Roman Korban
Ilustracja
Roman Korban na pikniku w Sydney w 2011
Data i miejsce urodzenia

23 maja 1927
Nadwórna

Data i miejsce śmierci

15 stycznia 2024
Sydney

Wzrost

171 cm

Dorobek medalowy
Mistrzostwa Polski
złoto Warszawa 1951 bieg na 800 m
złoto Warszawa 1951 bieg na 1500 m
złoto Wrocław 1952 bieg na 800 m
srebro Gdańsk 1949 bieg na 800 m
srebro Gdańsk 1949 sztafeta 4 × 400 m
srebro Kraków 1950 bieg na 800 m
srebro Warszawa 1953 bieg na 800 m
Halowe mistrzostwa Polski
złoto Przemyśl 1950 bieg na 800 m
srebro Olsztyn 1948 bieg na 800 m
srebro Olsztyn 1948 sztafeta 3 × 800 m

Roman Korban (ur. 23 maja 1927 w Nadwórnej[1], zm. 15 stycznia 2024 w Sydney[2]) – polski lekkoatleta, średniodystansowiec i trener lekkoatletyczny, mistrz i rekordzista Polski, olimpijczyk.

Kariera zawodnicza

Na Akademickich Mistrzostwach Świata (UIE) w 1951 w Berlinie zdobył srebrny medal w biegu na 800 metrów oraz brązowy w sztafecie 4 × 400 metrów[3]. Sztafeta ta w składzie Gerard Mach, Bogdan Lipski, Zygmunt Buhl i Korban ustanowiła wówczas rekord Polski czasem 3:17,2[4].

Startował na igrzyskach olimpijskich w 1952 w Helsinkach, gdzie odpadł w eliminacjach biegu na 800 metrów[1].

Był trzykrotnym mistrzem Polski: w biegu na 800 metrów i na 1500 metrów w 1951 oraz na 800 metrów w 1952. Poza tym czterokrotnie był wicemistrzem[5]. Zdobył również mistrzostwo Polski w hali w biegu na 800 metrów w 1950 oraz dwa srebrne medale[6]. Oprócz rekordu Polski w sztafecie 4 × 400 metrów był także rekordzistą kraju w biegu na 1000 metrów (2:27,0 27 lipca 1953 w Zabrzu).

W latach 1949–1953 dziewięć razy startował w meczach reprezentacji Polski, odnosząc 4 zwycięstwa indywidualne.

Rekordy życiowe

Źródło:[7]

Konkurencja Data i miejsce Wynik
bieg na 400 metrów 29 września 1953, Warszawa 50,1
bieg na 800 metrów 15 lipca 1951, Moskwa 1:51,8
bieg na 1000 metrów 12 lipca 1953, Zabrze 2:27,0
bieg na 1500 metrów 18 lipca 1953, Warszawa 3:55,8

Był zawodnikiem OMTUR Gdynia (1947), Zrywu Gdańsk (1948) i Spójni Gdańsk (1949-1953).

Osiągnięcia trenerskie

Ukończył AWF w Warszawie w 1956, a w 1981 uzyskał stopień doktora na AWF w Poznaniu[8].

Pracował jako trener w Gdańsku i Warszawie. W latach 1965-1968 był przewodniczącym Centralnej Rady Trenerów PZLA. W latach 1972-1975 przybywał w Stanach Zjednoczonych, a od 1981 w Sydney w Australii, gdzie ukończył rehabilitację ze specjalnością „kontuzje kręgosłupa”. Pracował do emerytury w klinice rehabilitacji w Sydney.

Publikacje

Był autorem kilku książek:

  • 35 lat chwały sportu olimpijskiego (1976)
  • Sport wśród Polonii amerykańskiej (1980)
  • 40 lat Klubu Sportowego Polonia-Sydney: sukcesy i wpadki (1994)
  • Witajcie w Australii (2000)
  • Australia. Ziemia obiecana czy pułapka? (2006)

Przypisy

  1. 1 2 Roman Korban [online], olympedia.org [dostęp 2021-05-02] (ang.).
  2. ↑ Maciej Petruczenko, Nie żyje Roman Korban. Był najstarszym żyjącym olimpijczykiem [online], przegladsportowy.onet.pl, 15 stycznia 2024 [dostęp 2024-01-15] (pol.).
  3. ↑ World Student Games (UIE) [online], GBRAthletics [dostęp 2021-05-02] (ang.).
  4. ↑ Janusz Waśko, Andrzej Socha: Athletics National Records Evolution 1912 – 2006. Zamość – Sandomierz: 2007, s. 183.
  5. ↑ Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008, s. 40–41, 40–41 i 260. ISBN 978-83-61233-20-6.
  6. ↑ Daniel Grinberg, Zbigniew Jonik, Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha, Włodzimierz Szymański: Historia polskiej lekkoatletyki halowej 1924-2014. Warszawa, Sopot: Komisja Statystyczna PZLA, 2014, s. 54 i 89. ISBN 978-83-64544-00-2.
  7. ↑ Henryk Gąszczak, Polska lekkoatletyka w statystyce historycznej; lata 1920-2007 [online], statystyka.histor.pzla.pl [dostęp 2011-05-01] [zarchiwizowane z adresu 2011-06-30] (pol.).
  8. ↑ Tytuł rozprawy doktorskiej: Dzieje gimnastyki i sportu polonijnego w Chicago (USA) w latach 1887 – 1974

Bibliografia

  • Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki : 1919-1994. Warszawa: PZLA, 1994. ISBN 83-902509-0-X.
  • Henryk Kurzyński, Stefan Pietkiewicz, Janusz Rozum, Tadeusz Wołejko: Historia Finałów Lekkoatletycznych Mistrzostw Polski 1920-2007. Konkurencje męskie. Szczecin – Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 2008. ISBN 978-83-61233-20-6.
  • Zbigniew Łojewski, Tadeusz Wołejko: Osiągnięcia polskiej lekkiej atletyki w 40-leciu PRL. Mecze międzypaństwowe I reprezentacji Polski seniorów – mężczyźni. Warszawa: Komisja Statystyczna PZLA, 1984.
  • Bogdan Tuszyński: Polscy olimpijczycy XX wieku. T. 1: A-M. Wrocław: Wydawnictwo Europa, 2004, s. 383. ISBN 83-7407-050-1.
  • Bogdan Tuszyński, Henryk Kurzyński: Leksykon olimpijczyków polskich 1924-2006. Warszawa: Fundacja Dobrej Książki, 2007, s. 445. ISBN 978-83-86320-10-3.

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.