Rostock
Klasa

trałowiec/stawiacz min

Projekt

15

Oznaczenie NATO

Krake

Historia
Stocznia

Peene-Werft, Wolgast

Wodowanie

29 września 1956

 Volksmarine
Nazwa

3004 → „Rostock”

Wejście do służby

28 listopada 1957

Wycofanie ze służby

16 października 1973

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

standardowa: 553 tony
pełna: 741 ton

Długość

66,1 metra

Szerokość

8,4 metra

Zanurzenie

2,52 metra

Napęd
2 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 2400 KM, 2 śruby
Prędkość

16,5 węzła

Zasięg

2465 Mm przy prędkości 12 węzłów

Sensory
radar KSIB, sonar Tamir-11
Uzbrojenie
1 działo kal. 85 mm 90-K
10 działek kal. 25 mm 2M-3M (5 x II)
2 zrzutnie bg, 30 min
Wyposażenie
trał kontaktowy MKT-1
trał magnetyczny TEM-2
trał akustyczny AT-2
Załoga

38

Rostock – wschodnioniemiecki trałowiec i stawiacz min z lat 50. XX wieku, jedna z dziesięciu zbudowanych jednostek projektu 15. Okręt został zwodowany 29 września 1956 roku w stoczni Peene-Werft w Wolgast, a do służby w marynarce wojennej NRD został wcielony 28 listopada 1957 roku. Jednostka została skreślona z listy floty 16 października 1973 roku.

Projekt i budowa

Konstrukcja trałowców bazowych projektu 15[uwaga 1] (typu Krake[uwaga 2]) była rozwinięciem poprzedników – trałowców typu Habicht[1][2]. Jednostki oprócz wykonywania zadań trałowych mogły spełniać funkcję stawiaczy min[3][4]. Prace nad konstrukcją okrętów rozpoczęto w 1955 roku[1][2].

Okręt zbudowany został w stoczni Peene-Werft w Wolgast (numer stoczniowy 30)[2][uwaga 3]. Ceremonia wodowania odbyła się 29 września 1956 roku[5].

Dane taktyczno-techniczne

Okręt był trałowcem (stawiaczem min) o długości całkowitej 66,1 metra, szerokości 8,4 metra i zanurzeniu 2,52 metra[2][6]. Wykonany ze stali kadłub jednostki podzielony był na 12 przedziałów wodoszczelnych[7]. Wyporność standardowa wynosiła 553 tony, zaś pełna 741 ton[1][6][uwaga 4].

Trałowiec napędzany był przez dwa silniki wysokoprężne 6KVD43A o łącznej mocy 2400 KM, poruszające dwiema śrubami, co pozwalało osiągnąć maksymalną prędkość wynoszącą 16,5 węzła[1][6][uwaga 5]. Zasięg wynosił 2465 Mm przy prędkości 12 węzłów[6][2]. Energię elektryczną o napięciu 380 V zapewniał agregat prądotwórczy z silnikiem wysokoprężnym 8KND21[7].

Uzbrojenie artyleryjskie jednostki stanowiło pojedyncze działo kalibru 85 mm L/52 90-K oraz pięć podwójnych zestawów działek automatycznych 2M-3M kal. 25 mm[1][2]. Broń ZOP stanowiły dwa miotacze bomb głębinowych[1][6][uwaga 6]. Okręt zabierał też na pokład 30 min[1][2].

Wyposażenie trałowe stanowiły: trał kontaktowy MKT-1, elektromagnetyczny TEM-2 i akustyczny AT-2[2][6]. Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało m.in. radar KSIB i sonar Tamir-11[2][6].

Załoga okrętu składała się z 38 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2][uwaga 7].

Służba

Okręt został wcielony do służby w Volksmarine 28 listopada 1957 roku[1][2]. Początkowo jednostkę identyfikował jedynie numer 3004, a nazwę „Rostock” otrzymała w styczniu 1960 roku[1][2]. Trałowiec nosił numer burtowy 223[1][2]. W latach 1963–1965 z okrętu zdemontowano radar KSIB, instalując w zamian stacje radiolokacyjne KSA-5 i Zarnica[2][8]. Ostatnie opuszczenie bandery na okręcie odbyło się 16 października 1973 roku[1][6].

Uwagi

  1. ↑ Tak podaje Miramar ↓. Natomiast Pietlewannyj 2009 ↓, s. 83 podaje, że projekt nosił numer 35.
  2. ↑ Należy zaznaczyć, że wszystkie stosowane powszechnie nazwy typów okrętów NRD nie są oryginalne, lecz stanowią nazwy kodowe NATO, zaadaptowane przez RFN.
  3. ↑ Miramar ↓ podaje, że okręt miał numer stoczniowy 34.
  4. ↑ Identycznie podaje Gogin 2022 ↓. Natomiast Blackman 1960 ↓, s. 188 i Moore 1973 ↓, s. 143 podają wyporność standardową wynoszącą 650 ton.
  5. ↑ Identycznie podaje Gogin 2022 ↓. Natomiast Blackman 1960 ↓, s. 188 i Moore 1973 ↓, s. 143 podają, że łączna moc silników wynosiła 3400 KM, co pozwalało osiągnąć prędkość 18 węzłów.
  6. ↑ Identycznie podaje Gogin 2022 ↓. Natomiast Blackman 1960 ↓, s. 188 i Moore 1973 ↓, s. 143 podają, że na okręcie zamontowano cztery miotacze bomb głębinowych.
  7. ↑ Pietlewannyj 2009 ↓, s. 83 podaje, że załoga jednostki liczyła 24 osoby, natomiast Blackman 1960 ↓, s. 188 i Moore 1973 ↓, s. 143 podają, że mieściła się w przedziale od 80 do 96 osób.

Przypisy

Bibliografia

  • Conway’s All the World’s Fighting Ships 1947–1995. Robert Gardiner, Stephen Chumbley (red.). Annapolis: Naval Institute Press, 1996. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
  • Ivan Gogin: 3001 ocean minesweepers (1957-1958). Navypedia. [dostęp 2022-07-26]. (ang.).
  • Jane’s Fighting Ships 1960-61. Raymond Blackman (red.). London: Sampson Low, Marston & Co., 1960. (ang.).
  • Jane’s Fighting Ships 1973-74. John E. Moore (red.). New York: McGraw - Hill, 1973. ISBN 0-07-032020-9. (ang.).
  • M.B. Pietlewannyj: Korabli stran Warszawskogo dogowora. Sankt Petersburg: Galeja Print, 2009. ISBN 978-5-8172-0127-7. (ros.).
  • ROSTOCK (6131433). miramarshipindex.nz. [dostęp 2022-07-26]. (ang.).
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.