Sławomir Gawlas
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

15 listopada 1949
Łódź

Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia średniowiecza
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski (1972)

Doktorat

1979
Wydział Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego

Habilitacja

30 września 1996 – historia
Wydział Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego

Profesura

26 lutego 2013

Pracownik naukowy, nauczyciel akademicki
Uczelnia

Wydział Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego

Stanowisko

profesor uczelni, następnie profesor emeritus

Okres zatrudn.

od 1976

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi
Strona internetowa

Sławomir Jan Gawlas (ur. 15 listopada 1949 w Łodzi[1]) – polski historyk, mediewista, badacz dziejów Rzeszy Niemieckiej, kolonizacji na prawie niemieckim oraz rozwoju świadomości narodowej. Profesor Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego, od 2008 kierownik Zakładu Nauk Pomocniczych Historii i Metodologii Historii[1].

Życiorys

W 1951 zamieszkał w Warszawie[1]. Ukończył VI Liceum Ogólnokształcące im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1967)[2] i studia wyższe w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego (1972, praca magisterska poświęcona osadnictwu na ziemi czerskiej w średniowieczu)[1]. W 1976, po studiach doktoranckich (1973–1976), rozpoczął pracę w Instytucie Historycznym UW[3], w którym w 1979 uzyskał doktorat na podstawie rozprawy Polska świadomość narodowa w XIV–XV w. Problemy teoretyczne i metodyczne, a 30 września 1996 habilitował się na podstawie pracy O kształt zjednoczonego Królestwa. Niemieckie władztwo terytorialne a geneza społeczno-ustrojowej odrębności Polski[1][4].

W 1998 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego Instytutu Historycznego UW[3]. 9 września 2010 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[5][6]. 26 lutego 2013 prezydent Bronisław Komorowski nadał mu tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych[7][8]. W 2019 ukazała się księga jubileuszowa Monarchia, społeczeństwo, tożsamość. Studia z dziejów średniowiecza, opublikowana przez Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego i ofiarowana prof. Sławomirowi Gawlasowi z okazji 70. rocznicy urodzin[1].

Członek Rady Naukowej czasopisma „Roczniki Historyczne”[9], Komitetu Głównego Olimpiady Historycznej dla szkół ponadpodstawowych[10] i jury Nagrody im. prof. Aleksandra Gieysztora[11]. Po przejściu na emeryturę, jako profesor emeritus Wydziału Historii Uniwersytetu Warszawskiego, kierownik projektu przekładu z łaciny na język polski Kroniki Zbrasławskiej wraz z pełnym opracowaniem naukowym (projekt Narodowego Programu Rozwoju Humanistyki nr 22H 18 0231 86)[12][13].

Publikacje książkowe

  • O kształt zjednoczonego Królestwa. Niemieckie władztwo terytorialne a geneza społeczno-ustrojowej odrębności Polski, Warszawa 1996, ISBN 83-85490-54-X (Nagroda Klio 1996 I stopnia[1]).
  • Stosunki międzywyznaniowe w Europie Środkowej i Wschodniej w XIV–XVII wieku, red. M. Dygo, S. Gawlas, H. Grala, Warszawa 2002, ISBN 83-7181-246-9.
  • Ostmitteleuropa im 14.–17. Jahrhundert – eine Region oder Region der Regionen?, red. M. Dygo, S. Gawlas, H. Grala, Warszawa 2003, ISBN 83-7181-308-2.
  • Ziemie polskie wobec Zachodu. Studia nad rozwojem średniowiecznej Europy, red. S. Gawlas, Warszawa 2006, ISBN 978-83-7181-404-4 (wyróżnienie w kategorii autorskiej Nagrody KLIO 2007 dla zespołu autorów: Roman Czaja, Marian Dygo, Sławomir Gawlas, Grzegorz Myśliwski, Krzysztof Ożóg[14]).
  • Historia społeczna późnego średniowiecza. Nowe badania, red. S. Gawlas, Warszawa 2011, ISBN 978-83-7181-715-1.

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 6 7 Sławomir Galwas, uczony i człowiek. W: Monarchia, społeczeństwo, tożsamość. Studia z dziejów średniowiecza. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2019, s. 13–17. ISBN 978-83-235-4195-0.
  2. ↑ Wojciech Rylski: Absolwenci Reytana 1967. wne.uw.edu.pl. [dostęp 2023-12-23].
  3. 1 2 Prof. dr hab. Sławomir Gawlas. ihuw.pl. [dostęp 2023-12-23].
  4. ↑ Prof. dr hab. Sławomir Jan Gawlas, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2023-12-23].
  5. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 września 2010 r. o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2010 r. nr 87, poz. 1023).
  6. ↑ Bartłomiej Międzybrodzki, Tomasz Leszkowicz: 80-lecie Instytutu Historycznego UW (3). Święto Instytutu, święto Profesora.... histmag.org, 23 października 2010. [dostęp 2013-04-29].
  7. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 26 lutego 2013 r. nr 115-3-13 w sprawie nadania tytułu profesora (M.P. z 2013 r. poz. 176).
  8. ↑ „Ciekawość motorem rozwoju zawodowego”. prezydent.pl, 22 kwietnia 2013. [dostęp 2018-08-26].
  9. ↑ „Roczniki Historyczne”. Rada Naukowa. rh-ihpan.edu.pl. [dostęp 2023-12-24].
  10. ↑ Olimpiada Historyczna. Komitet Główny. olimpiadahistoryczna.pl. [dostęp 2023-12-24].
  11. ↑ Karol Modzelewski, Zofia T. Kozłowska. Nagroda im. prof. Aleksandra Gieysztora. „Kwartalnik Historyczny”. Rocznik CXX, 2, s. 415, 2013. Warszawa: Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk. ISSN 0023-5903. [dostęp 2023-12-24].
  12. ↑ Prof. dr hab. Sławomir Gawlas. historia.uw.edu.pl. [dostęp 2023-12-24].
  13. ↑ Kronika Zbrasławska (Chronicon Aulae Regiae). historia.uw.edu.pl. [dostęp 2023-12-24].
  14. ↑ Tomasz Leszkowicz: Nagrody KLIO 2007. histmag.org, 3 grudnia 2007. [dostęp 2023-12-24].

Bibliografia

  • Sławomir Galwas, uczony i człowiek. W: Monarchia, społeczeństwo, tożsamość. Studia z dziejów średniowiecza. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2019, s. 13–17. ISBN 978-83-235-4195-0.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.