Rogeriusz Binkowski
Walenty Binkowski
ojciec
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 stycznia 1833
Ostrobudki pod Rawiczem

Data i miejsce śmierci

3 marca 1904
Nowe Miasto Lubawskie

Prowincjał
Okres sprawowania

1873-1890

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

Franciszkanie

Śluby zakonne

13 marca 1859

Prezbiterat

28 kwietnia 1861

Rogeriusz Walenty Binkowski OFM (ur. 11 stycznia 1833 w Ostrobudkach pod Rawiczem, zm. 3 marca 1904 w Nowym Mieście Lubawskim) − polski kapłan, franciszkanin, minister prowincjalny Prowincji Niepokalanego Poczęcia NMP w Prusach i w Wielkim Księstwie Poznańskim w latach 1873-1890.

Życiorys

O. Rogeriusz Binkowski przyszedł na świat w wielkopolskiej wsi Ostrobudki koło Rawicza (parafia Golejewko) 11 stycznia 1833 w rodzinie Jana i Katarzyny Nejczyk. Do Zakonu Braci Mniejszych − franciszkanów − wstąpił w klasztorze w Wejherowie (Prowincja Niepokalanego Poczęcia NMP w Prusach i w Wielkim Księstwie Poznańskim) 13 marca 1858. Profesję uroczystą złożył 13 marca następnego roku. Przygotowujące do kapłaństwa studia filozoficzno-teologiczne odbył w latach 1859-1862 we Łąkach Bratiańskich i Wejherowie. Na kapłana wyświęcił go bp Jerzy Jeschke, sufragan chełmiński 28 kwietnia 1861. Po święceniach pracował w Miejskiej Górce, Łąkach Bratiańskich i Nowym Mieście Lubawskim, m.in. pełniąc urząd gwardiana, lektora teologii i prefekta studiów. W latach 1870-1873 był definitorem prowincjalnym. Kapituła prowincjalna, która miała miejsce w klasztorze w Łąkach Bratiańskich 28 sierpnia 1875, został wybrany prowincjałem.

Gdy w wyniku pruskiej ustawy z 31 maja 1875 o zniesieniu zakonów reformacka Prowincja Niepokalanego Poczęcia NMP w Prusach i w Wielkim Księstwie Poznańskim przestała formalnie istnieć, władze zakonu przedłużyły mu mandat prowincjała do 30 kwietnia 1890. W tym okresie przebywał najpierw w klasztorze w Łąkach Bratiańskich, a następnie, po jego zamknięciu przez władze państwowe, przeniósł się do Nowego Miasta Lubawskiego, gdzie w latach 1880-1884 był proboszczem. Uratował przed spaleniem łaskami słynącą figurę Matki Boskiej Łąkowskiej, wynosząc ją z płonącego kościoła klasztornego w Łąkach Bratiańskich. Figurę umieszczono w ołtarzu głównym fary w Nowym Mieście. O. Binkowski zabiegał o zwrot klasztoru. Był kapelanem w miejscowym więzieniu. W 1889 wziął udział w kapitule generalnej w Rzymie.

Zmarł na wylew krwi do mózgu 3 marca 1904 w Nowym Mieście. Został pochowany na miejscowym cmentarzu 7 marca 1904.

Bibliografia

  • Andrzej Korecki: Ludzie ziemi nowomiejskiej. Nowe Miasto Lubawskie: Regionalny Ośrodek Studiów i Ochrony Środowiska Kulturowego, 2000, s. 66-67. ISBN 83-87768-30-8.
  • Bonawentura Krzemień OFM, Norbert Kubica OFM: Katalog Prowincji Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych w Polsce. Katowice: Prowincja Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych (Franciszkanów) w Katowicach Panewnikach, 2006, s. 23-29. ISBN 83-901128-9-2.
  • Anzelm Szteinke OFM. Szkice biograficzne założycieli i przełożonych Prowincji Niepokalanego Poczęcia NMP Zakonu Braci Mniejszych Reformatów w Wielkim Księstwie Poznańskim i Prusach Zachodnich (1855-1923). Szkoła Seraficka”. 1, s. 131-132, 2008. Katowice: Prowincja Wniebowzięcia NMP Zakonu Braci Mniejszych w Polsce. ISSN 1898-7842. 
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.