Moroszka Bielawskiego Błota
zlikwidowany rezerwat florystyczny
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Położenie

gmina Krokowa

Mezoregion

Wybrzeże Słowińskie

Data utworzenia

1977

Akt prawny

M.P. z 1977 r. nr 10, poz. 64, §6

Data likwidacji

2005

Powód likwidacji

wchłonięty przez rezerwat „Bielawa”

Powierzchnia

8,40 ha

Położenie na mapie gminy Krokowa
Mapa konturowa gminy Krokowa, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Moroszka Bielawskiego Błota”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Moroszka Bielawskiego Błota”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, blisko górnej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Moroszka Bielawskiego Błota”
Położenie na mapie powiatu puckiego
Mapa konturowa powiatu puckiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Moroszka Bielawskiego Błota”
Ziemia54°47′32″N 18°14′04″E/54,792222 18,234444

Rezerwat przyrody Moroszka Bielawskiego Błota – istniejący w latach 1977–2005 florystyczny rezerwat przyrody na Wybrzeżu Słowińskim, na obszarze bagiennym Bielawskiego Błota, w granicach gminy Krokowa (powiat pucki, województwo pomorskie). Został utworzony zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 4 kwietnia 1977 r. na powierzchni 8,40 ha[1].

Obejmował fragment nadmorskiego torfowiska wysokiego typu bałtyckiego. Ochronie rezerwatu podlegały głównie stanowiska rzadkiej maliny moroszki Rubus chamaemorus (obecnie gatunek występuje poza granicami dawnego rezerwatu). Występowały tu również zbiorowiska roślinne mszarnika wrzoścowego i mszarnika wełnianeczkowego[2], które zaczęły zarastać samosiewami drzew na skutek postępującego osuszania złoża torfu, spowodowanego melioracjami. Zbiorowiska te, podobnie jak stanowiska maliny moroszki, zachowały się jednak na przyległych fragmentach Bielawskiego Błota.

W 2005 roku teren dawnego rezerwatu „Moroszka Bielawskiego Błota” został włączony do wielkoobszarowego rezerwatu przyrody „Bielawa”[3], który objął ochroną rezerwatową większą część rozległej kopuły torfowiska. Umożliwiło to wprowadzenie na tym terenie zabiegów ochrony czynnej (m.in. usuwanie samosiewów drzew), mającej na celu przywrócenie warunków wodnych i świetlnych właściwych dla torfowisk wysokich, niezbędnych m.in. do rozwoju mszarnika wrzoścowego, mszarnika wełnianeczkowego i maliny moroszki[4].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Zarządzenie Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z dnia 4 kwietnia 1977 r. w sprawie uznania za rezerwaty przyrody (M.P. z 1977 r. nr 10, poz. 64, §6)
  2. ↑ Machnikowski M. i inni, Opracowanie przyrodnicze i koncepcja ochrony Bielawskich Błot, Gdynia: Instytut Kształtowania Środowiska, oddział Gdynia, (msc), 1985.
  3. ↑ Rozporządzenie Nr 8/2005 Wojewody Pomorskiego z dnia 30 maja 2005 r. w sprawie rezerwatu przyrody „Bielawa”. [w:] Dz. Urz. Woj. Pomorskiego Nr 59, poz. 1100 [on-line]. 2005-06-17. [dostęp 2019-06-10].
  4. ↑ Dąbkowska M., Bielawskie Błota, Władysławowo: Nadmorski Park Krajobrazowy, 2009.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.