Rekowo
wieś
Ilustracja
Rekowo (centralny majdan)
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Powiat

stargardzki

Gmina

Kobylanka

Liczba ludności (2015)

77

Strefa numeracyjna

91

Kod pocztowy

73-108[1]

Tablice rejestracyjne

ZST

SIMC

0777674

Położenie na mapie gminy Kobylanka
Mapa konturowa gminy Kobylanka, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Rekowo”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko lewej krawiędzi u góry znajduje się punkt z opisem „Rekowo”
Położenie na mapie województwa zachodniopomorskiego
Mapa konturowa województwa zachodniopomorskiego, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Rekowo”
Położenie na mapie powiatu stargardzkiego
Mapa konturowa powiatu stargardzkiego, blisko lewej krawiędzi znajduje się punkt z opisem „Rekowo”
Ziemia53°19′20″N 14°49′21″E/53,322222 14,822500[2]

Rekowo (niem. Reckow) – wieś okolnica w województwie zachodniopomorskim, w powiecie stargardzkim, w gminie Kobylanka.

W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa szczecińskiego.

Geografia

Wieś jest położona przy gminnej drodze łączącej Rekowo z przebiegającą 2 km na wschód drogą wojewódzką nr 120. Rekowo leży 4 km na południowy zachód od Kobylanki (siedziby gminy) i 15 km na zachód od Stargardu (siedziby powiatu). Najmniejsza i najstarsza wieś (nie licząc przysiółków i kolonii) w gminie Kobylanka.

Nazwa

Nazwa jest wzmiankowana po raz pierwszy w 1173 w formie Rekow[3]. Ma pochodzenie słowiańskie. Co do jej charakteru wysunięto następujące hipotezy etymologiczne:

  • nazwa dzierżawcza wyprowadzona od nazwy osobowej Rek przy pomocy formantu -owo,
  • nazwa topograficzna wyprowadzona od pomorskiej nazwy pospolitej *rek „rak” przy pomocy formantu -owo[4].

Nazwa niemiecka jest adaptacją fonetyczną pierwotnej nazwy słowiańskiej[4].

Historia

Wieś została około 1173 - 1176 roku przekazana przez Warcisława Świętoborzyca kasztelana szczecińskiego opactwu cystersów w Kołbaczu. Rekowo było jedną z sześciu wsi, które weszły w skład pierwszego uposażenia klasztoru. W pobliżu Rekowa kołbaccy cystersi założyli własne gospodarstwo, które jest wymieniane w zapisach z 1345 i 1355 roku. W inwentaryzacji przeprowadzonej po sekularyzacji dóbr cystersów z Kołbacza w 1541 roku, do domeny książęcej przeszła "wieś z 10 łanami oraz mały folwark".

Do roku 1950 istniał we wsi kościół ryglowy z II połowy XVIII wieku[5]. Zachował się natomiast mur kamienny, który niegdyś otaczał kościół i znajdujący się przy nim cmentarz. Kilka przedwojennych domów w Rekowie posiada ozdobne elewacje.

Węzeł znakowanych szlaków turystycznych:

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 1091 [zarchiwizowane 2022-10-26].
  2. ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 115224
  3. ↑ Bożena Stramek, Toponimia powiatu stargardzkiego, Pruszcz Gdański: Jasne, s. 81, ISBN 978-83-61508-30-4.
  4. 1 2 Bożena Stramek, Toponimia powiatu stargardzkiego, Pruszcz Gdański: Jasne, s. 83, ISBN 978-83-61508-30-4.
  5. ↑ Gmina Kobylanka, Opis wsi Rekowo. [dostęp 2009-07-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-08-13)].
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.