Robert Gortat
Data i miejsce urodzenia

11 grudnia 1972
Warszawa

Obywatelstwo

Polska

Styl walki

praworęczny

Kategoria wagowa

junior ciężka

Bilans walk zawodowych
Liczba walk

10

Zwycięstwa

10

Przez nokauty

6

Porażki

0

Remisy

0

Nieodbyte

0

Robert Gortat (ur. 11 grudnia 1972 w Warszawie) – polski bokser oraz sędzia bokserski.

Kariera amatorska

Jest synem boksera Janusza Gortata i przyrodnim bratem Marcina Gortata[1][2]. Ma 188 cm wzrostu.

Sześciokrotny mistrz Polski w boksie amatorskim, w kategorii półciężkiej. Na zawodowstwo przeszedł w 2004.

Był pięciokrotnym indywidualnym mistrzem Polski (trzykrotnie w kategorii 71 kg i po jednym razie w kategoriach 81 kg i 91 kg), czterokrotnie wywalczył indywidualne mistrzostwo Polski (trzy razy w kategorii 71 kg i raz w kategorii 75 kg). Również drużynowo pięciokrotnie zdobywał mistrzostwo Polski (w latach 1993, 1994 i 1995 w barwach Victorii Jaworzno, w 1999 roku jako zawodnik Halexu Elbląg, a w 2000 z KS-em Energetyk Jaworzno). W 1997 zwyciężył w Turnieju imienia Feliksa Stamma, został również uznany za najlepszego zawodnika tego turnieju. W tym samym roku zajął piąte miejsce na mistrzostwach świata w kategorii 71 kg, a w 1998 zajął również piąte miejsce w mistrzostwach Europy w tej samej kategorii wagowej. Walczył w pięciu klubach: Legii Warszawa, KSZO Ostrowiec Świętokrzyski, Victorii Jaworzno, Haleksie Elbląg oraz Energetyku Jaworzno. Pierwszą walkę stoczył w 1987 roku, a miał ich w sumie 286; w 230 zwyciężył, zremisował 10 razy, a 46 razy schodził z ringu pokonany (nigdy nie został znokautowany)[3].

Kariera zawodowa

10 października 2004 zadebiutował na ringu zawodowym, pokonując po czterech rundach, jednogłośnie na punkty Ukraińca Dmitra Sharipova. 12 marca 2005 stoczył swój drugi pojedynek, w którym w pierwszej rundzie przez techniczny nokaut zwyciężył Słowaka Stefana Stanko. 21 maja 2005 wygrał swoją trzecią walkę na zawodowym ringu; pokonał w drugiej rundzie przez nokaut Słowaka Petera Homala. Po tym pojedynku Gortat przerwał swoją karierę na cztery lata. 21 czerwca 2009 Gortat powrócił na ring; wygrał przez TKO w 4 rundzie z Polakiem Dariuszem Ballą.

6 listopada 2009 pokonał Łotysza Zaursa Gadzievsa, którego sekundanci poddali w drugiej rundzie[4]. 21 listopada 2009 wygrał swój szósty pojedynek − z Łotyszem Floriansem Strupitsem. Sekundanci rywala Gortata poddali go w trakcie 1. rundy[5][6]. 12 grudnia 2009 Gortat po 6-rundowym pojedynku wygrał na punkty z Litwinem Remigijusem Ziausysem; zdobył w ten sposób tymczasowy interkontynentalny pas federacji BBU wagi junior ciężkiej[7].

16 października 2010 obronił interkontynentalny pas federacji BBU kategorii junior ciężkiej; pokonał przez techniczny nokaut w drugiej rundzie Białorusina Pavela Staravoitaua. Była to dziesiąta i zarazem ostatnia walka w zawodowej karierze Gortata[8].

Kariera sędziego

17 czerwca 2011 na gali w Rudzie Śląskiej Robert Gortat zadebiutował w roli zarówno sędziego ringowego, jak i punktowego[9][10]. Pierwszym pojedynkiem prowadzonym przez byłego pięściarza była walka Dariusza Balli z Adrianem Bleszynskim[11].

25 października 2014 na gali w Częstochowie Gortat był rozjemcą w pokazowej, pożegnalnej walce Andrzeja Gołoty z Danellem Nicholsonem[12].

Przypisy

  1. ↑ O Gortacie.
  2. ↑ Marcin Gortat: przykre słowa przyrodniego brata [online], Gwiazdy Basketu, 8 maja 2015 [dostęp 2021-05-25] (pol.).
  3. ↑ Mamy Mistrza - Robert Gortat zwycięzcą. imprezy.jaworzno.pl. [dostęp 2011-08-22]. (pol.).
  4. ↑ Piąte zwycięstwo Gortata.. [dostęp 2016-03-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)].
  5. ↑ Gortat pokonał Struptisa
  6. ↑ Gortat vs. Struptis
  7. ↑ Gala boksu zawodowego w Jaworznie 12.12.2009
  8. ↑ Nokauty Gortata i Świerzbińskiego. bokser.org, 17.10.2010. [dostęp 2010-10-17]. (pol.).
  9. ↑ www.boxrec.com: Robert Gortat - judge. [dostęp 2011-10-30]. (ang.).
  10. ↑ www.boxrec.com: Robert Gortat - referee. [dostęp 2011-10-30]. (ang.).
  11. ↑ www.boxrec.com: Balla vs. Bleszynski. [dostęp 2011-10-30]. (ang.).
  12. ↑ Andrzej Gołota pożegnał się z kibicami na ringu w Częstochowie!. bokser.org, 25.10.2014. [dostęp 2014-10-26]. (pol.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.