Roman Bartoszcze
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

9 grudnia 1946
Jaroszewice

Data i miejsce śmierci

31 grudnia 2015
Inowrocław

Prezes Polskiego Stronnictwa Ludowego
Okres

od 5 maja 1990
do 29 czerwca 1991

Przynależność polityczna

Polskie Stronnictwo Ludowe

Następca

Waldemar Pawlak

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności

Roman Bolesław Bartoszcze (ur. 9 grudnia 1946 w Jaroszewicach, zm. 31 grudnia 2015[1] w Inowrocławiu) – polski polityk i rolnik, działacz opozycji antykomunistycznej w PRL, pierwszy prezes PSL, poseł na Sejm X i I kadencji. Brat Piotra. Kandydat na urząd prezydenta RP w wyborach w 1990.

Życiorys

Ukończył w 1963 Zasadniczą Szkołę Górniczą w Rydułtowach i w 1970 Szkołę Przysposobienia Rolniczego w Inowrocławiu. Prowadził kilkunastohektarowe gospodarstwo rolne w Sławęcinie[2].

W 1969 był przewodniczącym koła gminnego Związku Młodzieży Wiejskiej, tego roku wstąpił do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego z którego wystąpił w 1980. W 1980 został jednym z liderów „Solidarności Chłopskiej”, a po zjednoczeniu w 1981 podjął działalność w NSZZ Rolników Indywidualnych „Solidarność”. Zainicjował 16 marca 1981 strajk okupacyjny rolników w Bydgoszczy. Kierował ogólnopolskim komitetem strajkowym, którego głównym postulatem była rejestracja rolniczej „Solidarności”. 17 kwietnia 1981 podpisał tzw. kończące protest porozumienie bydgoskie, które doprowadziło do rejestracji tego związku. W stanie wojennym był internowany przez ponad dwa miesiące, osadzono go w Zakładzie Karnym we Włocławku. Po zwolnieniu działał w Ogólnopolskim Komitecie Oporu Rolników, wydawał i kolportował wraz z ojcem Michałem i bratem Piotrem pismo „Żywią i bronią”. Był represjonowany przez funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa[3].

W 1989 z ramienia Komitetu Obywatelskiego został wybrany do Sejmu kontraktowego. W 1990 wstąpił do Polskiego Stronnictwa Ludowego i został jego pierwszym prezesem. W tym samym roku kandydował w wyborach prezydenckich – w I turze z 25 listopada uzyskał 1 176 175 głosów (7,15%) i zajął 5. miejsce wśród sześciu kandydatów. W czerwcu 1991 utracił kierownictwo PSL, po czym odszedł z tej partii i założył Polskie Forum Ludowo-Chrześcijańskie „Ojcowizna”. Po raz drugi uzyskał mandat poselski z listy Porozumienia Obywatelskiego Centrum, w 1992 przystąpił do klubu parlamentarnego Ruchu dla Rzeczypospolitej. W wyborach parlamentarnych w 1997 bez powodzenia kandydował do Sejmu z listy Narodowo-Chrześcijańsko-Demokratycznego Bloku dla Polski. W wyborach prezydenckich w 2010 poparł kandydaturę Marka Jurka i wszedł w skład jego społecznego komitetu poparcia[4].

Zmarł 31 grudnia 2015, jego pogrzeb odbył się 2 stycznia 2016 w Inowrocławiu[5].

Odznaczenia

W 2006, za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w pracy zawodowej i społecznej, został odznaczony przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[6]. W 2016 prezydent Andrzej Duda pośmiertnie nadał mu Krzyż Wolności i Solidarności[7].

Przypisy

  1. ↑ Zmarł Roman Bartoszcze. solidarnoscri.pl, 31 grudnia 2015. [dostęp 2015-12-31].
  2. ↑ Maria Polcynowa, Z chłopskiej natury, „Głos Wielkopolski” z 19–20 maja 1990, s. 3.
  3. ↑ Andrzej W. Kaczorowski, Roman Bartoszcze, [w:] Jan Skórzyński (red.), Opozycja w PRL. Słownik biograficzny 1956–89, t. II, Ośrodek „Karta”, Warszawa 2002, s. 22–23, ISBN 83-88288-11-3.
  4. ↑ W Warszawie został zaprezentowany Społeczny Komitet Poparcia Marka Jurka. marekjurek.pl, 16 czerwca 2010. [dostęp 2010-06-17].
  5. ↑ Zmarł Roman Bartoszcze. Dziś odbędzie się pogrzeb współtwórcy rolniczej Solidarności”. express.bydgoski.pl, 2 stycznia 2016. [dostęp 2016-01-02].
  6. ↑ M.P. z 2006 r. nr 80, poz. 807
  7. ↑ M.P. z 2016 r. poz. 1028

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.