Katolicka katedra w Manili

Religia na Filipinach – od kilku stuleci zdominowana jest przez chrześcijaństwo, z jego głównym nurtem Kościołem katolickim. Od końca XIX wieku przybyły i prężnie rozwijają się różnorodne kościoły protestanckie stając się największą mniejszością religijną na Filipinach. Największą mniejszością niechrześcijańską są muzułmanie. Niektórzy rdzenni mieszkańcy Filipin wciąż praktykują animizm, a wiele tradycji religii Anito przetrwało pod postacią ludowego katolicyzmu^[5].

Konstytucja Filipin gwarantuje wolność sumienia i praktyki religijnej, jednocześnie zabrania ustanowienia religii państwowej^[6].

Chrześcijaństwo

Mniejsza Bazylika Czarnego Nazarejczyka w Manili

Kościół metodystyczny w Manili

Chrześcijaństwo dotarło na Filipiny wraz z przybyciem Ferdynanda Magellana w 1521 roku. W 1565 roku przybył pierwszy misjonarz augustiański. Pod koniec XVI wieku archipelag został uznany przez Hiszpanię i nazwany na cześć króla Filipa II. W 1611 roku dominikanie założyli w Manili – University of Santo Tomas. W 1695 roku swoje pierwsze uczelnie rozpoczęli także jezuici^[7].

Działalność misyjna podczas rządów kolonialnych tego kraju doprowadziła do przekształcenia Filipin w pierwszy katolicki naród w Azji Wschodniej, z około 92,5% ludności należącej do wyznania katolickiego. Obecnie po Brazylii i Meksyku Filipiny mają trzecią co do wielkości populację katolicką na świecie^[8].

Wśród rdzennych katolików istniały napięcia spowodowane brakiem kapłanów filipińskich. Doprowadziło to do buntu duchowieństwa filipińskiego prowadzonego przez Gregorio Aglipaya i powstania w 1902 roku Niezależnego Kościoła Filipińskiego,^[7] który dołączył do rodziny Kościołów starokatolickich.

Pierwsi protestanci pojawili się dopiero w 1898 roku, gdy Filipiny zostały zaanektowane przez Stany Zjednoczone. W 1901 r. prezbiterianie, którzy przybyli w 1899 r., założyli słynną uczelnię Silliman University. W tym czasie przybyli też metodyści (1899), następnie baptyści (1900), Disciples of Christ (1901), CMA (1902), anglikanie (1902) i adwentyści dnia siódmego (1906). Z innych grup w 1898 przybyli mormoni, a w 1908 – świadkowie Jehowy^[7].

W 1914 roku Felix Manalo zostaje założycielem Kościoła Chrystusowego, który stał się drugą co do wielkości chrześcijańską organizacją na Filipinach, po Kościele katolickim. Doktryna kościoła jest antytrynitarna, a sam Felix Manalo uznawany jest za ostatniego posłańca Boga^[9].

W latach 1920-40 powstają pierwsze kościoły zielonoświątkowe założone przez misjonarzy ze Stanów Zjednoczonych. W 1978 roku Eddie Villanueva zostaje założycielem neo-zielonoświątkowego kościoła „Jezus jest Panem”. Badanie z 2003 roku wykazało, że 15% filipińskich katolików jest charyzmatykami, a ponad jedna trzecia niekatolickich chrześcijan jest zielonoświątkowa lub charyzmatyczna^[10].

Islam

Islam dotarł do Filipin pod koniec XIV wieku przez muzułmańskich kupców znad Zatoki Perskiej i z Malajów^[11].

Większość muzułmanów należy do różnych grup mniejszości etnicznych i zamieszkuje na Mindanao i pobliskich wyspach na południu. Chociaż większość z nich to praktykujący sunnici, niewielka mniejszość szyitów żyje w prowincjach Lanao del Sur i Zamboanga del Sur na Mindanao. Coraz więcej muzułmanów migruje do ośrodków miejskich Manili i Cebu^[6].

Na południu kraju działa największa separatystyczna grupa na Filipinach – Islamski Front Wyzwolenia Moro^[12]. Odnotowano także działalność Państwa Islamskiego (ISIS), a w ostatnim czasie miało miejsce kilka zamachów bombowych^[13]. Szacuje się, że od lat 70. XX wieku w wyniku działań separatystów zginęło w tym regionie ponad 150 tysięcy ludzi^[14].

Statystyki

XV-wieczny bulul z ceremonialną misą, znajdujący się w muzeum w Luwrze

Ważniejsze związki wyznaniowe na Filipinach, w 2010 roku, według książki Operation World^[3]:

Przypisy