Raymond Voegeli
Kraj działania

Francja

Data i miejsce urodzenia

14 sierpnia 1894
Artolsheim

Data i miejsce śmierci

1 grudnia 1980
Kaysersberg

Miejsce pochówku

Artolsheim

Proboszcz parafii Fréland
Okres sprawowania

1938–1952

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

kamilianie

Prezbiterat

29 lutego 1920

Odznaczenia
Medal Virtus et Fraternitas

Raymond Voegeli (ur. 14 sierpnia 1894 w Artolsheim[1], zm. 1 grudnia 1980 w Kaysersbergu[2]) – francuski duchowny katolicki zaangażowany w pomoc Polakom podczas II wojny światowej.

Życiorys

Raymond Voegeli urodził się w 1894 roku w Artolsheim. Wstąpił do zakonu kamilianów, którego główną misję była opieka nad chorymi. 29 lutego 1920 roku przyjął święcenia kapłańskie. Posługiwał w swojej rodzinnej Alzacji, w diecezji Strasburg. Od 21 października 1938 roku był proboszczem parafii Fréland[1]. Po pokonaniu Francji w 1940 roku, Alzacja została włączona do III Rzeszy. Voegeli od samego początku okupacji zaangażował się w miejscowy ruch oporu. Pomagał Alzatczykom w unikaniu wcielenia do Wehrmachtu[3].

W 1941 roku w Ursprung pod Fréland Niemcy założyli obóz dla 30 polskich jeńców wojennych (Arbeitskommando Lager nr 491)[4]. Za zgodą strażników mogli oni uczestniczyć w mszach odprawianych przez Voegelego w jego kościele. Voegeli poznał wówczas Polaków, szczególnie bliską relację nawiązał z Franciszkiem Urbanikiem[5].

W 1944 roku, po lądowaniu aliantów w Normandii w czerwcu 1944 roku, Niemcy planowali zlikwidować obóz. Voegeli postanowił zorganizować ucieczkę Polaków. O planach poinformował Franciszka Urbanika oraz rodzinę Gorius ze swojej parafii, którą przekonał do przyjęcia jeńców. Innych mieszkańców namawiał do dzielenia się żywnością, kiedy zwracał się do nich z ambony „Wiecie, o co chcę was prosić”. Polacy uciekli obozu w nocy 26/27 sierpnia 1944 roku. Gestapo, które włączyło się w poszukiwanie, za udzielanie pomocy uciekinierom groziło surowymi karami. Przebywający u Goriusów Polacy doczekali wyzwolenia przez Amerykanów na początku grudnia 1944 roku[5].

Po zakończeniu wojny Voegeli został pierwszym merem Fréland[5]. 1 października 1952 roku zakończył posługę we Fréland. Następnie był kapelanem sióstr dominikanek[1]. Od 1972 roku przebywał na emeryturze w niedalekim Kaysersbergu[5]. Zmarł w 1980 roku. Pochowany został w rodzinnym Artolsheim[1].

W 2019 roku na wniosek Stanisława Urbanika, syna Franciszka Urbanika, we Fréland odsłonięto sfinansowaną przez Instytut Pamięci Narodowej tablicę upamiętniającą pomoc udzieloną Polakom przez mieszkańców gminy[4].

7 czerwca 2022 roku został odznaczony Medalem Virtus et Fraternitas[6]. Wraz z nim wyróżnionych zostało sześcioro innych mieszkańców Fréland: Marie Gorius, Eugène Gorius, Rosalie Fogel, Jeanine Humbert, Léon Humbert, Hélène Pionstka[7].

Przypisy

  1. 1 2 3 4 Kinga Kuźniar, Życie Rzeszowa: Francuzi dla Polaków podczas II Wojny Światowej [online], Życie Rzeszowa, 3 września 2019 [dostęp 2023-04-14].
  2. ↑ Raymond Voegeli (1894-1980) [online], data.bnf.fr [dostęp 2023-04-14] (fr.).
  3. ↑ Alfred Kyc, Upamiętniono Francuzów pomagającym polskim jeńcom wojennym [online], dzieje.pl, 8 września 2019 [dostęp 2023-04-14] (pol.).
  4. 1 2 Osłonięcie tablicy poświęconej mieszkańcom Fréland we Francji, pomagającym polskim jeńcom wojennym – 8 września 2019 [online], Instytut Pamięci Narodowej - Rzeszów, wrzesień 2019 [dostęp 2023-04-14] (pol.).
  5. 1 2 3 4 Raymond Voegeli - Instytut Pileckiego [online], instytutpileckiego.pl [dostęp 2023-04-14] (pol.).
  6. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 7 czerwca 2022 r. nr rej. 233/2022 o nadaniu odznaczeń (M.P. z 2022 r. poz. 864).
  7. ↑ Gala wręczenia Medali „Virtus et Fraternitas” 2022 - Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego - Portal Gov.pl [online], Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, 15 czerwca 2022 [dostęp 2023-04-14] (pol.).

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.