Ser rokpol (lazur błękitny)
Lazur złocisty
Czeska niva
Nowe Skalmierzyce – fabryka serów SM Lazur

Rokpol – polski ser pleśniowy wzorowany na francuskim serze roquefort, w którym charakterystyczny smak i wygląd uzyskiwany jest dzięki pędzlakom. W przeciwieństwie do pierwowzoru (oryginalny ser roquefort jest serem owczym), rokpol może być robiony na bazie mleka krowiego.

Nazwa i charakter

Ser zawdzięcza swą nazwę handlową barwie szlachetnej pleśni Penicillium roqueforti, która głęboko przerasta miąższ w postaci żyłek i kieszonek. Ser w procesie dojrzewania (po zaszczepieniu pleśnią) jest głęboko nakłuwany, celem zapewnienia pleśni właściwego dopływu powietrza. Dojrzewanie trwa kilka tygodni.

Wartości odżywcze

Główne składniki energetyczne to tłuszcze (30,6%) i białka (22,6%), a 41,3% stanowi woda. Ilość węglowodanów jest natomiast niska – 0,1%. Zawiera bardzo duże ilości sodu oraz dużo cynku, jodu, fosforu i wapnia. Znajduje się w nim znaczna ilość witaminy A, β-karotenu (3,91 ppm), retinolu (4,56 ppm) i witamin z grupy B. Z nasyconych kwasów tłuszczowych najwięcej zawiera kwasu palmitynowego (7,52%) oraz po 3,24% kwasu mirystynowego i stearynowego. Jednonienasycone kwasy tłuszczowe są w zdecydowanej części reprezentowane przez kwas oleinowy (8,04%)[1].

Wartość odżywcza
Ser rokpol pełnotłusty
(100 g)
Wartość energetyczna 1518 kJ (363 kcal)
Białka 22,6 g
Węglowodany 0,1 g
Tłuszcze 30,6 g
Woda 41,3 g
Dane liczbowe na podstawie: [1]
Wartości RDA i AI wyznaczone na podstawie danych Institute of Health[2]

Producenci sera Rokpol

  • Spółdzielnia Mleczarska KaMos w Kamiennej Górze, początek produkcji: 1954 r. (pod nazwą Roquefort), w 1965 r. zmieniono nazwę na Rokpol[3].
  • Spółdzielnia mleczarska w Nowych Skalmierzycach, początek produkcji: 1959 r. W 1998 r. produkowany przez tę spółdzielnię ser otrzymał nazwę handlową Lazur (tę nazwę przyjęła także spółdzielnia)[4].
  • Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowo-Usługowe KRZYŚ Aleksander Piętoń w Wilkanowie.

Sugestie

Ser może być spożywany bezpośrednio, bądź jako charakterystyczny składnik sosów do potraw.

Przypisy

  1. 1 2 3 Hanna Kunachowicz; Beata Przygoda; Irena Nadolna; Krystyna Iwanow: Tabele składu i wartości odżywczej żywności. Wyd. II zmienione. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2017, s. 97. ISBN 978-83-200-5311-1.
  2. Dietary Reference Intakes Tables and Application. Institute of Health. The National Academies of Sciences, Engineering, and Medicine. (ang.).
  3. Daty – według strony internetowej spółdzielni KaMos.
  4. Daty – według strony internetowej firmy Lazur.

Bibliografia

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.