 Od lewej: Rakuska Czuba, Rakuski Przechód, Rakuska Kopa, Rakuska Przełęcz | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość |
2023 m n.p.m. |
| Pasmo | |
| Sąsiednie szczyty | |
Położenie na mapie Tatr  | |
Położenie na mapie Karpat  | |
 49°12′15,6″N 20°14′10,1″E/49,204333 20,236139 | |
Rakuski Przechód[1][2] lub Rakuska Przełączka Wyżnia[3] (słow. Sedlo pod Svišťovkou, 2023 m[2][3]) – przełęcz w Tatrach Wysokich na Słowacji, w końcowym fragmencie długiej południowo-wschodniej grani Wyżniego Baraniego Zwornika. Dokładniej znajduje się w długiej grani opadającej na północny wschód z Małego Kieżmarskiego Szczytu. Przełęcz oddziela Rakuską Czubę (Veľka Svišťovka) na północnym wschodzie od Rakuskiej Kopy (Svišťov hrb) na zachodzie i należy wraz z tymi szczytami do odcinka nazywanego Rakuską Granią[1].
Rakuski Przechód jest jedną z dwóch płytkich, trawiasto-piarżystych przełęczy położonych w Rakuskiej Grani pomiędzy masywem Małego Kieżmarskiego Szczytu a Rakuską Czubą. Drugą z nich jest Rakuska Przełęcz, położona niżej i dalej na zachodzie, pomiędzy Rakuską Kopą a Złotą Czubą. Te przełęcze i szczyty oddzielają od siebie środkowe części Świstówki Huncowskiej (Huncovská kotlinka) od Doliny Zielonej Kieżmarskiej (dolina Zeleného plesa), czyli górne piętra Doliny Huncowskiej i Doliny Kieżmarskiej. Z Rakuskiej Przełęczy do Doliny Zielonej Kieżmarskiej opada stromy Zadni Lendacki Żleb, z Rakuskiego Przechodu zaś Skrajny Lendacki Żleb. Pomiędzy żlebami znajduje się Lendacka Ubocz, płaska grzęda o szerokim trawiastym zboczu[1]. Z przełęczy i całej grani rozlegają się widoki na Dolinę Kieżmarską i Tatry Bielskie[3].
Przez przełęcz (tę, a nie przez pobliską Rakuską Przełęcz, jak się niekiedy błędnie podaje) jest poprowadzony szlak Magistrali Tatrzańskiej, prowadzący z Doliny Łomnickiej, a z przełęczy w dół Skrajnym Lendackim Żlebem i Lendacką Uboczą do Doliny Zielonej Kieżmarskiej[4]. Drogi przez obie przełęcze są ważnym połączeniem sąsiednich dolin także dla taterników – prowadzą tędy najłatwiejsze szlaki zejściowe z masywu Kieżmarskich Szczytów. Przejście granią pomiędzy Rakuską Przełęczą a Rakuskim Przechodem jest proste i zajmuje ok. 10 min. Dawniej na Rakuski Przechód prowadził też znakowany żółto szlak z Niżniej Rakuskiej Przełęczy trawersujący szczyt Rakuskiej Czuby. Zimą dogodne jest wejście od strony Doliny Huncowskiej i Doliny Łomnickiej, natomiast teren po stronie Doliny Kieżmarskiej jest zagrożony lawinami, także na Magistrali Tatrzańskiej[1].
Nazwy siodła pochodzą od Rakuskiej Czuby. Polska nazwa tych i innych sąsiednich obiektów wywodzi się od wsi Rakusy (Rakúsy)[4].
Rakuski Przechód był odwiedzany od dawna (co najmniej od początku XVII wieku)[1].
Szlaki turystyczne
– znakowana czerwono Magistrala Tatrzańska z Doliny Łomnickiej przez Huncowską Ubocz na Rakuski Przechód, z przełęczy w dół nad Zielony Staw Kieżmarski.
- Czas przejścia od Schroniska Łomnickiego na Rakuski Przechód: 1:20 h w obie strony
- Czas przejścia z przełęczy do schroniska nad Zielonym Stawem: 45 min, ↑ 1:35 h[5]
Przypisy
- 1 2 3 4 5 Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXII. Wyżnia Miedziana Przełączka – Mała Rakuska Czubka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1979, s. 236–244. ISBN 83-217-2203-2.
- 1 2 Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 125. ISBN 83-909352-2-8.
- 1 2 3 Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. VI. Latchorzew: Trawers, 2008, s. 124. ISBN 978-83-60078-05-1.
- 1 2 Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 423–424. ISBN 83-01-13184-5.
- ↑ Tomasz Nodzyński, Marta Cobel-Tokarska: Tatry Wysokie i Bielskie: polskie i słowackie. Warszawa: ExpressMap, 2007. ISBN 978-83-60120-88-0.
