II wojna światowa i okres PRL

Wybuch II wojny światowej przerwał oficjalną działalność korporacji na długie lata. Wielu respublikanów podzieliło losy najlepszych synów Rzeczypospolitej, walcząc i ginąc za Polskę na wielu frontach. Ginęli w Katyniu, powstaniu warszawskim, walczyli w armii gen. Andersa, dzielili los więźniów obozów koncentracyjnych.

Po zakończeniu wojny, pod rządami komunistycznego totalitaryzmu, Respublica podobnie jak wszystkie pozostałe korporacje nie mogła działać oficjalnie. Ci, którzy przeżyli i pozostali w kraju, spotykali się nieoficjalnie przez cały ten okres. Czasami w radosnej atmosferze przy okazji kolejnych rocznic powstania korporacji, ale także przy okazji smutnych wydarzeń, którymi były pogrzeby kolejnych respublikanów.

Znaczna część respublikanów, w obliczu przejęcia władzy w Polsce przez komunistów, nie wróciła po wojnie do Polski podzielając emigracyjne losy tysięcy Polaków. W miarę możliwości utrzymywała jednak kontakty z pozostającymi w Polsce respublikanami. Często też wspierała będących w potrzebie dając wyraz wierności idei dozgonnej przyjaźni korporacyjnej. Z oczywistych względów, w tym czasie Korporacja nie prowadziła naboru nowych członków. Wyjątkiem jest tu przypadek weterana Jana Wilczyńskiego, który będąc synem przedwojennego respublikanina Jerzego Wilczyńskiego po wstąpieniu na studia został w 1955 roku przyjęty do Respubliki. Weteran jest z nami do dzisiaj będąc łącznikiem między okresem międzywojennym, okresem PRL-u a teraźniejszością.

Reaktywacja i wznowienie czynnej działalności

Upadek komunizmu i odzyskanie przez Polskę niepodległości stworzył warunki i nadzieję na wznowienie działalności korporacyjnej. W połowie 1994 roku siedmiu studentów, głównie nauk politycznych na Uniwersytecie Warszawskim za pełną zgodą i przy pomocy przedwojennych filistrów: Wiesława Eysymontta, Henryka Sadowskiego, Jana Wilczyńskiego rozpoczęła etap szkoleń i przygotowania do reaktywacji korporacji Respublica.

Uroczysta reaktywacja dokonała się na komerszu 21 stycznia 1995 roku dzięki pomocy korporacji Sarmatia. Wówczas to ośmiu studentów złożyło na ręce ostatniego przedwojennego kanclerza (wiceprezesa) Henryka Sadowskiego ślubowanie korporacyjne i otrzymało barwy respublikańskie stając się pełnoprawnymi członkami korporacji Respublica. Pierwszym prezesem odrodzonej Respubliki został Piotr Czajka.

Barwy korporacji

• Fiolet
• Srebro
• Czerwień

Cyrkiel

Cyrkiel korporacyjny, oprócz herbu, logo każdej Korporacji.
Noszony przypięty do klapy marynarki oraz używany w podpisach tuż przy nazwisku.
Zawiera w sobie pierwszą literę nazwy Korporacji oraz łacińską frazę korporacyjną "vivat, crescat, floreat N. in æternum!"
Jest więc nie tylko znakiem przynależności członka do danej Korporacji, ale także życzeniem używającego go korporanta, aby jego Korporacja żyła, wzrastała i rozkwitała na wieki (tak tłumaczona jest, przytoczona wyżej, łacińska sekwencja).

Cyrkiel informuje również o tym, czy Korporacja pieczętująca się takowym jest "duelancka" czy "antyduelancka" (od niem. duell czy ang. duel – pojedynek).
Elementem różnicującym jest tutaj wykrzyknik – napisany w zwykły sposób mówi o "duelanckości", natomiast wykrzyknik "złamany" świadczy o "antyduelanckości" Korporacji, czyli o formalnym zakazie uczestniczenia w pojedynkach honorowych przez wszystkich członków takowej.
"Duelanckość" Korporacji nie wywiera jednak na jej członkach przymusu bycia "duelantem", z wyjątkiem sytuacji uchwalenia przez Korporację odnośnej uchwały^[1].