Wczesne lata

Urodziła się i dorastała w Salt Lake City w stanie Utah w rodzinie żydowskiej^[4] jako najstarsza z czwórki dzieci Helen (z domu Davis), księgowej i kasjerki, oraz Jerome’a Hershela „Jerry’ego” Barra, który pracował jako sprzedawca^[5]. Dziadkowie i pradziadkowie Barr byli imigrantami z Ukrainy, Rosji, Litwy i Austro–Węgier, a jej dziadek ze strony ojca po przyjeździe do Stanów Zjednoczonych zmienił nazwisko z Borisofsky na Barr^[4]. Wychowywała się z młodszym bratem Benem oraz młodszymi siostrami – Geraldine i Stephanie^[6].

Na jej żydowskie wychowanie miała wpływ jej pobożnie ortodoksyjna żydowska babka ze strony matki^[7]. Rodzice Barr utrzymywali w tajemnicy swoje żydowskie dziedzictwo przed sąsiadami i byli częściowo zaangażowani w Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich^[7]. Barr stwierdziła: „Piątek, sobota i niedziela rano byłam Żydówką; niedzielne popołudnie, wtorkowe popołudnie i środowe popołudnie byliśmy mormonami”^[8].

Porzuciła szkołę średnią, gdy miała 17 lat, a wkrótce potem przeżyła wypadek drogowy, w wyniku którego doznała urazu mózgu^[9]. Wkrótce po wypadku Barr został przyjęta do szpitala psychiatrycznego. Przebywając w placówce Barr urodziła swoją pierwszą córkę Brandi Brown (ur. 1971), którą następnie oddała do adopcji (po latach pogodziła się z córką). Niecały rok po przyjęciu do instytucji Barr została zwolniona. Kiedy miała 18 lat, Barr powiedziała swojej rodzinie, że zamierza odwiedzić przyjaciela w Kolorado, ale już nie powróciła do domu^[9].

Kariera

W 1970 swoją karierę rozpoczęła od występów jako stand-uperka w klubach w Denver i Kolorado. Wkrótce Barr trafiła do Los Angeles, gdzie zaczęła pojawiać się w The Comedy Store. Następnie, w sierpniu 1985 gościła w programie NBC The Tonight Show Starring Johnny Carson^[10]. Rozpoznawalność wśród telewidzów zdobyła jako Roseanne Harris-Conner w sitcomie ABC Roseanne (1988–1997, 2018), którego była także producentką i reżyserką. Po zakończeniu produkcji Barr prowadziła własny talk show The Roseanne Show, który był emitowany w latach 1998-2000. Była na okładkach magazynów takich jak „People”, „Esquire”, „Vanity Fair” i „Entertainment Weekly”^[11]. Ponadto napisała dwie książki: My Life as a Woman (1989) i My Lives (1994).

Debiutowała na kinowym ekranie w roli mężatki z dwójką dzieci – Ruth Patchett w czarnej komedii Diablica (She-Devil, 1989)^[12] z Meryl Streep. Za rolę głosową Julie w komedii familijnej Amy Heckerling I kto to mówi 2 (1990) była nominowana do Złotej Maliny dla najgorszej aktorki drugoplanowej. W 1997 zagrała Złą Czarownicę z Zachodu w nowojorskiej produkcji scenicznej Czarnoksiężnik z Krainy Oz^[6].

Wystąpiła w komediodramacie Gusa Van Santa I kowbojki mogą marzyć (Even Cowgirls Get the Blues, 1993) jako Madame Zoe, komedii Wayne’a Wanga i Paula Austera Brooklyn Boogie (Blue in the Face, 1995) w roli Dot i komedii kryminalnej Johna Watersa Cecil B. Demented (2000). Użyczyła głosu Maggie w westernie animowanym Rogate ranczo (Home on the Range, 2004), Rosey w telewizyjnym filmie animowanym Mała Rosey (1992) i jako Kraang Prime w serii animowanej Wojownicze Żółwie Ninja (2013–2014). Gościła na małym ekranie w serialach, w tym Inny świat (1992), Szpital miejski (1994), Trzecia planeta od Słońca (1997), Pomoc domowa (1997), Mam na imię Earl (2006), Biuro (2013), Millerowie (2014) i Cristela (2015).

Zaangażowała się także w politykę. W 2012 ubiegała się o nominację prezydencką z ramienia Partii Zielonych, lecz wygrała Jill Stein. Na łamach „The Forward” wspomniała o kandydowaniu na stanowisko premiera Izraela.