Abp Carboni (L) z Sandro Pertinim | |
Data i miejsce urodzenia |
9 maja 1911 |
---|---|
Data śmierci |
2 września 1999 |
Nuncjusz apostolski w Peru | |
Okres sprawowania |
1959–1969 |
Nuncjusz apostolski we Włoszech | |
Okres sprawowania |
1969–1986 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Prezbiterat |
31 marca 1934 |
Nominacja biskupia |
28 września 1953 |
Sakra biskupia |
25 października 1953 |
Data konsekracji |
25 października 1953 | ||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator |
kard. Pietro Fumasoni Biondi | ||||||||||||||||||
Współkonsekratorzy |
Antonio Samorè, | ||||||||||||||||||
|
Romolo Carboni (ur. 9 maja 1911 w Fano, zm. 2 września 1999) – włoski duchowny rzymskokatolicki, arcybiskup tytularny, dyplomata papieski.
Życiorys
31 marca 1934 otrzymał święcenia prezbiteriatu i został kapłanem diecezji Fano.
28 września 1953 papież Pius XII mianował go delegatem apostolskim w Australii, Nowej Zelandii i Oceanii oraz arcybiskupem tytularnym sidońskim. 25 października 1953 przyjął sakrę biskupią z rąk prefekta Świętej Kongregacji Rozkrzewiania Wiary kard. Pietro Fumasoniego Biondiego. Współkonsekratorami byli sekretarz Świętej Kongregacji Nadzwyczajnych Spraw Kościelnych abp Antonio Samorè oraz biskup Fano Vincenzo Del Signore.
2 września 1959 papież Jan XXIII przeniósł go na urząd nuncjusza apostolskiego w Peru. Jako ojciec soborowy wziął udział w soborze watykańskim II.
26 kwietnia 1969 papież Paweł VI mianował go nuncjuszem apostolskim we Włoszech. Funkcję tę pełnił do osiągnięcia wieku emerytalnego i przejścia na emeryturę 19 kwietnia 1986. Jako pierwszy były nuncjusz apostolski we Włoszech[uwaga 1] nie został po opuszczeniu tego urzędu mianowany kardynałem.
Uwagi
- ↑ i jeden z dwóch w historii razem z wciąż żyjącym abp Adriano Bernardinim
Bibliografia
- Romolo Carboni [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2021-07-09] (ang.).
- Archbishop Romolo Carboni. GCatholic. [dostęp 2021-07-09]. (ang.).