Roman Kuźniar
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 września 1953
Przemyśl

Zawód, zajęcie

dyplomata, nauczyciel akademicki

Tytuł naukowy

profesor nauk humanistycznych

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Uczelnia

Uniwersytet Warszawski

Wydział

Wydział Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych UW

Stanowisko

dyrektor Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych (2005–2007), doradca prezydenta RP ds. międzynarodowych (2010–2015)

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Kawaler Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)

Roman Józef Kuźniar (ur. 25 września 1953 w Przemyślu[1]) – polski politolog, profesor nauk humanistycznych, profesor zwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego, dyplomata, w latach 2005–2007 dyrektor Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych, od 2010 do 2015 doradca prezydenta RP ds. międzynarodowych, wykładowca na Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego.

Życiorys

W latach 1968–1973 był uczniem Technikum Górnictwa Naftowego im. Ignacego Łukasiewicza w Krośnie. W 1977 ukończył studia na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. W 1981 uzyskał stopień doktora, zaś w 1990 doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie nauk o polityce (na podstawie rozprawy habilitacyjnej pt. System zachodni w stosunkach międzynarodowych. Czynniki sprawcze ewolucji[2]). W 2001 otrzymał tytuł profesora nauk humanistycznych.

W 1977 został pracownikiem naukowym Instytutu Stosunków Międzynarodowych UW, a w 1992 został kierownikiem Zakładu Studiów Strategicznych. Objął stanowisko kierownika Katedry Studiów Strategicznych i Bezpieczeństwa Międzynarodowego na Wydziale Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych UW[2]. Prowadzi wykłady z zakresu międzynarodowych stosunków politycznych, praw człowieka, studiów strategicznych, organizacji międzynarodowych i polskiej polityki zagranicznej, wstępu do nauki o stosunkach międzynarodowych oraz bezpieczeństwa.

Doktoraty pod jego kierunkiem napisali m.in.: Robert Kupiecki (1998), Agnieszka Bieńczyk-Missala (2004), Marek Madej (2006), Kamila Pronińska (2007), Patrycja Grzebyk (2010), Anna Wojciuk (2010), Piotr Łukasiewicz (2018)[3].

Wszedł w skład Komitetu Nauk Politycznych Polskiej Akademii Nauk, a w 1995 został członkiem polskiej delegacji do Komisji Praw Człowieka ONZ. Jest autorem i redaktorem wielu publikacji z zakresu międzynarodowych stosunków politycznych, studiów strategicznych, polityki zagranicznej, bezpieczeństwa międzynarodowego i praw człowieka. W 1995 objął funkcję redaktora naczelnego „Rocznika Strategicznego”. Był także jednym z inicjatorów utworzenia Euroregionu Karpackiego[4].

Odbył staż kandydacki w Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, ale na skutek rezygnacji nie został pełnoprawnym członkiem partii[5]. W 1990 rozpoczął pracę w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Był m.in. dyrektorem Departamentu Planowania i Analiz (1992–1994), ministrem pełnomocnym w Stałym Przedstawicielstwie RP przy Biurze NZ w Genewie (1994–1998), pracownikiem (1998–2002) i dyrektorem (2000–2002) Departamentu Strategii i Planowania Polityki Zagranicznej (odszedł z powodu rozbieżności stanowisk między nim i kierownictwem MSZ odnośnie do wojny w Iraku[6]). W latach 2003–2005 pełnił funkcję dyrektora Akademii Dyplomatycznej MSZ.

1 czerwca 2005 został dyrektorem Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych. Podawał wówczas w wątpliwość zasadność przystępowania Polski do amerykańskiego programu tzw. tarczy antyrakietowej, według informacji „Życia Warszawy” instytut przygotował ekspertyzę krytycznie oceniającą ten projekt[7]. 8 lutego 2007 Roman Kuźniar został odwołany z zajmowanego stanowiska, co motywowano „nową koncepcją funkcjonowania PISM”[8].

Po utworzeniu rządu Donalda Tuska był doradcą ministra obrony narodowej Bogdana Klicha w latach 2007–2010. 1 października 2010 został powołany na doradcę prezydenta RP Bronisława Komorowskiego ds. międzynarodowych[9]. Pełnił tę funkcję do 5 sierpnia 2015[10]. W 2018 zasiadł w radzie Fundacji Instytut Bronisława Komorowskiego[11], następnie został członkiem rady programowej tej fundacji[12].

