Roman (Symeon II)
ilustracja
car Bułgarii
Okres

od 986
do 991

Poprzednik

Borys II

Następca

Samuel Komitopul

Dane biograficzne
Dynastia

Kruma

Data urodzenia

ok. 930

Data śmierci

997

Ojciec

Piotr I

Matka

Maria Lekapena

Roman (Symeon II) (bułg.: Роман, Roman, zm. 997 r.) – car bułgarski, syn Piotra I, ostatni przedstawiciel dynastii Kruma. Panował od ok. 986 r. do 991 r. w macedońskiej części Bułgarii.

Roman urodził się około 930 roku jako drugi z synów Piotra I i Marii Lekapeny. Prawdopodobnie w 963 roku został wraz z bratem Borysem przekazany przez ojca jako zakładnik na dwór bizantyński[1]. Kiedy w 969 roku, sprowadzony przez cesarza bizantyńskiego przeciw Bułgarom, książę kijowski Światosław niespodziewanie podbił większą część państwa, a car Piotr I zmarł, Nicefor II Fokas wysłał obydwu braci na czele wojsk bizantyńskich do Bułgarii. Borys objął wprawdzie tron carski, nie był jednak w stanie przeciwstawić się Światosławowi i po kolejnych klęskach uznał jego zwierzchnictwo. Ostatecznie po zmianie władzy w Bizancjum nowy cesarz Jan I Tzimiskes w ciągu 970 roku zdobył stolicę Bułgarii Presław i wyparł Światosława na północ. Ostatecznie po trzymiesięcznym oblężeniu naddunajskiej Drystry w połowie 971 roku wyparł Światosława z Bułgarii. a Roman wraz z bratem Borysem wrócili jako jeńcy do Konstantynopola[2].

W niewoli Borys otrzymał tytuł magistra, a Romana wykastrowano, aby nie mógł odziedziczyć tronu bułgarskiego. Po śmierci Jana Tzimiskesa w 976 roku wybuchło powstanie w Sredcu. Obydwu braciom udało się zbiec z niewoli konstantynopolitańskiej. Borys napadnięty w czasie ucieczki zginął z rąk rabusia. Roman uniknął śmierci i dotarł nawet do Widynia. Musiał jednak stamtąd powrócić ponownie do Konstantynopola[3].

Walki wewnętrzne w cesarstwie umożliwiły w następnych latach odrodzenie carstwa bułgarskiego na zachodzie z centrum na ziemiach macedońskich, nie zniszczonych działaniami wojennymi i nie podporządkowanych całkowicie Bizancjum. Władza sprawowana początkowo przez czterech braci Komitopulów przeszła ostatecznie w ręce Samuela Komitopula. W 985 roku Samuel zajął Tesalię i zdobył jej główne miasto Larisę. W następnym roku odparł najazd następcy Tzimiskesa, Bazylego II i rozbił 17 sierpnia wycofujące się wojska greckie na przełęczy zwanej Bramą Trajana. W tym samym 986 roku Roman zbiegł z niewoli bizantyńskiej. Został przez Samuela proklamowany władcą państwa i koronowany na cara (986-991). Przybrał wówczas imię Symeona II. Na stolicę Samuel wyznaczył mu Skopje. Samuel jako namiestnik i naczelny wódz z ramienia Romana zdobył w następnych latach Bułgarię naddunajską z Presławiem, grody Werrię i Serwię w południowej Macedonii, a 989 roku Albanię z twierdzą Dracz i cały Epir. W 991 roku car Roman dostał się do niewoli bizantyńskiej. Zmarł w więzieniu bizantyńskim w 997 roku[4].

Związki rodzinne

                       
  1
nieznana żona		 Symeon I
(ur. 866, zm. 927,
panował 893–927)		 2
córka
Georgi Sursuwuła		  
   
   1  2  2  2  ?
  Michał
(zm. 931)		     Iwan Beniamin córki
   
    Piotr I
(ur. po 912, zm. 969,
panował 927–969)		 Maria Lekapena
(wnuczka cesarza
Romana Lekapena)
     
       
           
  Borys II
(zm. 976,
panował 969–971)		   Roman (Symeon II)
(zm. 997,
panował 986–991)


Przypisy

  1. ↑ Wedle K. Zakrzewskiego synowie zostali odesłani jako zakładnicy do Konstantynopola dopiero w dramatycznych okolicznościach najazdu ruskiego na Bułgarię w 968 roku, co miało stanowić rękojmię pomocy, o którą Piotr zabiegał u cesarza Nicefora II Fokasa (Historia Bizancjum, s. 206)
  2. ↑ T. Wasilewski: Historia Bułgarii. s. 62-63.
  3. ↑ I. Stawowy-Kawka: Historia Macedonii. s. 59-60.
  4. ↑ T. Wasilewski: Historia Bułgarii. s. 68-71.

Bibliografia

  • T. Wasilewski: Historia Bułgarii. Wrocław: Ossolineum, 1983, s. 60-71. ISBN 83-0402466-7.
  • W. Giuzelew: Bułgarskie średniowiecze. W: Bułgaria. Zarys dziejów. I. Dymitrow (red.). Warszawa: Książka i Wiedza, 1986, s. 53. ISBN 83-05-11583-6.
  • K. Zakrzewski: Historia Bizancjum. Kraków: TAiWPN Universitas, 2007, s. 206. ISBN 978-83-242-0715-2.
  • I. Stawowy-Kawka: Historia Macedonii. Wrocław: Ossolineum, 2000, s. 59-61. ISBN 83-04-04549-4.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.