awanse

(...)

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia

i inne

Uwagi

  1. ↑ Uchwałą Zarządu Powiatu, starosta Krzysztof Romankiewicz wręczył dowódcy pułku Sławomirowi Wojciechowskiemu pamiątkową szablę z okazji nadania dla 4 pułku przeciwlotniczego tytułu wyróżniającej nazwy „Zielonogórski”[8].
  2. ↑ Dla 1 Dywizjonu Przeciwlotniczego 4 Zielonogórskiego Pułku Przeciwlotniczego[43].
  3. ↑ Minister Obrony Narodowej 23 marca 2009 przyznał Tytuł honorowy za szczególne osiągnięcia w 2008 roku dla 17 Wielkopolskiej Brygady Zmechanizowanej im. gen. broni Józefa Dowbora-Muśnickiego[51].
  4. ↑ Dla dowódcy Kontyngentu i żołnierzy IX zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Islamskiej Republice Afganistanu na podstawie rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dn. 23 czerwca 2010 r. nadano tytuł honorowy „Przodujący Oddział Wojska Polskiego” i mają prawo do noszenia sznura wyróżniającego w kolorze niebieskim (a dowódca w kolorze niebiesko srebrnym) z dwoma chwastami za dokonanie czynu bojowego lub innego czynu w czasie przeprowadzenia akcji humanitarnej, poszukiwawczej lub ratowniczej połączonego z ofiarnością i odwagą żołnierzy.[18].
  5. ↑ Wyróżnienie przyznane przez niezależny komitet doradczy Nobilis Media dla Dowódcy i Wielonarodowego Korpusu Północny–Wschód w kategorii Instytucja Międzynarodowa. Gala wręczenia wyróżnień odbyła się w studiu S1 Radia Szczecin w ramach Kongresu Polska Bezpieczna. Statuetkę Nobilis odebrał gen. broni Sławomir Wojciechowski[52].

