Raymond Moody (ur. 30 czerwca 1944 w Porterdale) – amerykański psycholog i lekarz, najbardziej znany jako autor książek dotyczących opisu zjawisk z pogranicza śmierci klinicznej i doświadczenia śmierci. Najlepiej sprzedającą się jego książką jest Życie po życiu (1975).

Życiorys

Moody studiował filozofię na Uniwersytecie Virginia, gdzie w 1966 r. uzyskał tytuł licencjata, a następnie magistra (1967) oraz doktora (1969). Posiada doktorat z psychologii na West Georgia College, uzyskał tam również profesurę. Od 1976 r. doktor medycyny, absolwent Medical College of Georgia. W 1998 r. kierownik Katedry Badań nad Świadomością Uniwersytetu Nevada w Las Vegas. Pracował jako psychiatra sądowy w stanowym, zamkniętym szpitalu Georgia.

Trzykrotnie żonaty. W 2004 roku poślubił Cheryl, z którą adoptował syna Cartera oraz córkę Carol Anne. Obecnie mieszka na prowincji w Alabamie.

Kariera

Najbardziej znaną książką Moody'ego jest Życie po życiu, na podstawie której powstał film o tej samej nazwie. Film zdobył brązowy medal w kategorii relacje międzyludzkie na New York Film Festival oraz nagrodę World Humanitarian Award.

Znacznie późniejsza jego książka The Last Laugh (Ostatni śmiech) zawiera, jak sam oświadczył, materiały usunięte z pierwotnej wersji Życia po życiu. Wprowadziły one w zakłopotanie wielu wcześniejszych czytelników, gdyż zawierały osobiste poglądy autora na kwestię NDE (termin ukuł sam Moody w 1975 r.). W książce tej napisał, że nie posiada rozstrzygających dowodów na życie pozagrobowe, i jest zaniepokojony użyciem swoich prac przez fundamentalistów religijnych oraz guru New Age, do ich partykularnych celów.

Niemniej jednak stanowisko Moody'ego względem NDE można podsumować cytatem z wywiadu jakiego udzielił Jeffreyowi Mislove:

"Nie mam nic przeciwko mówieniu, że po rozmowach z ponad tysiącem osób, które miały tego rodzaju doświadczenia, i mając wielokrotnie do czynienia z naprawdę nadzwyczajnymi i trudnymi do zrozumienia elementami tych doświadczeń, dały mi one dużą pewność, że po śmierci jest życie. Prawdę mówiąc, z całą szczerością muszę ci wyznać, że na podstawie tego co powiedzieli mi moi pacjenci nie mam żadnych wątpliwości, że widzieli oni migawki z zaświatów."[1]

Cechy charakterystyczne NDE według Moody'ego

Po przestudiowaniu 150 przypadków osób, które wróciły do życia po śmierci klinicznej bądź były bliskie śmierci, Moody stwierdził, że relacjonowane przez nich doświadczenia miały 9 powtarzających się elementów:

  1. słyszenie dźwięków jako szumy
  2. doznania spokoju i braku bólu
  3. doświadczenia "bycia poza ciałem"
  4. odczucie podróżowania przez tunel
  5. odczucie wznoszenia w przestworza
  6. widzenie się z ludźmi, często zmarłymi krewnymi
  7. spotkania z bytami duchowymi, takimi jak Bóg
  8. doznanie retrospekcji własnego życia
  9. odczucia niechęci powrotu do życia

Przypisy

Bibliografia

  • (ang.) Raymond Moody, Life After Life: the investigation of a phenomenon – survival of bodily death, San Francisco, CA: HarperSanFrancisco, 2001. ISBN 0-06-251739-2.
  • (ang.) Raymond Moody, Reflections on Life After Life, Harrisburg, PA: Stackpole Books, 1977. ISBN 0-81771423-3.
  • (ang.) Raymond Moody and Paul Perry, The Light Beyond, New York, NY: Bantam Books, 1988. ISBN 0-553-05285-3.
  • (ang.) Raymond Moody and Paul Perry, Reunions: visionary encounters with departed loved ones, New York, NY: Villard Books, 1993. ISBN 0-679-42570-5.
  • Raymond A Moody, Life After Loss: conquering grief and finding hope, Dianne Arcangel, wyd. 1st ed, San Francisco: HarperSanFrancisco, 2001, ISBN 0-06-251729-5, OCLC 46785294 (ang.).
  • (ang.) Raymond Moody and Paul Perry, Coming Back: a psychiatrist explores past life journeys, New York, NY: Bantam Books, 1991. ISBN 0-553-07059-2.
  • (ang.) Raymond Moody, Laugh after laugh: the healing power of humor, Jacksonville, FL: Headwaters Press, 1978. ISBN 0-932428-07-X.
  • Raymond A Moody, The Last Laugh: a new philosophy of near-death experiences, apparitions, and the paranormal, Charlottesville, VA: Hampton Roads Pub, 1999, ISBN 1-57174-106-2, OCLC 41576729 (ang.).

Wywiady

Linki zewnętrzne

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.