| wieś | |
 Pałac w Rogowie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2006) |
240 |
| Strefa numeracyjna |
65 |
| Kod pocztowy |
63-840[1] |
| Tablice rejestracyjne |
PGS |
| SIMC |
0372173 |
Położenie na mapie gminy Krobia _location_map.png.webp) | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego  | |
Położenie na mapie powiatu gostyńskiego  | |
 51°44′21″N 17°00′05″E/51,739167 17,001389[2] | |
Rogowo – wieś w Polsce położona w województwie wielkopolskim, w powiecie gostyńskim, w gminie Krobia.
Historia
Pierwsza historyczna informacja o Rogowie pochodzi z 1407 roku, kiedy to wieś należała do możnego rodu Awdańców. Na początku XVI wieku Rogowo stanowiło własność rodziny Pępowskich, a od końca XVI wieku Czackich. Wieś szlachecka położona była w 1581 roku w powiecie kościańskim województwa poznańskiego[3]. W 1622 roku właścicielką wsi była Elżbieta Bojanowska, a w końcu XVIII wieku – pułkownik Andrzej Twardowski, po nim Mateusz Błociszewski – konfederata barski. Następnie wieś przeszła w ręce rodziny Kwiatkowskich.
W okresie Wielkiego Księstwa Poznańskiego (1815-1848) miejscowość należała do wsi większych w ówczesnym pruskim powiecie Kröben (krobskim) w rejencji poznańskiej[4]. Rogowo należało do okręgu krobskiego tego powiatu i stanowiło odrębny majątek, którego właścicielem był wówczas (1846) Kwiatkowski[4]. Według spisu urzędowego z 1837 roku wieś liczyła 172 mieszkańców, którzy zamieszkiwali 17 dymów (domostw)[4].
Od 1862 roku właścicielem dóbr był Piotr Albrecht Humblot, po którym w 1898 roku odziedziczyła je jego córka Bertha Magnus z domu Humblot, a wkrótce Paul Magnus z Berlina. W 1924 roku majątek przeszedł na własność Skarbu Państwa, od którego w tym samym roku odkupił go Adam Remigiusz Grocholski z Grudziądza. W latach 80. XIX wieku na terenie majątku znajdowały się cztery domy, w których mieszkało 125 osób. W 1881 roku powierzchnia dóbr wynosiła 321 ha, z czego 221,5 ha zajmowały pola, 26,22 ha łąki, 50,9 ha lasy, 9,11 ha pastwiska. W 1913 roku było tu 35 koni, 111 krów i 163 świnie.
W 1926 roku działała tu mleczarnia elektryczna i młyn, prowadzono także hodowlę ryb. Na początku XX wieku, w północnej części wsi, po zachodniej stronie drogi Niepart – Krobia, wzniesiono pałac, który obecnie mieści dom pomocy społecznej dla kobiet.
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie leszczyńskim.
Wieś oddalona jest 4 km od Krobi. Powierzchnia wsi wynosi 379,90 ha. W wiosce dominuje budownictwo jednorodzinne (jedynym wyjątkiem jest tu blok 8-rodzinny). Miejscowość ma zwartą zabudowę, ulokowaną wzdłuż drogi Krobia – Niepart. Według danych ze spisu powszechnego w 2011 roku znajduje się tu 27 budynków mieszkalnych. Wszystkie mieszkania są własnością prywatną.
Przypisy
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1094 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 115903
- ↑ Adolf Pawiński, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym, Wielkopolska t. I, Warszawa 1883, s. 71.
- 1 2 3 Leon Plater: Opisanie historyczno-statystyczne Wielkiego Ksie̜ztwa Poznańskiego. Lipsk: Ksie̜garnia Zagraniczna (Librairie Étrangère), 1846, s. 231.
Bibliografia
- Majątki Wielkopolskie. Powiat gostyński. Tom I. Szreniawa 1994