Przypisy

  1. 1 2 ​Rozprawa doktorska. akademia.mil.pl. [dostęp 2022-04-20].
  2. ↑ Uchwała Rady nr 5 Wydziału Bezpieczeństwa Narodowego z dnia 18.12.2017 Akademii Sztuki Wojennej.
  3. 1 2 3 4 5 6 Komorowski 2009 ↓, s. 263.
  4. 1 2 3 4 Komorowski 2007 ↓, s. 88.
  5. 1 2 Jasiński 2012 ↓, s. 89.
  6. 1 2 3 Komorowski 2009 ↓, s. 223.
  7. ↑ Komorowski 2005 ↓, s. 106.
  8. 1 2 Komorowski 2005 ↓, s. 208.
  9. ↑ Komorowski 2006 ↓, s. 11.
  10. ↑ Komorowski 2009 ↓, s. 236.
  11. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 8 listopada 2008 r. nr 112-54-08 o nadaniu stopni oficerskich generała brygady oraz stopnia oficerskiego kontradmirała (Monitor Polski z 2008 r. Nr 89, poz. 775).
  12. ↑ Jasiński 2011 ↓, s. 186.
  13. 1 2 Jasiński 2012 ↓, s. 90.
  14. ↑ Jasiński 2012 ↓, s. 88.
  15. ↑ Komorowski 2009 ↓, s. 9.
  16. ↑ Jasiński 2013 ↓, s. 6.
  17. 1 2 "Na kłopoty... Wojciechowski". Nominacja dowódcy korpusu w Szczecinie łamie schematy. defence24.pl, 22 czerwca 2018. [dostęp 2022-04-20].
  18. 1 2 Wyróżnienie dla IX zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego. naszemiasto.pl, 2012-4-10. [dostęp 2022-04-20].
  19. ↑ Jasiński 2015 ↓, s. 237.
  20. ↑ Gałecki 2017 ↓, s. 117.
  21. ↑ Gałecki 2017 ↓, s. 278.
  22. ↑ ​Prezydent wręczył nominacje dowódcy operacyjnemu i dowódcy WOT. interia.pl, 2017-01-10. [dostęp 2022-04-20].
  23. ↑ ​Recenzje w przewodzie doktorskim. ck.gov.pl, 2017-01-10. [dostęp 2022-04-21].
  24. 1 2 M.P. z 2018 r. poz. 309
  25. ↑ Uroczyście wręczono awanse generalskie. gov.pl, 2018-03-01. [dostęp 2022-04-27].
  26. ↑ Nowy dowódca w szczecińskim Korpusie. polska-zbrojna.pl, 2018-09-11. [dostęp 2022-04-20].
  27. ↑ Jakuboszczak 2020 ↓, s. 236.
  28. ↑ Jakuboszczak 2021 ↓, s. 202.
  29. ↑ Zmiana na czele korpusu NATO w Szczecinie. polska-zbrojna.pl, 2021-11-19. [dostęp 2022-04-20].
  30. ↑ Pierwsze obrady Rady Programowej AWL. wojsko-polskie.pl. [dostęp 2022-04-19].
  31. ↑ Gen. Wojciechowski idzie do Sztabu Generalnego. polska-zbrojna.pl, 2021-11-08. [dostęp 2022-04-20].
  32. ↑ Generał broni / Admirał floty. gov.pl, 2021-11-22. [dostęp 2022-04-20].
  33. ↑ Polak na czele Międzynarodowego Sztabu Wojskowego NATO. Nowe stanowisko gen. Wojciechowskiego [online], defence24.pl [dostęp 2022-09-21] (pol.).
  34. ↑ NATO Biography: Lieutenant General Sławomir Wojciechowski – Military Representative – Poland – 2022
  35. ↑ Polish Military Representative to NATO and EU Military Committees (2022- )
  36. ↑ M.P. z 2008 r. nr 89, poz. 775
  37. ↑ Gałecki 2018 ↓, s. 8.
  38. ↑ Prezydent wręczył akty mianowania na stanowiska dowódcze oraz awans generalski [online], Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej, 3 maja 2024 [dostęp 2024-05-03] (pol.).
  39. ↑ Postanowienie Prezydenta RP z dnia 5 sierpnia 2005 o nadaniu orderów i odznaczeń. isap.sejm.gov.pl. [dostęp 2022-04-20].
  40. ↑ Postanowienie Prezydenta RP z dnia 8 listopada 2011 o nadaniu orderu. isap.sejm.gov.pl. [dostęp 2022-04-20].
  41. ↑ Jasiński 2012 ↓, s. 201.
  42. ↑ Nominacje generalskie i odznaczenia. prezydent.pl, 15 sierpnia 2016. [dostęp 2022-04-21].
  43. 1 2 Komorowski 2007 ↓, s. 91.
  44. 1 2 3 Jasiński 2012 ↓, s. 199.
  45. ↑ Uroczystość upamiętniająca stulecie biskupstwa polowego w Polsce. ordynariat.wp.mil.pl. [dostęp 2022-04-21].
  46. ↑ Powitanie IX zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Afganistanie. ordynariat.wp.mil.pl, 9 listopada 2011. [dostęp 2022-04-21].
  47. ↑ Jasiński 2011 ↓, s. 97.
  48. ↑ Gen. bryg. Sławomir Wojciechowski: - Buzdygan za służbę pod unijną flagą. gazetalubuska.pl. [dostęp 2022-04-21].
  49. ↑ Jasiński 2015 ↓, s. 144.
  50. ↑ 100-lecie ustanowienia Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. edw.wp.mil.pl. [dostęp 2022-04-21].
  51. ↑ Jasiński 2010 ↓, s. 55–73.
  52. ↑ Nobilisy 2018 przyznane. nobilismedia.pl. [dostęp 2022-04-21].
  53. ↑ Konferencja i uroczystość wręczenia odznak pamiątkowych Muzeum Wojska Polskiego. muzeumwp.pl. [dostęp 2022-04-21].

Bibliografia

  • Piotr Jakuboszczak (red.): Kronika Wojska Polskiego 2020. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2021, s. 202. ISSN 1734-2317.
  • Piotr Jakuboszczak (red.): Kronika Wojska Polskiego 2019. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2020, s. 236. ISSN 1734-2317.
  • Artur Gałecki (red.): Kronika Wojska Polskiego 2017. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2018, s. 8. ISSN 1734-2317.
  • Artur Gałecki (red.): Kronika Wojska Polskiego 2016. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2017, s. 117; 278. ISSN 1734-2317.
  • Grzegorz Jasiński (red.): Kronika Wojska Polskiego 2014. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2015, s. 144; 237. ISSN 1734-2317.
  • Grzegorz Jasiński (red.): Kronika Wojska Polskiego 2012. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2013, s. 6. ISSN 1734-2317.
  • Grzegorz Jasiński (red.): Kronika Wojska Polskiego 2011. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2012, s. 88; 89; 90; 199; 201. ISSN 1734-2317.
  • Grzegorz Jasiński (red.): Kronika Wojska Polskiego 2010. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2011, s. 97; 186. ISSN 1734-2317.
  • Grzegorz Jasiński (red.): Kronika Wojska Polskiego 2009. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2010, s. 55–73. ISSN 1734-2317.
  • Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2008. Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej – Wojskowe Biuro Badań Historycznych, 2009, s. 9; 223; 236; 263. ISSN 1734-2317.
  • Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2006. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2007, s. 88; 91. ISSN 1734-2317.
  • Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2005. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2006, s. 11. ISSN 1734-2317.
  • Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2004. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Obronnej, 2005, s. 106; 208. ISSN 1734-2317.
  • Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” z 2008, 2018

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.