Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Sielsowiet | |
Populacja (2009) • liczba ludności |
|
Nr kierunkowy |
+375 1596 |
Kod pocztowy |
231437[2] |
Tablice rejestracyjne |
4 |
Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego | |
Położenie na mapie Białorusi | |
53°34′43″N 26°01′31″E/53,578611 26,025278 |
Ruta Dolna (biał. i ros. Дольная Рута) – wieś na Białorusi, w rejonie korelickim obwodu grodzieńskiego, w sielsowiecie Krasna.
Geografia
Miejscowość położona na Wysoczyźnie Nowogródzkiej, ok. 16 km na wschód od Nowogródka, na prawym brzegu Ruty, na południe od Ruty Górnej, między Kucewiczami na zachodzie i Pietrykami na wschodzie. Na południe od Ruty Dolnej leżą Tupały Małe.
Historia
W XIX w. Ruta (Ruta Podolna) znajdowała się w powiecie nowogródzkim guberni mińskiej, w gminie Horodeczna[3]. We wsi była drewniana cerkiew Narodzenia NMP z 1716 r.[3]
W okresie międzywojennym Ruta Dolna należała do gminy Horodeczna, w powiecie nowogródzkim województwa nowogródzkiego II Rzeczypospolitej[4].
Po II wojnie światowej Ruta Dolna znalazła się w granicach Białoruskiej SRR, a od 1991 r. – w niepodległej Białorusi.
Religia
Dolna Ruta jest siedzibą parafii prawosławnej należącej do dekanatu korelickiego (Кореличское благочиние) eparchii nowogródzkiej. We wsi znajduje się murowana cerkiew Wszystkich Świętych z 1936 r.[5]
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu grodzieńskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku. (ros.).
- ↑ Почтовые коды РБ (индексы). zip.belpost.by. [dostęp 2015-01-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-10)]. (ros.).
- 1 2 Ruta (3.) - Ruta Podolna, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 42 .
- ↑ Gmina wiejska Horodeczna. Radzima.net. [dostęp 2015-01-10].
- ↑ Дольная Рута: Новогрудская епархия. Eparhia.by. [dostęp 2015-01-10]. (ros.).
Linki zewnętrzne
- Dolna Ruta. Radzima.org. [dostęp 2015-01-10].
- Ruta (3.) - Ruta Podolna, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. X: Rukszenice – Sochaczew, Warszawa 1889, s. 42 .