Papież Grzegorz VII
Reforma gregoriańska – zmiany przeprowadzone w Kościele w XI–XII w. Reforma wzięła nazwę od papieża Grzegorza VII (1073–1085), jednego z jej realizatorów. Ich skutkiem było ukonstytuowanie się Kościoła jako niezależnego od władzy świeckiej hierarchicznego organizmu prawnego z papieżem na czele (zob, papocezaryzm)[1].
Zmiany wprowadzone w ramach reformy odnosiły się do wielu obszarów[1]:
- Zwiększono niezależność Kościoła katolickiego od władzy świeckiej. Cesarz zrzekł się między innymi prawa do mianowania biskupów (zob. spór o inwestyturę, konkordat wormacki).
- W wielu zakonach wprowadzano surowszą regułę i dążono do centralizacji ruchu monastycznego. Zakładano także nowe klasztory (zob. reforma kluniacka);
- Wzmocniono praktykę celibatu. Odtąd był on nie tylko zalecany, ale wymagany od wszystkich duchownych. Zmiana ta spotykała się jednak z dużym oporem kleru, zwłaszcza w odleglejszych od Rzymu diecezjach.
- Przeniesiono kompetencje w sprawach kanonizacyjnych z biskupów na papieża.
- Ujednolicono liturgię, upowszechniono rytu rzymsko-łacińskiego.
Przypisy
- 1 2 Sarah Gerschel, Weibliche Autorität beanspruchen. Zur Selbstlegitimierung bei Hildegard von Bingen und Mechthild von Magdeburg, Wien: Universität Wien, 2016, s. 8–9.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.