Został też przewodniczącym rady Fundacji imienia Krzysztofa Skubiszewskiego[13], przewodniczącym rady utworzonej przez Olgierda Łukaszewicza Fundacji „My Obywatele Unii Europejskiej – Fundacja im. Wojciecha B. Jastrzębowskiego”[14], a także prezesem Stowarzyszenia Studiów Strategicznych[15]. W 2024 powołany na przewodniczącego rady PISM[16].

Odznaczenia

Odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (2015)[17] oraz francuską Legią Honorową[18]. W pierwszej połowie lat 80. otrzymał Medal „Za zasługi dla obronności kraju”[5].

Wybrane publikacje

  • O prawach człowieka. Idee, instytucje, praktyka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992. ISBN 83-01-10886-X.
  • Polityka i siła. Studia strategiczne – zarys problematyki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar, 2005. ISBN 83-7383-222-X.
  • Droga do wolności. Polityka zagraniczna III Rzeczpospolitej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar, 2008. ISBN 978-83-7383-290-9.
  • Pozimnowojenne dwudziestolecie 1989–2010. Stosunki międzynarodowe na przełomie XX i XXI wieku. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar, 2011. ISBN 978-83-7383-481-1.
  • Porządek międzynarodowy. Perspektywa ontologiczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar, 2019. ISBN 978-83-65390-93-6.
  • Zmierzch liberalnego porządku międzynarodowego. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar, 2022. ISBN 978-83-66849-40-2.
  • Książeczka o złym człowieku. Zły w życiu międzynarodowym. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar, 2023. ISBN 978-83-67450-45-4.

Przypisy

  1. ↑ Who is who w Polsce: leksykon biograficzny z ok. 10.600 nowymi wprowadzeniami, z ok. 5.930 zmianami i z ok. 50.780 wymienionymi nazwiskami znanych polskich osobistości, częściowo ze zdjęciami. Cz. 1, A-Mak. Zug: Hübners blaues Who is who, 2006.
  2. 1 2 Prof. dr hab. Roman Kuźniar, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2022-06-27].
  3. ↑ Prof. dr hab. Roman Kuźniar. Ośrodek Przetwarzania Informacji. [dostęp 2020-12-25].
  4. ↑ Edward Krzemień. Granice dla ludzi. „Gazeta Wyborcza”. Nr 41, s. 13, 18 lutego 1993.
  5. 1 2 Konrad Piasecki: Kuźniar: Polityczna nikczemność. Strzela się do nas, by ugodzić prezydenta. rmf24.pl, 4 lutego 2013. [dostęp 2022-03-19].
  6. ↑ Roman Kuźniar: Droga do wolności. Polityka zagraniczna III Rzeczypospolitej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar, 2008, s. 231. ISBN 978-83-7383-290-9.
  7. ↑ Kuźniar odwołany za krytykę tarczy USA. zyciewarszawy.pl, 10 lutego 2007. [dostęp 2010-05-08].
  8. ↑ Odwołano go, bo nie chciał tarczy antyrakietowej?. gazeta.pl, 9 lutego 2007. [dostęp 2010-05-08].
  9. ↑ Komorowski kompletuje doradców. newsweek.pl, 16 sierpnia 2010. [dostęp 2011-01-03].
  10. ↑ Prezydent odwołał ministrów w KPRP i doradców. prezydent.pl, 5 sierpnia 2015. [dostęp 2015-08-05].
  11. ↑ O nas. bronislawkomorowski.org. [dostęp 2015-08-05].
  12. ↑ O nas. bronislawkomorowski.org. [dostęp 2019-01-23].
  13. ↑ Władze Fundacji. skubi.net. [dostęp 2019-01-23].
  14. ↑ Rada Fundacji. myobywateleue.org. [dostęp 2019-01-23].
  15. ↑ Władze. studiastrategiczne.pl. [dostęp 2024-03-10].
  16. ↑ Rada PISM. pism.pl. [dostęp 2024-03-10].
  17. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 5 sierpnia 2015 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2015 r. poz. 964).
  18. ↑ Kużniar Roman. WNPiSM UW. [dostęp 2020-12-25].

Bibliografia

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.