Rudolf Krajčovič (ur. 22 czerwca 1927 w Trakovicach, zm. 29 października 2014^[1]) – słowacki językoznawca, slawista, twórca teorii migracyjno-integracyjnej dotyczącej pochodzenia języka słowackiego^[2]. Był specjalistą z zakresu historii języka słowackiego, dialektologii historycznej i onomastyki^[1].

Studia z zakresu języka słowackiego i filozofii odbył na Uniwersytecie Komeńskiego w Bratysławie. Po ukończeniu studiów piastował szereg stanowisk w Katedrze Języka Słowackiego i Literatury (asystent, docent, profesor). Pracował i wykładał za granicą (Kraków 1963, Skopje 1977, Moskwa 1970–1971, 1975–1976, 1980–1981). Był sekretarzem Stowarzyszenia Językoznawców Słowackich (1957–1960), członkiem komitetu (1966–1968), wiceprzewodniczącym (1968–1972). W latach 1972–1973 był wiceprzewodniczącym Słowackiego Towarzystwa Językoznawczego^[2]. Był członkiem rad redakcyjnych czasopism „Slovenská reč” i „Jazykovedný časopis”^[1].

Wybrana twórczość

• 1961 Vývin slovenského jazyka
• 1964 Pôvod juhozápadoslovenských nárečí a ich fonologický vývin
• 1974 Slovenčina a slovanské jazyky. Praslovanská genéza slovenčiny
• 1975 A Historical Phonology of the Slovak Language
• 1977 Svedectvo dejín o slovenčine
• 1981 Pôvod a vývin slovenského jazyka
• 1983 Čeština a slovenčina v starších archiváliách v predspisovnom období
• 1985 Veľká Morava v tisícročí slovami prameňov, legiend, kroník a krásnej spisby
• 1988 Vývin slovenského jazyka a dialektológia
• 1990 Dejiny spisovnej slovenčiny. Študijná príručka a texty
• 2005 Živé kroniky slovenských dejín skryté v názvoch obcí a miest

Przypisy