Mierkowskie Suche Bory
Ilustracja
rezerwat leśny
Typ

fitocenotyczny[1][2]

Podtyp

zbiorowisk leśnych[1][2]

Państwo

 Polska

Województwo

 lubuskie

Położenie

gminy Lubsko i Brody

Mezoregion

Wzniesienia Gubińskie

Data utworzenia

20 kwietnia 2006

Akt prawny

Rozporządzenie Nr 20 Wojewody Lubuskiego

Powierzchnia

194,63 ha

Ochrona

czynna

Położenie na mapie gminy Lubsko
Mapa konturowa gminy Lubsko, po lewej znajduje się punkt z opisem „Mierkowskie Suche Bory”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej znajduje się punkt z opisem „Mierkowskie Suche Bory”
Położenie na mapie województwa lubuskiego
Mapa konturowa województwa lubuskiego, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Mierkowskie Suche Bory”
Położenie na mapie powiatu żarskiego
Mapa konturowa powiatu żarskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Mierkowskie Suche Bory”
Ziemia51°49′25″N 14°52′30″E/51,823611 14,875000

Mierkowskie Suche Bory – leśny rezerwat przyrody w województwie lubuskim, w powiecie żarskim, w gminach Lubsko i Brody[1][2].

Został utworzony w 2006 roku na powierzchni 131,40 ha[3]. W 2018 roku powiększono go do 194,63 ha[1], przyłączając do niego m.in. obszar zajmowany dotąd przez sąsiadujący użytek ekologiczny „Bagna przy Rabym Kamieniu”[4].

Obszar rezerwatu objęty jest ochroną czynną[2].

Podstawa prawna

Wpisany pod nr rej. woj. – 54[5].

  • Rozporządzenie Nr 20 Wojewody Lubuskiego z dnia 20 kwietnia 2006 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody (Dz. Urz. Woj. Lubuskiego Nr 31 poz. 649).
  • Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 22 listopada 2018 r. w sprawie rezerwatu przyrody „Mierkowskie Suche Bory” (Dz. Urz. Woj. Lubuskiego poz. 2700)

Położenie

Tablica informacyjna

Rezerwat leży w odległości około 7 km na północny zachód od Lubska – na granicy dwóch krain przyrodniczo-leśnych, Krainy III Wielkopolsko-Pomorskiej, Dzielnicy 6 Pojezierza Lubuskiego oraz Krainy V Śląskiej, Dzielnicy 1 – Równin Dolnośląskich. Obszar w całości leży w głębi dużego kompleksu leśnego będącego w zarządzie Nadleśnictwa Lubsko[5].

Własność gruntów

Grunty objęte ochroną stanowią własność Skarbu Państwa w zarządzie Nadleśnictwa Lubsko[5].

Opis przedmiotu poddanego ochronie

Rezerwat stanowi kompleks częściowo odsłoniętych wydm śródlądowych. Najwyższym punktem rezerwatu jest tzw. Białogóra o wysokości bezwzględnej 86,5 m n.p.m., będąca jednocześnie jednym z najwyższych punktów w okolicy i punktem widokowym. Pozostałe wały wydmowe biegną przeważnie na wysokościach 70 – 75 m n.p.m., dolinki schodzą do poziomu poniżej 65 m n.p.m.[5]

Na terenie rezerwatu stwierdzono występowanie zaledwie 26 gatunków roślin naczyniowych należących do 16 rodzin[5]. Najliczniej reprezentowane rodziny to wiechlinowate, astrowate i wrzosowate. Jeden stwierdzony na terenie rezerwatu gatunek aster ożota (Aster linosyris) należy do zagrożonych i ginących w Wielkopolsce i na Pomorzu[5]. Stwierdzono występowanie 7 gatunków mchów charakterystycznych dla siedlisk borowych i suchych. Lista stwierdzonych gatunków porostów liczy 80 taksonów[6], w tym aż 42 naziemne, spośród których do najcenniejszych należą rzadkie w kraju: karlinka brodawkowata Pycnothelia papillaria, chrobotek rozetkowy Cladonia pocillum, chróścik pasterski Stereocaulon paschale i chróścik orzęsiony S. tomentosum.

Zróżnicowanie zbiorowisk roślinnych rezerwatu jest niewielkie. Szczyty wydm zajmują skrajnie ubogie murawy napiaskowe Spergulo vernalis-Corynephoretum z dominacją szczotlichy siwej oraz obfitym występowaniem mchów i porostów. Największą powierzchnię zajmują suche bory w typie borów chrobotkowych Cladonio-Pinetum, również z bardzo skąpym runem. Na omawianym terenie stwierdzono występowanie wielu gatunków rzadkich i ginących owadów, szczególnie z grupy chrząszczy kózkowatych[5].

Obszar rezerwatu został włączony do sieci Natura 2000 jako specjalny obszar ochrony siedlisk pod nazwą „Mierkowskie Wydmy” – PLH080039[4]. Ponadto leży on w granicach Obszaru Chronionego Krajobrazu Zachodnie okolice Lubska[4].

Cel ochrony

Zachowanie ze względu na szczególne wartości przyrodnicze i naukowe kompleksu ekosystemów borów iglastych, zbiorowisk roślinnych wykształcających się na piaskach wydm śródlądowych oraz siedlisk typowych dla obniżeń natorfowych wraz z charakterystycznymi dla tych ekosystemów gatunkami roślin i zwierząt[1].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 5 Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Gorzowie Wielkopolskim z dnia 22 listopada 2018 r. w sprawie rezerwaty przyrody „Mierkowskie Suche Bory”. [w:] Dz. Urz. Województwa Lubuskiego poz. 2700 [on-line]. 2018-11-22. [dostęp 2019-05-15].
  2. 1 2 3 4 Rezerwat przyrody Mierkowskie Suche Bory. [w:] Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody [on-line]. Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. [dostęp 2019-05-15].
  3. ↑ Rozporządzenie Nr 20 Wojewody Lubuskiego z dnia 20 kwietnia 2006 r. w sprawie uznania za rezerwat przyrody. [w:] Dz. Urz. Województwa Lubuskiego Nr 31, poz. 649 [on-line]. 2006-05-10. [dostęp 2019-05-15].
  4. 1 2 3 Na podstawie interaktywnej mapy na stronie Geoserwisu
  5. 1 2 3 4 5 6 7 Rejestr rezerwatów przyrody województwa lubuskiego. Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Gorzowie Wielkopolskim, 2019-04-19. [dostęp 2019-05-15].
  6. ↑ Lipnicki L., Grochowski P. 2012. Porosty rezerwatu „Mierkowskie Suche Bory”, [w:] Lipnicki L. (red.) Ochrona porostów – porosty chronione: materiały konferencyjne 11-14 września 2012, Gorzów Wlkp.: 71-84.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.